‘In zijn bidon zat alleen porto. Met daarin een ei’

Iedere week brengen we een verhaal uit lang vervlogen tijden van de Tour. Vandaag: Maurice Garin, de eerste winnaar van de Ronde van Frankrijk.

Maurice Garin was in 1903 niet alleen de eerste winnaar van de Tour, maar ook de eerste renner die zich inschreef. Hij vestigde ook meteen een record en won met een voorsprong van net geen drie uur. Dat gebeurde op fietsen die minstens zestien kilo wogen en over geen versnellingen beschikten. Garin won drie van die zes ritten. Tijdens de eerste etappe reed hij al snel voorop en liet zich onderweg interviewen door een journalist die naast hem peddelde en zijn vragen kon stellen. Maurice beheerste de Tour van het begin tot het einde. Hij was toen 32 jaar en zat eigenlijk al in de herfst van zijn carrière. De zege leverde hem 6000 Franse frank op, toen de prijs van een Renault 9 PK.

Al vroeg was gebleken dat Maurice Garin, die in een Italiaans dorpje in de buurt van de Franse grens werd geboren, over een uitzonderlijk uithoudingsvermogen beschikte. Hij won in 1893 een wedstrijd over 800 kilometer in Parijs en het jaar daarop een koers over 24 uur in Luik. Later zegevierde hij ook nog in Parijs-Brest-Parijs, een monsterrit over 1200 kilometer. Die legde hij af in 52 uur en elf minuten of een gemiddelde van net geen 23 kilometer per uur. Hij verdiende met deze zege een klein fortuin. Garin had zich uitstekend op deze wedstrijd voorbereid. Hij ging vijf weken lang elke nacht trainen. Van het moment dat het begon te schemeren tot het gloren van de ochtend. Zo sterkte hij zich voor de twee nachten die in deze monsterrit moesten gereden worden.

Maurice, slechts 1,63 meter groot, was als kleine jongen met zijn straatarme familie naar Noord-Frankrijk verhuisd. Hij zou daar pas later door zijn ouders genaturaliseerd worden. Intussen had Garin al twee opeenvolgende keren Parijs-Roubaix gewonnen. Als Italiaan. Zo staat hij ook op de erelijst. Maurice verdiende aanvankelijk de kost als schoorsteenveger en was gehard door het leven op de daken. Daardoor had hij geen moeite met de ontberingen. Tijdens de koers at Garin, een kettingroker, trouwens nooit. Drinken deed hij al evenmin. Dat was vooral in de Tour een voordeel. Terwijl de tegenstanders aan waterputten stopten, duwde hij gewoon nog wat harder op de trappers. In zijn bidon zat wel porto met daarin een ei.

Maurice Garin zou de Tour ook in 1904 winnen, maar werd gediskwalificeerd omdat hij een gedeelte van het traject met de trein zou hebben afgelegd. Naast hem werden ook Louis Pothier, César Garin en Hyppolite Aucouturier uit de uitslag geschrapt. Het waren de eerste vier van het klassement. Ze werden levenslang geschorst. Garin voerde een lang proces tegen de Franse Wielerbond, maar die hield voet bij stuk. In tegenstelling met zijn ook gestrafte collega’s weigerde Garin later een genadeverzoek in te dienen. Daar was hij te koppig voor. Ook al werd hun schorsing na negen maanden opgeheven. Garin, die de fraude ontkende, zette toen meteen een punt achter zijn carrière en opende in Lens een tankstation. Het schaadde zijn populariteit niet. Hij werd in Frankrijk heel lang gevierd als een vedette en werd tijdens belangrijke baanwedstrijden geregeld aan het publiek voorgesteld.