Tadej Pogacar had Jonas Vingegaard in de elfde rit van de Tour de France op grotere achterstand kunnen zetten, maar viel in de put die Visma-Lease a Bike voor hem had gegraven. En die hij door twee grote fouten zelf dieper had gemaakt.
Zelden was Tadej Pogacar zo geïrriteerd als na de gravelrit van afgelopen zondag. Dat Jonas Vingegaard en Visma-Lease a Bike alleen naar hem hadden gekeken. Dat Vingegaard misschien bang was van hem. En dat hij, in tegenstelling tot de Deen, wél koerst met het hart.
Een dag later klonk het dat hij de mentale spelletjes van Visma-Lease a Bike door had, dat ze hem niet zouden beïnvloeden. Dat hij veel meer zelfvertrouwen heeft dan vorig jaar. En dat intelligent koersen, zoals Vingegaard zijn passieve koersgedrag in de gravelrit omschreef, ‘gewoon onzin’ is. Pogacar nuanceerde het wel meteen, ‘intelligentie is ook belangrijk’, maar vulde aan met: ‘Je moet de beste benen hebben om te winnen.’
Doorgaans reageert de Sloveen zeer laconiek of vrij neutraal op elke vraag, maar zijn woorden leken enige zenuwachtigheid en/of irritatie te verraden. Alsof Vingegaard met zijn beter dan verwachte vorm al in zijn hoofd was geslopen. Tenslotte stond de titelverdediger, na negen ritten, ‘slechts’ 1 minuut en 15 seconden achter. Ongetwijfeld had Pogacar op meer gehoopt, zeker na de graveletappes.
Het kon natuurlijk schijn zijn, die mogelijke twijfels. Misschien zou de UAE-renner in de zware rit naar Le Lioran alweer toeslaan, en de ‘passieve’ Vingegaard van antwoord dienen. De vraag was: hoe? ‘Door oorlog te maken’, voorspelde Victor Campenaerts nadat hij inside-informatie had gekregen.
Razendsnel begin
Die oorlog kwam er ook, al van in het begin. Weliswaar door een stortvloed aan ontsnappingspogingen, met opmerkelijk veel renners van Visma-Lease a Bike. Die draaiden op niets uit, tot een groep zonder ploegmaats van Vingegaard wegreed. Maar het resultaat waren twee razendsnelle openingsuren, met een gemiddelde van 47 kilometer per uur.
Een bewuste zet van Visma-Lease Bike om de etappe heel hard te maken? Of wilden ze renners vooruitsturen om Vingegaard in de finale te helpen? Hoe dan ook hielden de ploegmaats van Tadej Pogacar de vluchtersgroep binnen handbereik. Het was duidelijk dat Pogacar vol voor de etappezege zou gaan. De finale met drie steile hellingen leek hem dan ook op het lijf geschreven.
Verrassend genoeg ontketende UAE Team Emirates de voorspelde oorlog al op de Pas de Peyrol, de op twee na laatste klim. Ingeleid door Adam Yates trok Pogacar op 625 meter voor de top vol in de aanval. Fluks de pedalen rondwentelend, dankzij zijn kortere cranks van 165 millimeter, sloeg hij meteen een gat op Vingegaard. De Sloveen had dan wel nog 31,6 km voor de boeg, een lange inspanning (zoals aan de finish zou blijken) van bijna 48 minuten – de bijzonder snelle klim van de Pas de Peyrol niet eens meegerekend.
💥 BOOM! @TamauPogi attacks with 31 km to go!
— Tour de France™ (@LeTour) July 10, 2024
💥 BOOM ! @TamauPogi attaque à 31 km de l’arrivée !#TDF2024 pic.twitter.com/LVXHXjHhtH
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Pogacar bewees dit jaar dat hij zulke lange solo’s aankan, maar dan wel in eendagskoersen, of in de Giro. Dan is de Tour nog een niveau hoger. Zeker als je de grootste tegenstander Jonas Vingegaard heet, je al vier uur hebt gekoerst met een gemiddelde van 43 kilometer per uur, in een rit van 211 kilometer met in totaal 4300 hoogtemeters. Volgens Velofacts, een dataspecialist op X, was het qua gemiddeld wattage zelfs de zwaarste etappe van meer dan 165 kilometer uit de recente Tourgeschiedenis. Dat speelde in het voordeel van Vingegaard, die met zijn grotere aerobe zuurstofmotor in zulke lange, intense etappes nog meer excelleert dan Pogacar.
Gezien zijn voorsprong van ruim een minuut had de Sloveen nochtans kunnen kiezen om zijn ploegmaats een meer gematigd tempo te laten opleggen tot de voorlaatste klim, de Col de Perthus, om daar net voor de top aan te vallen. Of om zelfs te wachten tot de laatste klim, de niet zo steile Col de Font de Cère. Daar met zijn grotere explosiviteit wegsprinten, extra tijd nemen in de technische afdaling en de bonusseconden van de ritzege meenemen had hem een halve minuut kunnen opleveren.
Emoties boven verstand
In zijn geldingsdrang – ‘Ik koers met het hart. Het zijn de benen die tellen, niet het verstand’ – liet Pogacar zich echter verleiden door zijn emoties en overspeelde hij zijn hand. Ook omdat hij nog een tweede fout maakte: te weinig suikers opnemen om de grote verbruikte energievoorraad in een etappe van vijf uur aan te vullen. Een fout die Pogacar al eerder had begaan in de fameuze rit naar de Col du Granon, in de Tour van 2022, toen hij bijna drie minuten verloor op Vingegaard.
Deze keer was de schade niet zo groot. Pogacar speelde op de 4,4 kilometer lange Col de Perthus wel zijn voorsprong van ruim dertig seconden kwijt op Vingegaard, waarvan 14 seconden in de laatste 750 meter. Ervoor had hij, in beeld, acht keer omgekeken – nooit een goed teken voor een koploper.
Opvallend ook: in het begin van de klim gooide de Sloveen zijn lege bidon weg. Waarop hij na een kilometer een drinkbus met water weigerde van een neutrale motor. Pas in de slotkilometer van de Col de Perthus kreeg Pogacar, buiten beeld, een nieuwe bidon van een verzorger. Maar toen had Vingegaard, die over 12 minuten liefst 7,25 watt per kilo had getrapt, hem al bij het nekvel gegrepen.
(lees verder onder de tweet)
🤩 Back together! Jonas and Tadej are in the lead and fighting for the time bonuses at the Col de Pertus.
— Tour de France™ (@LeTour) July 10, 2024
🤩 Réunis ! Jonas et Tadej sont en tête et se battent au Pertus pour les bonifications. #TDF2024 pic.twitter.com/Pep0nxCppQ
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Op de laatste klim trapte Pogacar met een zeer hoge cadans (100 omwentelingen per minuut) om zo weinig mogelijk energie te verspillen en suikers te verbranden. Het hielp niet, want na de afdaling – waarin hij de restjes van een gelletje binnenspeelde – verloor hij verrassend de sprint (licht) bergop tegen Vingegaard. Die maakte er, vanop kop, heel slim een lange sprint van, om Pogacars explosieve versnelling in de eerste meters te counteren.
Het rendeerde, want in zeventien seconden moest de Sloveen zich twee keer neerzetten omdat hij niet genoeg power, met een grotere versnelling, staand op de pedalen kon zetten. Het was Pogacars eerste nederlaag ooit in zo’n sprint bergop in een grote ronde. Veelzeggend voor hoe diep zijn glycogeenvoorraad was geslonken.
Dat bleek ook na de finish, toen de zichtbaar getekende Sloveen achter het podium een zakje snoepjes opschrokte en met een volle mond een nieuwe gele trui aantrok. In het daaropvolgende interview liet hij tussen de regels door vallen dat hij voor de Col de Perthus ‘te veel energie had verbruikt’, en antwoordde hij dat het ‘dat soort dag was’, op de vraag of hij zichzelf in de finale had opgeblazen.
(lees verder onder de tweet)
“It’s going to be a tight battle”
— ITV Cycling (@itvcycling) July 10, 2024
Tadej Pogačar gave kudos to Jonas Vingegaard, and answers whether he may have overcooked his attack 💛🇸🇮 #TDF2024 pic.twitter.com/TOM1DT1GY4
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Conclusie: Pogacar en zijn team maakten twee onnodige fouten. De ene (de halve hongerklop) was het gevolg van de andere (van te ver aanvallen, en zijn ploegmaats de koers te zwaar laten maken). Het resultaat: een zeer deugddoende mentale overwinning van Vingegaard, wiens geloof in een derde eindzege op rij een grote boost heeft gekregen. Zijn tranen van geluk, in het interview na de finish, spraken boekdelen. De renaissance na zijn val in de Ronde van het Baskenland was voltooid.
(lees verder onder de tweet)
Vingegaards achterstand op Pogacar van nu 1 minuut en 14 seconden lijkt met nog vier zware bergetappes en een klimtijdrit op de laatste dag perfect te overbruggen. Het mogelijke nadeel van de Deen: kan zijn team, zonder meesterknecht Sepp Kuss en met een opnieuw gevallen Wout van Aert, die ritten zwaar genoeg maken?
Je kan verwachten dat UAE Team Emirates voortaan op safe zal spelen, zeker op de langere cols. Pogacar heeft daar naar eigen zeggen wel meer op getraind, om Vingegaard aan te kunnen. Lukt hem dat, als hij onderweg wél genoeg energie opslaat? Komend weekend, in twee lastige Pyreneeënritten, zullen we al meer weten. Maar als Vingegaard, de beste klimmer, op zijn terrein de lijn doortrekt, staat hij zondagavond mogelijk al in het geel.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier