Met een beperkt aantal competitiekilometers start Mathieu van der Poel zondag in de Ronde van Vlaanderen. Mocht hij die winnen, zou hij voor de zoveelste keer gangbare wielertheorieën ontkrachten.
Slechts zeven koersdagen heeft Mathieu van der Poel tot dusver in de benen, goed voor 1273 competitiekilometers. Het gevolg van zijn lange rustperiode, om zijn kwetsbare rug te laten herstellen.
Na een lange trainingsstage in Spanje, waar zijn conditie pijlsnel omhoogschoot, begon MvdP zelfs vroeger dan verwacht aan zijn seizoen. Niet in de Settimana Internazionale Coppi e Bartali, maar drie dagen eerder in Milaan-Sanremo.
Daar realiseerde Van der Poel al wat niemand in de moderne wielergeschiedenis hem had voorgedaan: een podiumplaats in de Primavera behalen (derde) zonder één competitiedag op de teller. Met dus geen traditionele voorbereiding via Parijs-Nice of Tirreno-Adriatico, zoals ook de winnaar Matej Mohoric – al had die ervoor wel al het Belgische openingsweekend gereden, en een stukje, tot zijn opgave, van de Strade Bianche.
Zijn zege, en ook Van der Poels derde plaats, was op zich al uitzonderlijk: het was geleden van 1991 dat de winnaar van de Lenteklassieker geen Parijs-Nice of Tirreno-Adriatico had afgewerkt: Claudio Chiappucci in 1991, al nam die de voorafgaande week wel deel aan de Catalaanse week. Opmerkelijker was de overwinning van Francesco Moser in 1984. Die won in Sanremo nadat hij alleen in Milaan-Turijn was gestart. De Italiaan was dan ook een voorloper in trainingsopbouw (en ‘andere’ voorbereidingen).
Hardheid opdoen
Toch luidde het dogma in de decennia nadien: wie top wil zijn in de Primavera en de kasseiklassiekers moet veel competitiekilometers in de benen hebben, het best via de steeds belangrijker wordende Parijs-Nice of Tirreno-Adriatico.
Zéker voor een lastig monument als de Ronde van Vlaanderen, waar de finale al veel vroeger begint dan in Milaan-Sanremo, met grotere tempowisselingen. Hardheid, opgedaan met koersen, vereist.
Ten bewijze van het dogma: de laatste winnaar van Vlaanderens Mooiste die Parijs-Nice of Tirreno-Adriatico niet reed: de Nederlander Johan Lammerts, ook in 1984. Al ving die dat deels op met deelname aan de Catalaanse Week (19 tot 23 maart) en de Driedaagse van de Panne (27 tot 29 maart), voor de Ronde van Vlaanderen op 1 april.
Beperkter was de voorbereiding van Walter Godefroot in 1978, die op zijn toen 34e alleen eendagskoersen en de Driedaagse van de Panne afhaspelde voor hij op 9 april zegevierde in de Ronde.
De enige andere renner met winst, zonder te zijn gestart in Parijs-Nice of Tirreno-Adriatico (sinds de eerste editie van de Italiaanse rittenkoers in 1966)? De verrassende Evert Dolman in 1971.
Het immense talent van MvdP
Mathieu van der Poel kan zondag de volgende worden. Na dus ook slechts zeven koersen te hebben gereden: Milaan-Sanremo, vijf ritten in de Settimana Coppi e Bartali (waar hij wel bijtrainde na enkele ritten) en Dwars door Vlaanderen, die hij afgelopen woensdag won (naar eigen zeggen nog wat vermoeid na Coppi e Bartali).
Met amper zeven racedagen winnen, dat zou ook al uitzonderlijk zijn: in zeker de laatste 50 jaar heeft geen coureur Vlaanderens grootste klassieker op zijn naam geschreven met minder competitiedagen/kilometers op de teller.
En toch is de Nederlander, zeker na de ziekte van Wout van Aert, een van dé favorieten. Het bewijs van zijn immense talent en hoe een uitgekiende voorbereiding met alleen training steeds meer rendeert. Zie hoe Van Aert eind februari de Omloop Het Nieuwsblad won, ook zijn eerste koers van het seizoen, na een hoogtestage op de Teidevulkaan in Tenerife.
Al is de Belgische openingswedstrijd natuurlijk geen Ronde van Vlaanderen. Een koers die bovendien 272,5 kilometer lang zal zijn. De langste editie sinds 1998 (toen 277 kilometer), en 18 kilometer meer dan in 2021.
Wordt dat Van der Poel te veel? Of verovert hij zijn tweede zege in Vlaanderens Mooiste? In dat geval zou hij alweer aloude wielerdogma’s overboord hebben gekieperd.
Ook Benoot als frisse man
Al geldt dat evenzeer voor een andere favoriet, Tiesj Benoot, die nog minder competitiekilometers telt (1128) en racedagen (6), aangezien zijn seizoen werd onderbroken door zijn val in de Strade Bianche. En de Drongenaar zo ook Parijs-Nice en Tirreno-Adriatico miste. Na het (waarschijnlijke) forfait van Jumbo-Vismakopman Wout van Aert zal ook Benoot misschien meer kansen krijgen. Om te winnen, en de wielerwetten te tarten.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
