Tom Pidcock begint woensdag aan Ronde van Algarve, goed twee en een halve week na zijn wereldtitel veldrijden in Fayetteville. Een zege die hij vierde met een supermanhouding op de fiets. Al was dat niet nieuw voor de Brit, die altijd al van show heeft gehouden.
Eind 2015, enkele weken na de National Trophy Cyclocross in Bradford. Op de redactie van het Britse Cycling Weekly komt een e-mail binnen, van Giles, vader van Tom. Als bijlage: een beeld van de kerstboom ten huize Pidcock. Bovenaan geen fonkelde piek, maar een foto uitgesneden uit het wielermagazine. Daarop viert de pas 16-jarige Tom zijn zege in Bradford in stijl: armen opengesperd, beide benen zijdelings uitgestrekt, en toch perfect balancerend over de eindstreep bollend.
Twee jaar later volgt een nieuw showtje op het Brits crosskampioenschap. Een imitatie van Superman: buik op het zadel, rechterarm naar voren wijzend, de benen evenwijdig met het asfalt – een zegegebaar dat hij op training heeft ingeoefend. Toen deed het nog pijn aan de buik, op het kampioenschap niet. “Want als je wint, voel je geen pijn”, aldus Pidcock, die naast winnen, ook het publiek wil vermaken. En vooral anders en origineel wil zijn, allerminst een kopie. Zelfs niet van die andere showman, Peter Sagan, met wie hij soms vergeleken wordt. Al was/is die voor de Engelsman geen idool. Het Chicken Run-gebaar dat Sagan ooit in de Tour deed, omschreef Pidcock zelfs ooit als “onnozel”. Dan was Superman nabootsen cooler.
De Brit kan dat ook uitvoeren, als een acrobaat die zelfs op de meest technische crossomlopen uit de voeten kan – als hij niet té veel risico’s neemt. Nochtans trainde hij als jeugdcrosser thuis zelden of nooit met de veldritfiets. Toch won Pidcock in 2016 zijn állereerste eerste zandcross, in de spectaculaire kuil van Zonhoven. “Ik heb vanmorgen geleerd om in het zand te rijden, tijdens de opwarming”, zei hij achteraf droogjes.
Wheelies
Een geboren circusartiest die zich al op zijn derde uitleefde met zijn BMX, en als kind evenveel op de pedalen stond dan op de grond, continue ravottend met zijn vrienden en broer Joe in de tuin en in een nabijgelegen park. Met als doel: zo vuil mogelijk worden, gedrenkt in de modder. In de lagere school haalde Tom ook trucjes uit met de fiets, tot groot jolijt van zijn collega-leerlingen en tot ergernis van de leerkrachten.
Wheelies à la Sagan zijn voor hem dan ook een koud kunstje: voor een fotoshoot van het Britse magazine Rouleur balanceerde Pidcock in 2017 als een volleerd trial biker op rotsen en kuste hij, vanop het zadel, zijn voorwiel terwijl hij zijn fiets bijna loodrecht omhooghield. In de jongste Vuelta reed hij de steile muur van Valdepeñas de Jaén zo ook zonder handen een stukje naar boven.
De ultieme kick haalt de Engelsman echter uit downhillafdalingen met de mountainbike, zo blijkt ook uit de filmpjes en foto’s die hij geregeld op Instagram post. Al op zijn vijftiende waagde Pidcock zich zo al aan een megajump op het downhillcircuit van het Franse Les Gets. Mountainbike, nog meer dan veldrijden of wegwielrennen, past dan ook het best bij zijn capaciteiten als durfal. Ook op de sneeuw, want hij is zot van skiën – freestyleskiër Candide Thovex is een van zijn idolen – en durft ook daar de ‘saaie reguliere’ pistes te verlaten, op zoek naar meer risico’s.
Lees het volledige portret van Tom Pidcock in de wielergids 2022 van Sport/Voetbalmagazine.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier