Tadej Pogacar zette de 107de Ronde van Vlaanderen op magistrale wijze naar zijn hand. Bij de vrouwen was Lotte Kopecky overduidelijk de sterkste. Een terugblik in 12 statistieken.
Jong veulen
Tadej Pogacar is pas de tweede renner in de 30 laatste edities die de Ronde kon winnen voor zijn 25e verjaardag. De Sloveen deed dat op een leeftijd van 24 jaar en 193 dagen. De enige andere coureur die daarin slaagde was Tom Boonen (2005), op de leeftijd van 24 jaar en 170 dagen.
Nauwelijks ervaring nodig
Pogacar bewees nog maar eens een wielerfenomeen te zijn. Hij won Vlaanderens Mooiste bij zijn pas tweede deelname. Slechts twee andere renners deden hem dat sinds 1990 voor: Mathieu van der Poel in 2020 en Jacky Durand in 1992.
Punch op de Oude Kwaremont
Bij de laatste passage op de Oude Kwaremont maakte Pogacar komaf met de tegenstand. Met een zoveelste versnelling loste hij wat er nog restte van de kopgroep en ging hij er alleen van door. Het verschil was te groot: de Sloveen vlamde 15 seconden sneller naar boven dan Van der Poel en liefst 28 seconden sneller dan Van Aert.
Snelste Ronde ooit
Al van in het begin werd er stevig gekoerst. Door de wind ontstond er waaiervorming en een enorm hoog tempo, dat daarna amper nog zakte. Eindresultaat: met een gemiddelde van 44,083 km per uur was dit de snelste Ronde van Vlaanderen ooit.
Naast de Kannibaal
Bij prestaties van dit kaliber wordt de vergelijking met Eddy Merckx al snel gemaakt. Soms is dat onterecht en nogal voortvarend, maar deze keer is dat meer dan terecht. Pogacar is pas de eerste renner die de Ronde van Frankrijk én de Ronde van Vlaanderen weet te winnen sinds Merckx. Ook Louison Bobet realiseerde ooit die dubbelslag, in 1955.
Hors catégorie
Nog een statistiekje om de suprematie van Pogacar in de verf te zetten. Het is van 2013 geleden, toen Fabian Cancellara won, dat er slechts één renner binnen de minuut van de winnaar eindigde.
Dit jaar kon enkel Mathieu Van der Poel aanklampen, hij kwam aan op 16 seconden van Pogacar. Het achtervolgend groepje dat sprintte voor plek drie volgde op een 1 minuut en 12 seconden.
De dubbel van Kopecky
Lotte Kopecky bewees nog eens dat ze momenteel de beste eendagsrenster is. Net als Pogacar kwam ze solo aan in Oudenaarde, om zo haar tweede Ronde van Vlaanderen op zak te steken.
Ze is pas de vierde vrouw die daarin slaagt na Annemiek van Vleuten (2011 & 2021), Judith Arndt (2008 & 2012) en Mirjam Melchers (2005 & 2006). Alleen Melchers won net als Kopecky ook back to back-edities.
De 2 april-reeks
2 April is blijkbaar een gezegende dag voor de Belgen in de Ronde van Vlaanderen. In de laatste vijf edities die op die datum werden gereden triomfeerde telkens een landgenoot. In 1989 won Edwig Van Hooydonck, in 1995 Johan Museeuw, in 2000 de genaturaliseerde Belg Andrei Tchmil, in 2006 Tom Boonen en in 2017 Philippe Gilbert. Daar is sinds zondag nog eentje bij gekomen, weliswaar bij de vrouwen: Lotte Kopecky.
De streak van van der Poel
Toen Mathieu van der Poel na afloop werd gevraagd of de Ronde van Vlaanderen het monument is dat het dichtst bij zijn capaciteiten aanleunt, zei hij na enige twijfel toch ‘ja’. Dat blijkt ook uit zijn palmares in de Ronde: hij slaagde er niet alleen in om twee keer te winnen (2020 & 2022) maar stond ook al vier keer op het podium en vijfmaal in de top vijf.
Alleen Johan Museeuw en Alexander Kristoff deden hem dat voor. Die eerste stond vier keer na elkaar op het podium tussen 1993 en 1996, die laatste slaagde er tussen 2013 en 2017 telkens in om top vijf te rijden.
Het zwarte beest van Jumbo-Visma
De gele brigade rijdt tot nu toe een beresterk seizoen. Met winst in de Omloop Het Nieuwsblad, Kuurne-Brussel-Kuurne, de E3 Classic, Gent-Wevelgem en Dwars door Vlaanderen is het met uitstek dé voorjaarsploeg van 2023.
Alleen een monument ontbreekt nog, want ook zondag slaagde Wout van Aert er niet in om zijn droom waar te maken. Het is al van 2020 geleden dat Jumbo-Visma een monument kon binnenhalen, toen Primoz Roglic Luik-Bastenaken-Luik won.
Belgische mannen afwezig
Bij de vrouwen stak Lotte Kopecky er met kop en schouders bovenuit. Bij de mannen was er voor het tweede jaar op rij iets minder Belgische glorie. Net als in 2022 haalde slechts één landgenoot de top tien. Toen was dat Dylan Teuns (zesde) nu was dat Wout van Aert (vierde). Uitzonderlijk, want pas de derde keer in de geschiedenis van de Ronde dat dit gebeurt. In 1995 was Johan Museeuw ook de enige Belg in de top tien, maar hij won wel die editie.
Atypische strategie bij DSM
Ondanks het snelheidsrecord werd er op een bepaald moment wel heel traag gereden door het peloton, met dank aan de vreemde tactiek van Team DSM. Op 122 kilometer van de finish, bij de passage van de Kortekeer, legde de formatie rond John Degenkolb het peloton volledig lam.
Het team ging plots voorop rijden en trok het tempo ferm naar beneden. Als slakken reden ze naar boven, met een snelheid van amper 3 kilometer per uur, om dan in de laatste meter plots te versnellen. Een tactiek die tot weinig leidde (Degenkolb werd uiteindelijk 19e op ruim 6 minuten), maar wel veel commotie veroorzaakte binnen en buiten het peloton. Voor een aprilvis waren ze alvast een dag te laat.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier