Komende zondag begint Wout van Aert in het Criterium du Dauphiné aan het tweede deel van zijn seizoen. De kans is reëel dat hij meteen wint, zoals al vaker de jongste jaren na een rust/trainingsperiode.
Een maand en elf dagen na Luik-Bastenaken-Luik, zijn laatste wedstrijd van het voorseizoen, start Wout van Aert zondag in het Criterium du Dauphiné.
De Kempenaar heeft er een hoogtestage van drie weken opzitten met zijn Jumbo-Vismateam op de Sierra Nevada, goed voor liefst 57.000 hoogtemeters en 2200 km. Voor Van Aert is het een beproefd en succesvol recept in competitieloze periodes, als opbouw naar een volgend doel.
Voor het eerst gehanteerd na het voorjaar van 2019, toen hij ook een hoogtestage op de Sierra Nevada inlaste in aanloop naar het Criterium du Dauphiné.
Dat wierp meteen zijn vruchten af: na een derde en tweede plaats in de eerste twee massasprinten, won hij eerst de tijdrit naar Roanne, en de dag erna de groepssprint in Voiron.
Het werden ook zijn eerste twee zeges op WorldTourniveau. En nog belangrijker: voor Van Aert het besef dat hij in beide disciplines op het hoogste niveau kon scoren.
Dat bleek ook de weken erna, toen hij voor het eerst Belgisch kampioen tijdrijden werd, en zijn eerste Tourrit won, in een sprint, in Albi.
Scoren in coronaseizoen
Helaas werd zijn opgang geremd toen hij in de tijdrit in Pau zijn dijbeen openreet aan een dranghek.
Van Aert keerde na een maandenlange revalidatie terug in de daaropvolgende winter, waarin hij één zege behaalde, in ‘zijn’ Lille. Om zich na een hoogtestage op Tenerife klaar te stomen voor het voorseizoen.
Na een twaalfde plaats in de Omloop Het Nieuwsblad werd die campagne echter abrupt stopgezet, wegens de coronapandemie. Voor de Kempenaar kwam die maandenlange pauze echter niet ongelegen. Zo kon hij zijn lichaam weer helemaal resetten in aanloop naar de herstart begin augustus 2020.
Na vijf maanden zonder competitie, en een hoogtestage in Tignes, was het meteen prijs: winst in de Strade Bianche, en een week later ook in Milaan-Sanremo, zijn eerste zege in een monument.
Onverwachte Belgische titel
Na dat ingekorte wegseizoen werkte Van Aert een beperkte crosscampagne af, die hij afsloot op het WK in Oostende, waar hij tweede werd na Mathieu van der Poel.
Om vervolgens, na een hoogtestage op Tenerife, het voorjaar van 2021 aan te snijden in de Strade Bianche. Hij finishte er als vierde, na alweer Mathieu van der Poel. Vier dagen later won de Jumbo-Vismarenner zelf, in een massasprint de eerste rit van Tirreno-Adriatico.
Na die voorjaarscampagne, waarin hij Gent-Wevelgem en de Amstel Gold Race won, richtte Van Aert zich op de Tour, maar die voorbereiding werd in de war gestuurd door een acute blindedarmontsteking.
Geen Criterium du Dauphiné, wel nog een hoogtestage in Tignes. Waarna hij na twee maanden en twee dagen zonder competitie hervatte op het BK in Waregem. Zonder hoge verwachtingen, klonk het, maar weer was het meteen bingo, goed voor zijn eerste Belgische wegtitel.
Van Aert moest daarna in de Tour nog een week roderen voor hij helemaal onder stoom kwam met drie ritzeges, op drie verschillende terreinen. Hij voegde daar nog een zilveren medaille op de olympische wegrit in Tokio aan toe.
De Herentalsenaar trok daarna even de handrem op en kwam een maand en acht dagen niet uit in competitie. Hij bereidde het laatste deel van het seizoen voor met een hoogtestage in Livigno (u merkt het, Van Aert houdt van afwisseling qua locaties voor die oefenkampen).
Weer rendeerde dat onmiddellijk: winst in de eerste rit van de Tour of Britain, waar hij nog drie etappeoverwinningen en de eindzege aan vastknoopte. Als voorbereiding op het WK in eigen land waar hij net naast de wereldtitel in het tijdrijden greep, en elfde werd in de wegrit.
Twee keer raak
Daarna volgde weer een lange pauze van twee maanden, om lichaam en vooral ook geest te laten recupereren na een heel druk wegseizoen. Het trainingsbeest in Van Aert zat echter niet stil: in zijn eerste veldrit in Boom, op 4 december, reed hij op de terreinen van Tomorrowland de tegenstand naar het verleden.
Na een minicrosscampagne van tien veldritten, goed voor negen zeges en afgesloten met een Belgische titel in Middelkerke, bereidde de gewezen Lillenaar zich voor op het wegseizoen. Geen WK veldrijden in de VS dus, om frisser te zijn in het voorjaar.
Na een maand en zeventien dagen, inclusief een hoogtestage op Tenerife, begon Van Aert aan die wegcampagne in de Omloop Het Nieuwsblad. Waar hij wéér direct raak trof op zijn eerste competitiedag, dankzij een solo vanop de Bosberg.
De Jumbo-Vismarenner deed daar nog een zege in de E3 Harelbeke bovenop, maar raakte dan besmet met het coronavirus, waardoor hij moest afzeggen voor de Ronde van Vlaanderen.
Na drie weken, inclusief een stage in Spanje, werd Van Aert weer gezond verklaard voor Parijs-Roubaix. Daar werd hij ondanks de coronaperikelen toch tweede, na de oppermachtige Dylan van Baarle. De zondag erop gevolgd door een derde stek in Luik-Bastenaken-Luik.
Vier op zes
Een maand en elf dagen later start Van Aert zondag in het Criterium Dauphiné, zoals al aangehaald na een stage op de Sierra Nevada.
Goed voor weer een zege, als gespecialiseerde ‘snelstarter’?
De kans is reëel, want sinds zijn eerste hoogtestage in 2019, in aanloop naar de Dauphiné, won Van Aert viermaal zijn eerste wegkoers na een lange rust/trainingsperiode (de Strade Bianche 2020, het BK op de weg 2021, de eerste rit van de Tour of Britain 2021 en de Omloop Het Nieuwsblad 2022).
En de twee andere keren stak hij al op de vierde racedag (Dauphiné 2019) en op de tweede racedag (Tirreno-Adriatico 2021) zijn handen in de lucht. Veelzeggend over zijn beroepsernst, gedrevenheid en talent om zich tijdens elke stage zo minutieus voor te bereiden.
Voorgerecht
Extra meevaller in de eerste rit van het komende Criterium Dauphiné, naar Beauchastel: het parcours is verre van vlak, met enkele hellingen van tweede en derde categorie.
Veel topsprinters tekenen er ook niet present, op Dylan Groenewegen na. En wint Van Aert zondag niet, dan misschien in de volgende etappes, want die gaan ook stevig op en neer, met op de vierde dag ook een tijdrit.
Al blijft dat alles maar een voorgerecht richting het hoofddoel: zijn eerste groene trui in de Tour.
Die in de Dauphiné, die won hij immers al, in 2020 en 2019.
Na… een lange pauze en hoogtestage.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier