Remco Evenepoel heeft dinsdag de openingsrit in de Ronde van Noorwegen (2.Pro) gewonnen. Onze landgenoot haalde het na 173,6 km van Bergen naar Voss in een sprint bergop voor Tobias Halland Johannessen en Eduard Prades. Cian Uijtdebroeks werd negende, Laurens Huys tiende.
De eerste rit in de Ronde van Noorwegen werd gekleurd door een vroege vlucht met zes renners: onze landgenoot Jens Reynders, Frederik Muff, Eirik Lunder, Häkon Aalrust, Jokin Murguialday en Stephen Bassett. Zij reden een maximale voorsprong van 5:15 bij elkaar op een peloton waar Ineos Grenadiers en Quick Step-Alpha Vinyl de boel controleerden.
De vluchters waren vogels voor de kat met het slotklimmetje van 3 km aan 6% op het eind. Dat was voer voor punchers en de klassementsrenners, dus zette het peloton alle zeilen bij om hen terug te grijpen. En dat lukte: op 4 km werd met Muff de laatste vluchter gegrepen.
Een renner van Coop probeerde te anticiperen op de steile stukken, maar hij werd opgeraapt door de groep der favorieten. In de slotfase moest Evenepoel een paar aanvallen counteren, onder meer van Chaves en Hart, maar hij klaarde de klus met verve en pakte de zege bergop in de sprint. Hij is meteen ook de eerste leider.
‘Hier ben ik heel blij mee’
In zijn eerste koers sinds zijn zege in Luik-Bastenaken-Luik knalde Remco Evenepoel dinsdag meteen naar de winst in de eerste etappe van de Ronde van Noorwegen. ‘Hier ben ik heel blij mee’, sprak hij na afloop. ‘Ik had niet verwacht al zo goed te zijn.’
‘Ik ben heel blij met deze zege’, sprak de kopman van Quick-Step Alpha Vinyl in het flashinterview. ‘Want het was best wel lastig vandaag. Het was heel koud onderweg, maar ik ben heel content dat ik op zo’n manier al meteen kan terugkeren in koers.’
De slothelling telde 3 km, 6% gemiddeld, maar het steile gedeelte zat in de staart. Evenepoel klaarde de klus in de sprint bergop. ‘Het was heel steil en ik had niet verwacht dat ik me al zo goed zou voelen op de eerste dag en zeker niet op zo’n steile finish, maar kijk, ik win, op zo’n prachtige finish.’
Nochtans zag het er even wat minder uit toen hij op 12 km van het einde even van de fiets moest en pas terugkeerde in het peloton op 9 km. ‘Oh, maar ik heb nooit gepanikeerd’, zei hij daarover. ‘Neen, ik had geen materiaalpech. Ik moest echt gewoon heel dringend plassen en kon niet meer wachten. Onderweg ben ik wel 10 à 15 keer gestopt om te plassen, maar toch moest ik nog eens stoppen. Neen, ik panikeerde niet, de wegen waren breed om terug te keren en er stond tegenwind, dus ik wist wel dat het zou lukken om me terug te brengen.’
