Drie Belgen wonnen de jongste drie tijdritten in een grote ronde. Dat is ongezien in de wielergeschiedenis. Of hoe ons land dé tijdritnatie is geworden.
Toen Wout van Aert in 2021 in Saint-Emilion de tijdrit in de Tour won, maakte hij een einde aan een heel lange droogte. Als eerste landgenoot die in een chronorace van een grote ronde de snelste was sinds Rik Verbrugghe in 2001 de proloog van de Giro naar zijn hand zette.
Voor Belgisch tijdritsucces in de Tour moest je nog veel verder teruggaan in de tijd: naar de editie van 1985, toen Eric Vanderaerden triomfeerde in Villard-de-Lans.
Ruim een jaar na Van Aerts zege in Saint-Emilion hebben Belgische renners daar nog drie overwinningen in een individuele etappe tegen de klok bijgedaan.
Yves Lampaert won de openingstijdrit van de Ronde van Frankrijk in Kopenhagen, Van Aert deed daar een zege in Rocamadour bovenop, en regerend nationaal kampioen Remco Evenepoel verpletterde dinsdag de tegenstand in de ITT van de Vuelta, in Alicante.
Serie van vijf
Drie op een rij voor België in een tijdrit in een grote ronde, met bovendien drie verschillende renners, dat is een unicum in de wielergeschiedenis, binnen hetzelfde jaar.
Slechts één keer zetten drie Belgen ook zo’n reeks neer, maar over twee verschillende seizoenen. Toen Eddy Merckx en Michel Pollentier in de Tour van 1974 de tijdritten wonnen in Bordeaux (19e rit b) en in Orléans (21e rit b), en Roger Swerts het jaar erop in Fuengirola de rapste was in de proloog van de Vuelta, die toen nog eind april startte.
Aangezien Merckx ook de proloog van de Tour van 1974 won, in Brest, en eerder dat jaar ook de enige tijdrit in de Giro domineerde, in Forte dei Marmi, was dat zelfs een serie van vijf opeenvolgende tricolore zeges in een proef tegen de klok in een grote ronde.
Een reeks die nadien niet meer werd herhaald. Tenzij misschien in 2023…
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier