De volgende dagen blikken we terug op speciale (verjaardags)edities van de Ronde van Vlaanderen. Vandaag: de uitgave van 1947, nu 75 jaar geleden.
Outsiders die de Ronde van Vlaanderen winnen, het is van alle tijden. Michel D’Hooghe was de eerste. De introverte en door zijn moeder aanbeden Oost-Vlaming was een eenzaat in het peloton. Hij hoefde dan ook niet te rekenen op bondgenoten. Toch pakte D’Hooghe geregeld zijn overwinning mee. Trots gaf hij zijn premies aan zijn moeder.
In 1937 besloot Michel D’Hooghe het etiket van kermiscoureur af te leggen en zich op de klassiekers toe te leggen. Nochtans lag het hem heel goed om te zwieren en te draaien door kronkelende straten in de dorpen. Maar D’Hooghe wilde zijn grenzen verleggen.
Hij startte dat jaar in de Ronde van Vlaanderen en verbaasde de hele wielerwereld: na een tocht van zeven en een half uur won hij in Wetteren de sprint van een omvangrijk peloton. De doodbrave D’Hooghe fietste meteen naar huis om de bloemen aan zijn moeder te overhandigen. Die kreeg van het verschot een beroerte en stierf drie dagen later.
Ronde van 1947
De Ronde van Vlaanderen is de enige aansprekende koers die D’Hooghe won. Dat gold ook voor de sierlijke en snelle Emiel Faignaert die in 1947, nu 75 jaar geleden, zegevierde. Nochtans won hij vrijwel al zijn wedstrijden in eigen land. Het heette dat hij te streekgebonden was. Dat is maar voor een deel waar. Door de oorlog was de Oost-Vlaming verplicht om vooral in België te rijden, de internationale bedrijvigheid was zeer beperkt. Als neoprof zorgde Faignaert ei zo na voor een stunt: in een groot criterium in het Terkamerenbos leek hij voorbij Karel Kaers te spurten, tot hij ten val kwam en zijn schouder brak.
Emiel Faignaert zou uiteindelijk zijn palmares opsmukken met een overwinning in de Ronde van Vlaanderen. Hij won de wedstrijd in 1947, enkele weken nadat hij in de Omloop Het Volk door Albert Sercu was geklopt. Faignaert haalde het in een spurt van drie voor Roger Desmet en Rik Renders, niet bepaald grote kampioenen. Ook nu frappeerde het grote aantal opgevers: van de 213 vertrekkers bereikten er 56 de aankomst.
Standbeeld
Nadien ging het langzaam maar zeker bergaf met Faignaert. Hij baatte na zijn carrière jarenlang een fietsenzaak uit in zijn geboortedorp Sint-Martens-Lierde. En welke impact een overwinning in Vlaanderens Mooiste blijft hebben, bleek toen er in 2006 in de kerk van deze gemeente een tentoonstelling over Emiel Faignaert werd gehouden, een naam die toen amper nog tot de verbeelding sprak.
Toch kwamen meer dan 300 mensen op die expositie af. De Ronde van Vlaanderen winnen, het is echt voor de eeuwigheid. In Lierde werd er in april 2007 een borstbeeld ter ere van Faignaert onthuld.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
