‘De Ronde van Spanje wordt voor Remco Evenepoel een stap in het onbekende’

Nooit dreigde de aandacht voor de Ronde van Spanje zulke overweldigende proporties aan te nemen als dit jaar. Na de haast historische Tour waarin Wout van Aert definitief de status van onsterfelijkheid bereikte, moet Remco Evenepoel een vervolgstuk breien aan dit memorabele seizoen. Meer dan ooit leeft de wielersport bij gratie van vedetten. Bij iedere topprestatie komt het tot een storm van superlatieven. Heel sterk moet je als renner zijn om daarmee om te gaan en de zin voor realiteit niet te verliezen.

Wout van Aert pleegt dat op een meesterlijke manier te doen, Remco Evenepoel had er aanvankelijk meer moeite mee. Zijn schijnbare arrogantie, die hem als junior al werd aangewreven, wekte hier en daar irritatie, al probeert Evenepoel zich nu een andere, meer bedachtzame attitude aan te meten. Zijn communicatie is veel beter dan vroeger.

Iedere stap die Remco Evenepoel vanaf 19 augustus in de Ronde van Spanje zet, zal worden gevolgd en uitvergroot. Nu Primoz Roglic allicht niet start en de vermoeide Tadej Pogacar forfait geeft, wordt Evenepoel meteen tot een van de favorieten gebombardeerd. Het doet denken aan de Giro van vorig jaar, toen een krant in een opwelling van enthousiasme de bijlage over deze koers in het roze papier van het organiserende dagblad afdrukte.

Remco Evenepoel is altijd nog maar 22 jaar. Aan zijn mogelijkheden als eendagsrenner twijfelt niemand meer. Na Luik-Bastenaken-Luik bewees Evenepoel het weer met een knappe demonstratie in de Clásica San Sebastián. Waar zijn limieten als ronderenner liggen, dat blijft af te wachten. In de Ronde van Zwitserland leek hij in het hooggebergte op zijn grenzen te botsen. Hij had last van de hitte, waarmee hij ook in de Vuelta zal moeten afrekenen, en miste bovendien frisheid. Daar zijn lessen uit getrokken. Als voorbereiding op de Ronde van Spanje schrapte Evenepoel bijvoorbeeld de Ronde van Burgos van zijn programma.

De tegenstand in de Vuelta is niet van het hoogste niveau en het parcours leidt niet echt tot een uitputtingsslag. De cols zijn minder hoog en steil, de Sierra Nevada met zijn 2550 meter buiten beschouwing gelaten. De cruciale vraag is hoe Evenepoel een aantal bergritten na elkaar verwerkt. Die zijn er in de laatste week. Slaagt hij er tegen dan in om de concurrentie op afstand te zetten, in de ploegentijdrit (op de eerste dag) en de individuele tijdrit?

De Ronde van Spanje wordt voor Remco Evenepoel een stap in het onbekende. Zelf spreekt hij, heel rustig, van een ritzege en een plaats in de eerste tien. Het nieuwe examen van de Vlaams-Brabander zet deze wedstrijd in ons land nadrukkelijk op de kaart. Uit Belgisch oogpunt baadde de Vuelta, aanvankelijk vooral een Spaanse onderonsje, lang in de anonimiteit, met Freddy Maertens 45 geleden, in 1977, als laatste Belgische winnaar.

Op heden en verleden van de Ronde van Spanje blikken we vooruit in het derde wielermagazine van dit jaar. Om in het tweede luik van dit blad stil te staan bij het WK in het Australische Wollongong, waar er een parcours wacht dat voor een dynamisch wedstrijdverloop moet zorgen.

Kunnen Wout van Aert en Remco Evenepoel daar samenwerken? En hoe zit het eigenlijk met de naweeën van de commotie die er vorig jaar na het WK in Leuven tussen beiden ontstond? Zijn die uitgepraat? Daar is weinig over uitgelekt, beiden hebben dit seizoen amper samen gereden. Bondscoach Sven Vanthourenhout zal wel slim genoeg zijn om vooraf de plooien glad te strijken, want op dit WK moet hij met twee kopmannen werken. De twee paradepaarden van het Belgische wielrennen, voor één dag verenigd onder dezelfde vlag.