Alles over Tourrit 17: naar de ‘Tourmalet bis’ op de Franse feestdag

© GETTY
Jonas Creteur
Jonas Creteur Sportredacteur bij Knack.

De 17e etappe in de Tour de France brengt ons van Muret naar Col du Portet. Een zware bergrit met twee cols van eerste categorie en eentje buiten categorie in de laatste 65 kilometer.

In Muret start voor de tweede maal in de Tourgeschiedenis een rit, na die richting Rodez, waar Greg Van Avermaet in 2015 Peter Sagan klopte in de sprint bergop. Deze keer zetten de renners koers richting het zuidoosten en de Pyreneeën. Weliswaar met eerst honderd vlakke kilometers. Niet eenvoudig voor lichtgewichtklimmers die azen op een etappezege om weg te rijden. Ze zullen hulp nodig hebben van rouleurs om een grote voorsprong uit te bouwen in de aanloop naar een zeer pittige finale. Drie cols immers in de laatste 65 kilometer, goed voor 4000 hoogtemeters over de hele rit.

Eerst de Col de Peyresourde (13,2 km aan 7%), waar Tadej Pogacar vorig jaar voor het eerst zijn topvorm showde. En dan, vanuit Loudenvielle, de Col de Val Louron-Azet (7,4 km aan 8,3%), gevolgd door een snelle en technische afzink naar Saint-Lary-Soulan. Die gemeente had zich aanvankelijk kandidaat gesteld voor een Touraankomst in 2022, maar Christian Prudhomme zocht een emblematische aankomstlocatie voor de quatorze juillet, ter vervanging van de Mont Ventoux.

Zijn keuze viel op de Col du Portet, die in 2018 voor het eerst beklommen werd. “Un Tourmalet bis, un géant”, aldus de Tourbaas toen. Of hoe een Engelse journalist het ook noemde: “Pla d’Adet on steroids”. Het gaat immers om de helft van de klim naar Pla d’Adet, met start in Saint-Lary-Soulan. Die stond al vaker op het Tourmenu: in 1974 voor het eerst, met Raymond Poulidor als triomfator. Een plakkaat in de eerste haarspeldbocht geeft nog altijd aan waar hij wegreed van Eddy Merckx.

Poupou’s opvolgers werden Joop Zoetemelk (1975), Lucien Van Impe (1976 én 1981), Mariano Martinez (1978), Beat Breu (1982), Zenon Jaskula (1993) en Rafal Majka (2014). Lance Armstrong en George Hincapie, winnaars in 2001 en 2005, werden geschrapt uit de Tourboeken.

Nu moeten de renners nog hoger klimmen, want in plaats van na goed zeven kilometer linksaf te slaan, richting het dorpje Pla d’Adet (1654 m), draaien ze in Espiaube réchtsaf. Daarna volgt een smalle weg van negen kilometer tot de finish, op een hoogte van 2215 meter. Op de top: een droomdecor met zicht op de onderliggende haarspeldbochten. Die waren tot voor de Tourpassage in 2018 bedekt met gravelsteentjes, maar de weken voor de Tour werd er een asfaltlaag op gelegd. Kostprijs: 200.000 euro. Campers of wagens van wielerfans worden niet toegelaten. Zij moeten te voet naar boven.

Alles over Tourrit 17: naar de 'Tourmalet bis' op de Franse feestdag
© Tour de France

Onregelmatige klim

Ook de renners zullen bij momenten traag vooruitgaan op deze 16 kilometer lange klim, die gemiddeld 8,7% omhoog knikt. Met een tweede en derde kilometer aan ruim 10%. Ook het tweede, ‘nieuwe’ deel is verraderlijk, want zeer onregelmatig. Moeilijk dus voor de tempoklimmers om ritme te vinden, met afwisselende percentages van 5% tot goed 10%, én een slotkilometer (na een tunneltje) aan gemiddeld zelfs 10,2%.

Niet toevallig won in 2018 een rasklimmer als Nairo Quintana, voor Dan Martin. Weliswaar na een minirit van amper 65 kilometer, inclusief de geflopte F1-start. Geraint Thomas bevestigde er als derde zijn gele heerschappij. De toen pas 21-jarige Egan Bernal werd in dienst van zijn kopman zevende, zijn beste resultaat in zijn eerste Tour.

In die etappe gaf Chris Froome definitief zijn zegen aan zijn Skyploegmaat. Op 3,5 kilometer van de finish op de Col du Portet zuchtte de Brit via zijn oortje dat hij op knakken stond. “Go for it, G!” Het gaf de Welshman een boost nadat hij op de vorige col zélf even had getwijfeld. Waarop Froome hem al een eerste maal had aangemoedigd: “Everybody feels the same, keep strong!”

Ook na diens definitieve capitulatie op de Col du Portet – “a defining moment”, aldus Thomas – viel er geen wrevel te bespeuren. Zeer oprecht leken ze, Froomes complimenten en knuffels toen G het geel definitief binnenhaalde. Al had hij allicht nooit gedacht dat zijn derde plaats in Parijs allicht zijn laatste grote wapenfeit zou zijn.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content