Alles over rit 12 van de Tour: een nieuw kantelpunt voor Wout van Aert?

In de twaalfde rit van de Ronde van Frankrijk keert Wout van Aert terug naar de plaats waar zijn wegcarrière in 2019 een eerste hoge vlucht nam. Volgt vandaag een nieuw kantelpunt, met zijn verhoopte eerste ritzege in deze Tour?

Sommige plaatsen zullen altijd verbonden worden met tragische gebeurtenissen in de wielergeschiedenis, of met eerste grote zeges van renners die later tot kampioenen uitgroeien. Dat geldt in beide gevallen voor Roanne, de sous-préfecture van het departement Loire waar op 12 juni 2019 de tijdrit van het Criterium du Dauphiné plaatsvond.

De positieve connotatie: Wout van Aert behaalde er zijn eerste zege in de WorldTour. Hij realiseerde de dag erna een uitzonderlijke dubbelslag door in Voiron ook een groepssprint licht bergop te winnen. Voor hem het definitieve besef dat hij ook op de weg een wereldtopper kon worden, in verschillende disciplines.

De negatieve link: de crash die de carrière van Chris Froome een fatale klap gaf. Tijdens de opwarming voor de tijdrit blies een felle windstoot hem tegen een muur in het dorpje Saint-André-d’Apchon, dat deel uitmaakt van het arrondissement Roanne. Froome reed op dat moment 54 kilometer per uur en had net zijn hand van het stuur gehaald, om zijn neus te snuiten.

De Brit werd met spoed naar het ziekenhuis van Roanne gebracht. Zijn toestand was kritiek: een gebroken rib had zijn long doorboord en door interne bloedingen had hij meer dan twee liter bloed verloren. Ook Froomes versplinterde rechterdijbeen baarde chirurg Rémi Philippot grote zorgen. Met behulp van een metalen plaat, een staaf en verschillende bouten puzzelde hij het dijbeen en de heup gedurende vier uur weer in elkaar.

Later werden ook breuken in Froomes onderste nekwervel en borstbeen vastgesteld. Toen de viervoudige Tourwinnaar na de operatie ontwaakte was zijn eerste vraag: ‘Zal ik volledig herstellen?’ ‘Ja’, luidde het antwoord. Maar de revalidatie zou lang duren, zonder garantie dat hij ooit weer zijn niveau van weleer zou bereiken. Ondanks zijn bewonderenswaardige vechtlust bleek dat helaas het geval voor Froome.

Veel kronkels

Na de officieuze start aan de evenementenhal Scarabée volgt een etappe langs de wijngaarden van de Beaujolais. Hoewel een vogel slechts een 65-tal kilometer in een rechte lijn naar aankomstplaats Belleville-en-Beaujolais moet vliegen, bedraagt de totale afstand van de rit door de vele kronkels toch 168,8 kilometer.

Vanuit Roanne trekken de renners meteen de heuvels in die de Loire van de Rhône scheiden. In de eerste 40 kilometer gaat het in drie trappen van 277 naar 853 meter, het hoogste punt van de Col des Ecorbans. Niet steil bergop, maar genoeg voor een bikkelharde strijd om mee te raken in de vluchtersgroep die (allicht) zal strijden voor de ritzege.

Zodra die is ontstaan, zal de finale beginnen op de Col de la Casse Froide (5,2 kilometer aan 6 procent). Daarna volgt de Col de la Croix Montmain (5,5 kilometer aan 6 procent). Bekend terrein voor Thomas De Gendt, want hij kwam er als eerste boven op weg naar zijn ritzege in Saint-Etienne in de Tour van 2019. Vervolgens ligt de Col de la Croix Rosier (5,3 kilometer aan 7,6 procent). Die klim wordt voor het eerst in de Tour opgereden.

Vanaf de top, waar weer acht, vijf en twee bonificatieseconden te verdienen zijn, is er nog een kleine 30 kilometer te fietsten. In de aanvankelijk steile, technische en daarna meer geleidelijke afdaling naar de finish wacht nog een kleine bult: de Côte de Brouilly (1,7 km aan 5,2 procent) op 14 kilometer voor de finish.

Thomas De Gendt-regio

In aankomstplaats Belleville-en-Beaujolais, gelegen langs de Autoroute du Soleil op weg naar Lyon, moeten de renners nog een lus maken voor ze de 400 meter lange, vlakke laatste rechte lijn op de Avenue de l’Europe bereiken.

Een primeur voor de gemeente, want nooit eerder eindigde er een Touretappe. Wel al enkele keren een rit in Parijs-Nice: in 2018 won Pascal Ackermann er een grote groepssprint, in 2014 versloeg Tom Jelte Slagter in een sprint Geraint Thomas en in 2011 was Thomas Voeckler de snelste van een kopgroep. Daarin ook Thomas De Gendt, die zich in deze streek altijd in zijn sas heeft gevoeld.

Helaas voor de Oost-Vlaming is hij in deze Tour niet van de partij, maar zijn rol zal vervuld worden door andere baroudeurs die belust zijn op de etappezege. Aanvallers van het lichtere type, gezien het gekartelde profiel en de 3150 hoogtemeters in slechts 168 kilometer. Evenveel als in de rit van dinsdag naar Issoire, al is laatste hindernis wel een tikkeltje zwaarder. Niets wat Wout van Aert niet aankan, als hij – bij deze keer mildere temperaturen – een goede dag heeft én de vrijheid krijgt van zijn team om voor de ritzege te gaan.

Geletruidrager Jonas Vingegaard verwacht immers dat UAE Emirates, het team van Tadej Pogacar, iets gaat ondernemen. De Sloveen zou zijn zinnen kunnen zetten op de bonificatieseconden op de laatste klim, maar zijn ploeg daarvoor een hele rit op kop laten rijden lijkt niet slim. Zeker gezien het copieuze Alpenmenu op vrijdag, zaterdag en zondag. Met de Sloveen weet je echter nooit.

Het probleem van Wout van Aert

Als Van Aert vanaf de eerste hellende kilometers mee een ontsnapping kan forceren, dan zal hij allicht moeten afrekenen met renners die zich in deze Tour al eerder lieten opmerken: Valentin Madouas, Krists Neilands, Georg Zimmermann, Giulio Ciccone, Mattias Skjelmose, Matteo Jorgenson, Julian Alaphilippe, Clément Champoussin, Daniel Martínez, Michal Kwiatkowski, Matej Mohoric, Fred Wright, Alberto Bettiol, Victor Lafay, Pierre Latour, misschien ook Mathieu van der Poel als hij zich minder ziekjes voelt.

Ook renners die tussen plaats acht en twintig in het algemene klassement staan kunnen meeglippen om zo op te schuiven in die ranking. Daardoor staat Pello Bilbao, de ritwinnaar van dinsdag, nu vijfde. Ook Louis Meintjens, Ben O’Connor en wie weet zelfs Tom Pidcock, nu zevende in de algemene ranking, kunnen zich misschien roeren.

Als Wout van Aert ook present tekent in de vlucht, heeft hij wel één groot probleem: hij is aan de finish de snelste, maar een grote groep onder controle houden, is niet simpel. Zeker als geen andere Jumbo-Vismarenner mee zit in de vlucht. En dan is de aanval misschien de beste verdediging.

Een ding is zeker: de kijker zal zich de hele rit niet vervelen.