Alaphilippe verovert 2e wereldtitel op rij, Stuyven valt net naast podium

Julian Alaphilippe heeft zondag op het WK wielrennen in België zijn tweede opeenvolgende wereldtitel op de weg veroverd. De 29-jarige Fransman maakte net voor het ingaan van de laatste ronde het verschil en reed na 268,30 kilometer tussen Antwerpen en Leuven solo over de meet.

De Nederlander Dylan van Baarle won de sprint om het zilver voor de Deen Michael Valgren en Jasper Stuyven, die in zijn thuisstad zuur als vierde eindigde. De Belgische kopman Wout van Aert kon niet meedoen om eremetaal en eindigde als elfde, op 1:18.

Na de start onder grote publieke belangstelling op de Grote Markt in Antwerpen zette het peloton koers richting Leuven waar een lokale lus in en rond Leuven met vier hellingen en een Flandrienlus met zes hellingen wachtten, die verschillende keren werden aangedaan.

Onderweg moesten de renners 2.562 hoogtemeters overbruggen die verspreid lagen over 42 hellingen. Vijf renners slaagden er na een handvol kilometers in, na enkele vruchteloze pogingen, om een kloofje te slaan: de Zweed Kim Magnusson, Est Oskar Nisu, Rus Pavel Kotsjetkov, Ecuadoriaan Joel Levi Burbano en Colombiaan José Tito Hernandez. De Mongool Jambaljamts Sainbayar, Ier Rory Townsend en Oostenrijker Patrick Gamper maakten haast meteen de oversteek. Deze achtkoppige kopgroep reed weg van het peloton, dat zijn achterstand liet oplopen tot vijf minuten.

Voor de Fransman Benoît Cosnefroy ging het in het peloton evenwel niet snel genoeg en hij versnelde. Remco Evenepoel en de Deen Magnus Cort sprongen mee, net als nadien nog enkele andere renners waarbij Tim Declercq. Zij maakten jacht op de kopgroep, maar kregen de kloof niet dicht. Na veertig kilometer rekende het peloton Evenepoel en co. weer in. Ook de kopgroep was eraan voor de moeite.

Het peloton legde er de pees op, maar nieuwe ontsnappingen bleven uit. Even over halfweg koers reed een groep van elf renners weg. Evenepoel was bij de pinken en sprong mee. Die groep dunde uit, en kreeg nadien het gezelschap van onder meer Julian Alaphilippe, Van Aert, Stuyven en Mathieu van der Poel. Alaphilippe probeerde op de Smeysberg met nog vijftig kilometer te gaan weg te rijden, maar kwam niet ver.

Onder impuls van een onvermoeibare Evenepoel hield de kopgroep het tempo hoog. Met de meet in zicht nam de nervositeit toe, en Evenepoel liet zich met nog ruim 25 kilometer te gaan bollen. Alaphilippe schudde bij het ingaan van de laatste twintig kilometer meermaals aan de boom. Op de Sint-Antoniusberg, vlak voor het ingaan van de slotronde, raakte hij weg. De Fransman gaf geen krimp en trapte stevig door.

Alaphilippe liet zich niet meer verrassen en reed solo over de meet. Van Baarle won ruim een halve minuut nadien de sprint om het zilver.

Alaphilippe volgt op de erelijst zichzelf op, na zijn triomf vorig jaar in Imola. Wout Van Aert eindigde toen als tweede.

Glunderende Alaphilippe: ‘Heb hier eigenlijk geen woorden voor’

‘Ik heb hier eigenlijk geen woorden voor’, reageerde Alaphilippe. ‘Dit is opnieuw een droom die uitkomt.’

‘Ik voel heel veel emoties’, vertelde Alaphilippe meteen na de meet in het flashinterview. ‘Dit is uiteraard het best mogelijke resultaat. We zaten goed vooraan, met ook nog Florian (Sénéchal) en Valentin (Madouas). Ik had deze nieuwe wereldtitel niet verwacht. We hebben een geweldig team.’

‘Tijdens de finale dacht ik aan mijn zoontje’, vervolgde de Fransman, die tijdens zijn solo in het slot geen krimp gaf. ‘Ik had echt goede benen. Er stonden wel veel Belgische supporters langs de kant die me onaardige dingen toeriepen, omdat ze hoopten op Wout van Aert. Daf gaf me alleen maar meer kracht.’

‘Het was een parcours op mijn maat’, vertelde de Fransman vervolgens op het persmoment. ‘Ons plan was dat Florian zijn kans zou wagen als het tot een sprint ging komen, ik had een meer vrije rol. Daarom trok ik ten aanval. Het was heel zwaar voor mij in de laatste ronde toen ik aan mijn solo bezig was, maar daardoor smaakt deze zege des te zoeter. Op het einde reed ik helemaal voluit.’

‘Ik wilde mijn statuut van regerende wereldkampioen aandoen. Dat dit gelukt is stemt me heel tevreden. Het was niet simpel want in de kopgroep zaten vele kleppers als Sonny Colbrelli en Mathieu van der Poel. En er was natuurlijk ook de aalvlugge Wout van Aert. Ik zei onderweg tegen Florian om energie te sparen, want ik dacht dat ik nooit alleen zou kunnen rijden tot de finish. Ik voelde me de hele dag goed en heb me volledig gegeven.’

‘Het moet nog even bezinken. Of deze nieuwe wereldtitel mij zal veranderen als renner? Ik wil zeker geen robot worden en blijven genieten van de koers. Het is heel speciaal dat ik mijn wereldtitel kan verlengen. Ik ben blij dat ik deze herinnering later aan mijn zoontje kan vertellen.’

Jasper Stuyven: ‘Het is doodjammer’

Jasper Stuyven eindigde met een vierde plaats net naast het podium. ‘Ik ben er eigenlijk niet goed van’, zei hij. ‘Het is doodjammer.’

Stuyven was ontgoocheld na afloop. ‘We hebben met de Belgische ploeg de koers gecontroleerd van bij de start, maar uiteindelijk blijven we met lege handen achter. Persoonlijk heb ik alles gegeven, ik wilde nog graag beter doen in die sprint, maar er zat niet veel meer in de benen. Het was meer kruipen dan sprinten. Jammer dat ik naast het podium val.’ Van Aert gaf pas laat aan dat hij niet de beste benen had. ‘Pas toen Alaphilippe ging, zei hij dat hij niet de beste benen had. Dat was voor mij wel een beetje ambetant, zeker omdat ik toen al veel gegeven had. Jammer, daar is niets aan te doen.’

‘Het was kippenvel onderweg, hier koersen voor eigen volk. Maar op dit moment overheerst teleurstelling. Het is jammer dat ik geen medaille pak, voor de andere Belgen ook. Nu hebben we niets. Ik voel me een beetje, tja, wat moet ik zeggen? Wat als Wout vroeger zegt dat hij geen super benen had? Ja wat als. Als hij wel een super dag heeft, dan doe ik een perfecte job voor hem onderweg. Hij was plan A. Daar gaf ik alles voor, misschien kwam ik daardoor op het einde te kort, maar in de sprint zat er niet veel meer in de benen. Ik had me voorbereid op zo’n sprint, maar dat ik daarin aan het kortste eind ging trekken, had ik niet echt voor ogen. Ik had als troostprijs liever op het podium gestaan. Natuurlijk had dat niet alles goedgemaakt, maar het had wel een troostprijs geweest voor ons vele werk onderweg en voor mij, als renner uit Leuven.’

Wout Van Aert: ‘Ik voel me rot’

Wout van Aert startte als topfavoriet, maar blijft met lege handen achter. ‘Ik ben ook maar een mens’, zei hij, ‘maar dit is wel teleurstellend. Ik voel me rot, zeker tegenover de andere Belgen.’

Van Aert stootte onderweg op Alaphilippe als stoorzender, na de finish viel een overijverige security-man hem ook nog eens lastig toen hij zich neerplantte voor interviews aan de mixed zone. ‘Ik ben ook maar een mens zeker”, zei hij, ‘ik was niet slecht natuurlijk, maar ook niet goed genoeg. Ik had niet de superbenen waarop ik hoopte. Toen Alaphilippe aanzette op de Smeysberg voelde ik het al. Ik kon niet volgen, hoewel ik wel op hem en Colbrelli wou reageren. Dat was een teken aan de wand.’

Misschien had Van Aert daar al kunnen aangeven aan Stuyven dat hij minder was. ‘Misschien had ik dat moeten doen, anderzijds was het zwaarste toen achter de rug. Op dat moment zaten we nog altijd in een goede situatie. Remco kon de boel goed bijeen houden, Jasper en ik waren de renners die het moesten afronden in Leuven. Dat hebben we geprobeerd, maar ja… Ik denk dat er twee redenen zijn waarom het niet liep zoals het moest: Alaphilippe was gewoon sterker dan al de rest en ik was minder goed dan gehoopt.’

De Belgische ploeg reed in één blok. ‘Ik denk niet dat we iets anders hadden kunnen doen. Ik had niet verwacht dat ze ons zo vroeg onder druk zouden zetten. Het leek wel alsof ze zich van ronde hadden vergist. Toen we een eerste keer aan de Flandrienlus begonnen, op 200 kilometer van de meet, ontplofte de koers al. Dat heb ik nog niet meegemaakt. Er stond veel druk op, maar daar heeft niemand onder gefaald, we hebben het hoofd koel gehouden en toen we op kop reden maakten we het de rest ook moeilijk. We hebben onze tactiek uitgevoerd zoals we wilden. Alleen ontbrak het bij mij op het eind aan superbenen. Dat voelde ik niet voor de Smeysberg, maar toen wel.’

Was er op het eind overleg met Stuyven? ‘Jawel, maar misschien had ik sneller moeten aangeven dat ik niet top was. Pas toen Alaphilippe net voor de Antoniusberg ging, heb ik aangegeven dat het niet super was met mij. Ik gaf hem aan dat hij best mee kon schuiven, want dat ik niet het goede gevoel had en niet de benen om het af te werken. Ik denk dat Alaphilippe gewoon de sterkste was. Het was een mooie troostprijs geweest als Jasper nog een medaille had kunnen pakken, zeker voor Jasper zelf, daar baal ik wel van. Ik had het bij wijze van spreken al na de Smeysberg kunnen zeggen, maar op zich was daar de situatie nog goed voor ons. Dat is jammer ja.’

Van Aert zag een sterke Alaphilippe. ‘Zijn ploeg was sterk en hij was zelf ook gewoon de sterkste vandaag. Hij heeft gedemarreerd tot niemand meer meekon. Na hem zaten veel renners die goed waren, maar die niet dezelfde versnelling in huis hadden.’ ‘Alle Belgen hebben fantastisch gereden’, vatte hij samen, ‘dus ja, ik voel me wel rot. Ik zal eens goed vloeken en straks ook na de koers nog kopman zijn en straks eens goed praten met de andere Belgen. Dat hoort er bij. De vorm van de dag was gewoon niet top. Ik rijd wel de finale en ga hier niet af, maar het was dat tikkeltje te weinig vandaag.’

Evenepoel: ‘Ik heb wel een pakje friet verdiend’

Remco Evenepoel reed een beresterke wedstrijd, maar zag geen landgenoot winnen. ‘Ik heb alles gegeven wat ik in me had’, zei hij.

Evenepoel ging al vroeg mee in de aanval. ‘Dat moest’, gaf hij tekst en uitleg, ‘Frankrijk en Denemarken waren weg, dus er moest ook een Belg bij. Op die manier moesten de andere landen aan het werk. Ik zat op dat moment het best gepositioneerd, dus ik reageerde meteen op die aanval.’

Ook daarna ging Evenepoel nog eens mee. ‘Dat was het beste scenario, op die manier zaten Wout en Jasper in een zetel’, ging hij verder, ‘ik heb me compleet leeg gereden, tot diep in de finale. We verdienden meer dan die vierde plek, want we hebben met de Belgen echt sterk gereden.’

‘Dit is zeker zuur, maar wij wisten vooraf dat het niet gemakkelijk zou worden. We wisten wie gevaarlijk was, wie we in de gaten moesten houden. Het groepje dat uiteindelijk overblijft op het einde, 17 jongens, dat waren allemaal jongens die konden winnen. We waren met drie Belgen mee. We rijden de perfecte koers, maar op het eind spreken de benen. De mijne waren leeg en waarschijnlijk die van Jasper en Wout ook. Als je ziet dat Alaphilippe solo finisht, dan was hij wellicht de sterkste. Het is jammer dat we zelfs geen medaille pakken, maar goed, dat is ook koers.’ ‘Ik heb gedaan wat mij gevraagd is. Wout was de kopman, ik reed in dienst van de ploeg. Ik heb mijn werk gedaan, het is jammer voor ons land, want we hebben een heel goede koers gereden.’

‘Ik heb goede benen en kijk uit naar wat nog volgt komende weken. Er volgen wedstrijden die me beter liggen dan het tourtje van dit WK en er rijdt een wereldkampioen in onze ploeg. Dat is ook altijd fijn. Maar wat ik nu eerst ga doen? Toch wel een pakje friet eten, dat kan wel na zo’n koers. En verder hoop ik het seizoen nog mooi af te sluiten, hopelijk met een overwinning in de Italiaanse koersen.’