Adieu, chef de piste: ‘De Ketele was dé man geworden, de absolute nummer één, zonder twijfel’

Na een profcarrière van ruim veertien jaar zet een van de succesvolste Belgische baanwielrenners volgende maand een punt achter zijn carrière. Deze week rijdt hij voor het laatst rondjes in zijn zesdaagse. Vijf bevoorrechte getuigen over Kenny De Ketele.

Inzet en ploeggeest

Walter Planckaert, sportbestuurder van Kenny De Ketele bij Sport Vlaanderen sinds diens profdebuut: ‘Kenny heeft het wielrennen heel hoog in zijn kopke, hij heeft alles voor zijn vak gedaan. Zijn mentaliteit is zijn grootste troef. Hij heeft het karakter om door een muur te rijden. Hij is natuurlijk geen Armstrong of Pogacar, maar met zijn kwaliteiten heeft hij het heel ver gebracht. Z’n palmares als baanwielrenner spreekt boekdelen. Ook het surplus aan techniek heeft hij daar kunnen etaleren, voornamelijk op kleinere pistes als die van Gent.

‘Qua inzet en ploeggeest was hij bovendien een voorbeeld. Op Ketelke kun je altijd rekenen. Denk maar aan de Omloop het Nieuwsblad dit jaar. We hebben hem op het laatste moment, de avond voor de koers, nog opgeroepen omdat er een andere renner moest afzeggen. Dat is op zijn zachtst gezegd niet de beste voorbereiding. ‘Ik zal geen finale rijden,’ zei hij, ‘maar ik ga er wel honderd procent voor gaan om de ploeg publiciteit te bezorgen.’ En wie was er mee in de ontsnapping van de dag? Juist, De Ketele. Had hij er zich op geconcentreerd, zich wat gespaard, dan had hij ook op de weg uitslagen kunnen rijden. Ketelke vloog er echter van bij het begin in, met het idee: ik moet inspanningen leveren om mijn gestel te versterken voor de piste.

‘Nu is hij in beeld als bondscoach voor de pistiers. Hij was op een bepaald moment al coach van de juniores, maar dat was uiteraard moeilijk te combineren met zijn eigen carrière. Maar als ze hem ditmaal niet aanstellen, dan begrijp ik er niets meer van, want hij is dé ideale man voor die functie. Kenny heeft het allemaal zelf meegemaakt, is van alles op de hoogte en kan heel goed met jonge renners omgaan. Als we met de ploeg voor enkele dagen op hotel zaten voor een wegwedstrijd, dan merkte ik telkens dat die gasten opkeken naar hem. Als Kenny het woord nam, dan kon je een muis horen lopen. Iedereen luisterde aandachtig. Hij heeft charisma en vertelt nooit zomaar iets lukraak. Wat hij zegt, heeft inhoud. Het is er altijd boenk op.’

Fond en koersinzicht

Moreno De Pauw won tot nu toe als enige renner meer dan één zesdaagse samen met De Ketele, namelijk acht: ‘Kenny was en is een pistier pur sang. Op de baan kunnen er in België weinigen aan hem tippen. Hij beschikt over inhoud en een grote beensnelheid gekoppeld aan veel koersinzicht. In zesdaagsen weet hij perfect waar je vol aan de bak moet en wanneer je punten kan laten liggen en even wat (relatieve) rust kan inbouwen. Van 2015 tot begin 2018 vormden we zowat een vast koppel op de baan. We wonnen toen bijna alle zesdaagsen. Dat kwam omdat we zo complementair waren: Kenny had de fond en ik moest het met mijn snelheid gewoon afmaken. Dat was natuurlijk iets makkelijker gezegd dan gedaan. ( lacht)

‘In die periode sliepen we bij wijze van spreken meer samen dan thuis, met naast de zesdaagsen ook de wereldbekerwedstrijden. We hebben elkaar dan ook niet alleen leren kennen als renner, maar ook als mens. Hoe ik hem zou omschrijven? In de eerste plaats is Kenny een echte familieman, die wanneer hij kan zoveel mogelijk tijd probeert vrij te maken voor zijn kinderen. Verder is hij iemand die voluit voor zijn doelen gaat. Hij is ook recht voor de raap, hij zegt wat hij denkt. Dat botst soms met andere mensen, zoals het ook met mij gebotst heeft. We hebben dat achteraf altijd bijgelegd, hoor. Vaak ging het over zaken die hij in de media verkondigde, waarvan ik vond dat hij die eerst met mij apart moest bespreken. Terwijl ik twee keer nadenk vooraleer ik iets vertel, neemt hij – zoals ik al zei – zelden een blad voor de mond. Dat zit in hem, maar het voordeel is dat je weet wat je aan Kenny hebt.

‘Na het winterseizoen 2019/20 zette ik een punt achter mijn carrière. Sindsdien heb ik de koers nog geen dag gemist. Dat is vermoedelijk nog een aspect waarin Kenny en ik van elkaar verschillen. Hij is meer dan ik vergroeid met het wielrennen, denk ik. Het kan alleen maar positief zijn dat hij zijn knowhow in dienst blijft stellen van de sport.’

Talent en intelligentie

Roger De Maertelaere, oud-sportjournalist, auteur van onder meer het boek Zesdaagsen (1991) en dit jaar voor de 50e keer betrokken bij de organisatie van de Lotto Zesdaagse Vlaanderen-Gent: ‘In zijn beginjaren vond ik dat Kenny zich nogal sterk wentelde in de underdogpositie ten opzichte van Iljo Keisse, die de chouchou was – en misschien nog altijd is – in Gent. Ik moet toegeven dat mijn mening over Kenny in de loop der jaren 360 graden gedraaid is. Door de gekende dopingaffaire, waarin hij achteraf is vrijgesproken, heeft Keisse twee jaar verloren. Welnu, in die periode heeft Kenny zich tot mijn grote verrassing en met verve ontpopt tot de local hero én tot een topper. En dan spreek ik niet zozeer over zijn atletische capaciteiten, want daaraan heb ik nooit getwijfeld, maar over de manier waarop hij zijn verantwoordelijkheid heeft opgenomen.

‘Iljo Keisse was voordien de leading man in de zesdaagse en stond nog een trapje hoger dan Kenny De Ketele, maar zijn présence is er wel geslonken vanaf het moment dat hij een belangrijke rol kreeg in de ploeg van Patrick Lefevere en maanden aan een stuk beulswerk verrichte op de weg. De Ketele is toen de chef de piste geworden, hoewel hij het zelf nog ontkende. Zo gaat dat: ze zullen het nooit luidop zeggen, maar renners weten maar al te goed wat iemand in huis heeft ten opzichte van een ander. Later heb ik genoeg gesprekken gevoerd met Kenny en hem in Gent en in het buitenland aan het werk gezien: hij was dé man geworden, de absolute nummer één, zonder twijfel.

‘De kwaliteit om een zesdaagse te begrijpen moet – ik zou bijna zeggen – aangeboren zijn. Kenny De Ketele heeft dat talent. Hij is intelligent en weet hoe zijn tegenstanders een wedstrijd aanpakken. Alleen al door de manier waarop ze zich plaatsen in het peloton, kan hij correct inschatten of er een aanval gelanceerd wordt of niet. Dat noem ik ‘een oog hebben voor’. Voor Kenny geldt dat, zoals voor alle grote zesdaagserenners.’

Wilskracht en professionaliteit

Robbe Ghys won met De Ketele de vorige editie van de Lotto Zesdaagse van Vlaanderen-Gent (2019) en samen werden ze dit jaar vierde in de olympische ploegkoers en pakten ze zilver op het WK: ‘Kenny heeft een enorme wilskracht en hij weet ook heel goed wát hij wil. Ik mag hem gerust mijn mentor noemen. Als ik een moeilijke dag had, dan kwam hij me elke keer thuis ophalen om samen te gaan trainen. Voor hem was dat als op en top prof nooit een issue. Slecht weer of vermoeidheid van de dagen voordien? Geen probleem: hij ging zonder verpinken de zware training aan die er vooropgesteld was. Met Kenny gaan trainen was echt geen cadeau.

‘Op de Olympische Spelen in Tokio waren we allebei top, maar het koersscenario was niet zoals we verwachtten. Daardoor liepen we achter de feiten aan. Het is ons net niet gelukt om nog een medaille te pakken, maar ik was toch vooral trots op de manier waarop we terugkwamen. Voor Kenny overheerste de ontgoocheling. Hij kwam met tranen in zijn ogen van de piste en pakte mij vast zoals hij dat nooit eerder had gedaan. Hij besefte dat een olympische medaille een droom zou blijven, maar dat hij nadien keihard bleef trainen, bewijst zijn indrukwekkend doorzettingsvermogen.

‘De prestaties die hij vorige maand nog op het WK neerzette, waren fenomenaal. Ik heb hem nooit beter weten rijden. Je moet beseffen dat Kenny tot voor een paar jaar zonder trainer gewerkt heeft. Chapeau dat hij als dertiger de boel helemaal heeft omgegooid, dat is niet iedereen gegeven. In bepaalde wegkoersen kwam hij zo sterk uit de hoek dat sommigen zich afvroegen: waarom rijd je niet meer op de weg? Maar hij heeft voor de baan gekozen en dat heeft hem een carrière opgeleverd waar hij heel tevreden mag op terugblikken, ook al zou hij nog gerust twee jaar kunnen doorgaan en zegt hij soms zélf dat hij er niet het maximum heeft uitgehaald. Weet je, elke talentvolle baanrenner van de laatste tien jaar heeft met Kenny leren ploegkoersen. Dat is toch heel mooi, niet?’

Techniek en tactiek

Iljo Keisse won met de Ketele de zesdaagse van Grenoble in 2012 en het EK ploegkoers in 2008 en 2011 en samen werden ze vierde op de Olympische Spelen van 2008: ‘We zijn gestart als koppel in de zesdaagsen, maar al vrij snel werden we concurrenten. Soms ging het er zelfs vrij hevig aan toe. De laatste jaren kunnen we het beter met elkaar vinden dan een jaar of tien geleden en is het wederzijds respect gegroeid. Ik vind het echt wel chic wat hij presteert op de piste. Tactisch en technisch is Kenny altijd heel bedreven geweest. Hij heeft op die vlakken heel weinig fouten gemaakt tijdens zijn loopbaan. Een minpuntje is misschien zijn snelheid. Hij is zeker niet traag, maar hij behoort ook niet tot de snelste baanrenners. Daartegenover staat dan weer dat hij ook als hij kapot zit, kan blijven doorgaan.

‘Het is duidelijk dat het nog niet op is bij Kenny. Hij eindigt op een heel sterke manier, wat aangeeft dat hij door de jaren heen zichzelf verzorgd heeft en ervoor geleefd heeft zoals dat hoort voor een prof. Ik ben tweeënhalf jaar ouder en doe er nog een seizoen bij, dus je zou je enerzijds kunnen afvragen of hij niet te vroeg zijn fiets aan de haak hangt. Anderzijds: halverwege mijn carrière heb ik de switch gemaakt naar de weg, Kenny niet. Hij zit al zo lang letterlijk en figuurlijk vast in het zadel dat ik goed begrijp dat hij de laatste jaren dacht: het is genoeg geweest. Nu het einde effectief daar is en hij nog zo sterk presteert op de Olympische Spelen en het WK, zou ik in zijn positie wel denken: damn, is het toch niet te vroeg om te stoppen?

‘We strijden nu een laatste maal tegen elkaar in ons Kuipke. Voor mij komt er normaal gezien nog een editie bij, voor Kenny wordt het de allerlaatste keer. Of ik hem daarom ga laten winnen? ( lacht) Absoluut niet, maar anderzijds: die mannen zijn zo goed bezig dat ze van ons weinig schrik moeten hebben. Anders gezegd: Kenny is zo goed op dreef dat het moeilijk zal worden om hem níét te laten winnen.’