Op 28 januari 2002 brak Marc Herremans twee ruggenwervels bij een val met de fiets in Lanzarote. Bijna twintig jaar later brak Egan Bernal bij een botsing met een bus dezélfde ruggenwervels. In tegenstelling tot Herremans raakte de Colombiaan echter niet verlamd. Johan Bellemans, hoofdarts van het BOIC, legt uit waarom.
Flashback naar 28 januari 2002, komende vrijdag exact twintig jaar geleden. Tijdens een fietstraining op Lanzarote slaat Marc Herremans overkop en belandt hij met zijn rug op een rots. De verschrikkelijke diagnose: een breuk van de vijfde en zesde ruggenwervel, inclusief een luxatie. Het gevolg, zo blijkt al direct na de val: een definitieve verlamming van aan de borst.
Fast forward naar 24 januari 2022. Egan Bernal (25) knalt in Colombia met een snelheid van 65 kilometer per uur tegen een geparkeerde bus. Hij breekt daarbij onder meer zijn dijbeen, zijn knieschijf en twee ruggenwervels: de vijfde (T5) en de zesde (T6). Nét dezelfde als Marc Herremans, maar de renner van INEOS-Grenadiers loopt geen zenuwschade en dus geen verlamming op.
Waarom niet? Johan Bellemans, hoofdarts van het BOIC, legt uit: ‘Bij een breuk van een of meerdere ruggenwervels kan een luxatie, of een verschuiving van de bovenste en onderste delen van de ruggenwervels optreden. Als die meer dan vijftig procent verschuiven, kan dat ervoor zorgen dat de zenuwbanen minder doorbloeding krijgen en dat dat zelfs tot een ‘guillotine-effect’ leiden.
‘Daarbij worden de zenuwbanen in de ruggenwervel doorgesneden en raken alle spieren daaronder meteen verlamd. Hoe groter de verplaatsing, hoe hoger dus het risico op verlamming. Dat was zeer waarschijnlijk bij Marc het geval, vandaar ook dat hij meteen na zijn val geen beweging meer in zijn benen voelde.
Beperktere verplaatsing
‘Bij een breuk van een of meerdere ruggenwervels kan de verschuiving ook beperkter zijn en worden de omliggende zenuwbanen niet beschadigd, al gaat het vaak om slechts enkele millimeters. Dat grote geluk heeft Bernal dus gehad.
‘Toch gaat het ook bij hem over een instabiele breuk van zijn ruggenwervels. Daarom is hij in het ziekenhuis in Bogota ook direct geopereerd, wegens het risico op een verdere verschuiving. Om die reden is het ook cruciaal dat bij zo’n rugtrauma de betrokkene héél voorzichtig wordt verplaatst. De minste verkeerde beweging kan een volledige verlamming veroorzaken.
‘Volgens het verslag van het ziekenhuis heeft de chirurg bij Bernal zes segmenten in zijn wervelkolom overbrugd: van de derde (T3) naar de achtste ruggenwervel (T8), een afstand van zo’n 15 à 20 centimeter. Dat gebeurt met schroeven, die worden verbonden met een staaf.
‘Zo wordt de wervelkolom gestabiliseerd, zonder verder risico op verplaatsing. In de thoracale zone, het bovenste gedeelte van de rug, zijn de wervels sowieso weinig beweeglijk, dus heeft een atleet daar niet zoveel last van bij het herstel. De rug wordt immers vastgezet volgens de curve van de ruggenwervelkolom.
‘De komende uren en dagen is er wel nog een risico op eventuele complicaties, onder meer door bloedingen, maar die kans is klein. Zodra de breuken gestabiliseerd zijn, kunnen ze vastgroeien en is een volledig herstel mogelijk. Al zal de tijd uitwijzen of Bernal, die al met zijn rug sukkelde (scoliose, een kromming van zijn rug, die een discushernia verzoorzaakte, nvdr), ooit nog als rénner op topniveau zal kunnen terugkeren’, aldus Bellemans.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
