Wat begon met een kleine biecht van Mister Michel, eindigde met een zege tegen Sint-Truiden. Relaas van de bange week van Anderlecht, waarin teksten interpreteren de kunst was.

MAANDAG

Dan toch ! Die ochtend is warempel de opvolger van Michel Verschueren officieel bekend. Het is Alain Courtois. Zijn naam circuleerde al een tijdje in de buurt van het directiecomité, zoals de namen van Trond Sollied en Hugo Broos er circuleren als kandidaten toekomstig trainer. De huidige secretaris-generaal van de voetbalbond treedt op 1 januari 2002 in dienst van Anderlecht. Hij zal de toekomst voorbereiden, de club herstructureren, op internationale leest schoeien, van Anderlecht een Europese club maken en zo. “Anderlecht,” zegt Courtois, “moet evolueren, daarvoor kom ik.” Meer nog. “Ik ben er zeker van,” zegt voorzitter Roger Vanden Stock, “dat we grootse dingen gaan realiseren.”

En wat met Michel Verschueren, 22 jaar in dienst en nog een contract tot eind volgend seizoen ? “Zijn contract zal verlengd worden als hij dat wenst,” aldus Roger Vanden Stock, “hij mag blijven zolang hij wil.” Tot de dood dus, ben je geneigd te denken. Tenzij, ja, tenzij Mister Michel, zoals hij het toch zelf aangaf, sedert het zware auto-ongeval van zijn vrouw inderdaad tot het inzicht is gekomen dat hij zwaar bij haar in het krijt staat.

Verschueren zal Courtois inwerken. Courtois, die uiteraard tot het directiecomité toetreedt, zal zich bezighouden met het algemeen beleid, het administratieve en het commerciële luik; Verschueren nog met het sportieve. “Alain Courtois,” aldus nog de voorzitter, “wil binnen de kortste keren een team van medewerkers rond zich vormen. Wie er nòg bijkomt, is op dit moment niet te voorspellen.”

Bij zoveel goed nieuws zou je haast vergeten dat het sedert de uitschakeling in de eerste ronde van de beker van België op eigen veld tegen Lokeren, volop crisis is bij Anderlecht. Waren er niet de kranten.

Betrand Crasson : “Ik weet het niet meer.”

Gilles De Bilde : “Zo kan het niet verder. Waar dat moet eindigen ? Ik denk dat we eens serieus met de trainer moeten praten.”

Aimé Anthuenis : “Ik ben medeverantwoordelijk voor het falen van de ploeg, ik moet de boel laten draaien, ik ben realist : als trainer weet je natuurlijk wel waar je aan begint en waar het zal eindigen, maar ik voel niet dat het bestuur me liever weg wil.”

Het Laatste Nieuws meent te weten dat de Anderlechttop de positie van de trainer in vraag stelt. Aimé Anthuenis wankelt. Er is, wordt er gesteld, in de top van de club geen eensgezindheid over wat er moet gebeuren.

In Het Nieuwsblad bevestigt de voorzitter het vertrouwen in Aimé Anthuenis. “Wij staan achter de trainer en zijn manier van werken. Geen sprake van ontslag.”

En wat vertelt Michel Verschueren ? “Wij willen weten hoe het komt dat een spelersgroep die in anderhalf jaar 26 Europese matchen speelde bij de minste tegenslag zo ver kan terugvallen”, luidt zijn stem. En we gaan ook geen versterking halen. We zoeken de oplossing intern. Dat deden we drie jaar geleden ook. Toen vervingen we Arie Haan door het duo Jean Dockx– Franky Vercauteren.” Ach zo, gaat het dan misschien weer die kant uit ? “Ik heb dat gezegd zonder nadenken”, zal hij ’s avonds op televisie zeggen. Of juist wel ?

DINSDAG

Het is moeilijk werken, zegt een fotograaf in de inkomhal van het Constant Vanden Stockstadion – tenzij je luistert naar de naam Jeanke Photo natuurlijk. ’t Is niet alleen voor fotografen moeilijk werken. “Een interview ? Neen, dank u”, zegt Yves Vanderhaeghe. “Ik ga naar huis, dààr ga ik een beetje praten.” Ha, Bertrand Crasson misschien. “Neen, sorry, maar… ik heb al genoeg gesproken en bovendien vind ik dat we momenteel maar beter kunnen zwijgen.”

In bange tijden is teksten interpreteren de kunst. In Het Nieuwsblad staat vandaag een interessante kop. Dat vooral hulptrainer Franky Vercauteren op de wip zit, wordt door Vanden Stock glashard ontkend. Roger Vanden Stock : “We staan nog steeds achter de trainers, met de nadruk op de meerheidsvorm, én de spelersgroep. Ik lees zelfs dat er onenigheid zou zijn tussen de trainers. Dat is niet waar ! We hopen natuurlijk dat het sportief vlug gaat veranderen. Ik ben ervan overtuigd dat onze ploeg nog tot prestaties in staat is. Alleen is het vertrouwen op dit moment weg. Dat is moeilijk terug te krijgen, maar we zullen achter de trainers – want het is een hele staf – blijven staan.”

Wat moet een mens daarvan denken ?

Dat vooral Franky Vercauteren op de wip zit…

Al wordt het glashard ontkend, waar komt het vandaan ? “Ik wist daar niks van”, zegt Franky Vercauteren. “De trainer maakte er mij attent op, hij was nogal verbaasd.”

Dat vooral Franky Vercauteren op de wip zit…

We staan nog steeds achter de trainers, met de nadruk op de meerheidsvorm…

We zullen achter de trainers – want het is een hele staf – blijven staan…

Zou het kunnen dat Anderlecht het liefst het seizoen wil uitdoen met de huidige staf en er volgend seizoen een nieuwe trainer komt die zìjn mensen meebrengt – pakweg Trond Sollied bijvoorbeeld ?

WOENSDAG

Het gaat slecht met Glen De Boeck. De dijspierscheur van vier centimeter zit op een ambetante plaats en zal hem vermoedelijk twee maanden kosten, stelt dokter Martens op deze vrije dag vast. De aanvoerder baalt, maar niet van het feit dat hij deze week moest lezen van zijn trainer dat Anderlecht behalve talent ook een leider als Lorenzo Staelens mist. Zelfbeschermingsreflexen van Aimé Anthuenis, nu er destructieve krachten op hem worden losgelaten ? Maar vandaag in Sport/Voetbal Magazine zegt ook Didier Dheedene het.

Hallo Glen ? “Ach, de situatie met Lorenzo was helemaal anders”, vindt Glen. “Hij had zojuist de Gouden Schoen gewonnen en was kapitein van de nationale ploeg; hij was 35 jaar, ik 30. Ik voel mij daarop niet aangesproken, want als kapitein doe ik al het mogelijke voor de groep. Het zou mij verbazen moest dat de overtuiging van de trainer zijn, want als ik met hem praat, geeft hij mij nooit de indruk dat ik tekort zou schieten in mijn taak als leider. Toen Lorenzo hier was hadden we vijf, zes, zeven leiders binnen de groep, terwijl nu maar één. Ik denk dat dat een beetje het probleem is.”

Na de ontluistering tegen Lokomotiv Moskou gaf hijzelf aan dat Anderlecht op noch naast het veld een blok is. Het is er nog altijd geen. Opschieten doet het dus niet. “Het is een vaststelling die ook ik maak : we zitten dit seizoen al over de helft van het aantal wedstrijden, maar staan nog altijd geen stap verder.” Even machteloos als trainer, manager en voorzitter is hij. “De onmacht is zo groot omdat het probleem zo complex is. Ik kan alleen voor mezelf praten, maar volgens mij ga je met het opofferen van de trainer het probleem niet oplossen. Het probleem situeert zich in de groep, ja, maar het ligt veel te delikaat om dat toe te lichten. Bovendien wordt het in België niet altijd geapprecieerd dat een voetballer zijn mening geeft, heb ik de voorbije tijd weer mogen ervaren.” Of dat complexe probleem niet had kunnen voorzien worden in het transferbeleid ? “Ik heb daar een bepaald idee over, maar het is niet aan mij om dat te ventileren.”

Blijven hopen dus dat het aanwezige talent beter gaat renderen dan maar. “Er is wel nog altijd genoeg kwaliteit in deze groep om de situatie gedeeltelijk recht te zetten, maar ik besef ook dat we dringend een overwinning of drie na elkaar nodig hebben om er de spirit weer een klein beetje in te krijgen. Maar dan wil dat nog niet zeggen dat het probleem opgelost is. Kijk, ik ben er heilig van overtuigd dat we de talentrijkste kern van het land hebben, dat hier voldoende individueel talent is, maar – inderdaad – het rendement is niet in verhouding.” Het is een probleem van… niet-complementaire karakters ? Kan de disharmonie in de groep dan alleen maar weggenomen worden door de samenstelling ervan te wijzigen – te transfereren, nog maar eens ? “Ik heb daarstraks al gezegd dat dat iets te complex is om over te praten.”

Over vorig seizoen praten, doet hij niet graag meer. “Neen, daar moeten we een punt achterzetten. Maar andere jongens hebben toen qua niveau geprofiteerd van Koller– Radzinski. Met twee aanvallers waartegen je altijd vier verdedigers achteraan moest houden, had je altijd overschot om te voetballen, maar nu houdt de tegenstander tegen ons geen vier mensen meer achteraan, wat het ons moeilijker maakt om te functioneren als ploeg.”

DONDERDAG

In de inkomhal van het Constant Vanden Stockstadion worden we door iemand in de oren geblazen dat we er niet vandaag moeten zijn, maar komende maandag. Dàn zal er iets gebeuren, pretendeert de man te weten, als er op Sint-Truiden wordt verloren tenminste. Trainer eruit ? Schouders en wenkbrauwen gaan omhoog.

In de inkomhal van het Constant Vanden Stockstadion gaan ook de schouders en de wenkbrauwen van Ivica Mornar omhoog. De topschutter van Anderlecht is geblesseerd aan de hamstrings en zeer twijfelachtig voor zaterdag.

“Hoe kan Anderlecht zijn naam nu eer aandoen als je zoals onze trainer nooit gedurende een zekere tijd over al je spelers kan beschikken ?”, vraagt Moca zich over de middag af in The Green Park aan een tafeltje waar ook Alexandar Ilic en Nenad Jestrovic komen bijzitten. “Week na week moest hij het met andere gezichten doen. Ver van ideaal om homogeniteit te kweken, me dunkt. Afgezien van de blessure van Glen De Boeck tegen Lokeren gaat het sinds een week of twee beter. In alle geval heb ik nooit zoveel volk op de training gezien als nu. Dat zal stilaan voor stabiliteit zorgen. Ik voel dat de zaken aan het keren zijn. Anderlecht is vertrokken.”

VRIJDAG

” Bien joué, Alin !”

” Plus court, Walt !”

“Tempo, tempo !”

“Goeie, Alin !”

Assistent-trainer Franky Vercauteren probeert er tijdens een spelletje balbezit vier tegen vier op kleine ruimte het vuur in te jagen. De laatste training voor STVV-Anderlecht wordt besloten met een wedstrijd negen tegen negen in de breedte van het veld en in grote doelen. Waarna Jeanke Photo hoedjes verzamelt, en Joris Van Hout en Marc Hendrikx ballen rapen.

Of er deze, weer eens ontzettend belangrijke week scherp werd getraind, Marc ?

“Als we de spiraal willen ombuigen, zal er hard gewerkt en niet veel gemopperd moeten worden en zal iedereen voor iedereen een tandje moeten bijsteken. Dat zal op het veld moeten te zien zijn, om te beginnen morgen tegen Sint-Truiden. Loopt het dàn niet zoals we willen, dan de week erop. Maar liefst zo snel mogelijk : aanpikken met overwinningen, én met voetbal waar iets uit te halen is – dat we niet zòmaar op het veld staan.”

Jamaar, Màrc, wàs er deze week op training al iets van te merken ?

“Moeilijk uit te maken. In principe moet iedere profvoetballer toch gebrand zijn op een overwinning. Je zou tijdens de week moeten merken dat er naar het weekend toe gewerkt wordt.”

Mààr, Marc, er is je deze week op training niks speciaals opgevallen ?

“Het was een normale trainingsweek. Maandag, donderdag en vrijdag één keer trainen, dinsdag tweemaal en woensdag vrij. Niks speciaal erbij, neen, maar dat hoeft ook niet. Als iedereen op het veld maar zijn taken uitvoert.”

Maàààrc, werd er deze week goed getraind ?

“Tuurlijk. Je kent natuurlijk ook de kartrekkers en de niet-kartrekkers, maar over het algemeen zit de wil er wel in om naar een succesreeks toe te groeien.”

Meer dan voorheen, Marc ?

“Iets wel, lijkt me toch. Ik denk dat we er ons bewust van zijn dat elke wedstrijd moeilijk wordt. Dat het niet een seizoen is zoals het vorige, toen er ook wel eens slecht gespeeld werd, maar toch makkelijk gewonnen. Nu wordt elke wedstrijd een slijtageslag. Zijn we daartoe bereid, dan denk ik wel dat we kunnen aanknopen met positieve resultaten.”

Heb je het gevoel dat de trainer wankelt, zoals her en der gedrukt staat ?

“Neen. Dat is maar goed ook, want iedereen die zich een beetje van het voetbal bewust is, weet dat de trainer een nieuwe groep moet ombuigen naar succes. Dat dat niet altijd makkelijk is, werd vorig jaar in Genk nog bewezen. Vanuit die optiek is het te hopen dat hij nog een beetje tijd krijgt om zo naar prestaties te kunnen groeien en de vraagtekens te kunnen uitwissen. Ik stel ook vast dat wat naar buiten wordt gebracht, veel erger is dan de toestand binnenskamers werkelijk is. Na een mindere periode moet je juist zien dat je in rust en kalmte kunt werken aan een betere toekomst, maar ja… dat wordt ons voor een groot stuk ontnomen. Daar hoef ik geen tekening bij te maken, zeker ? Nu, iedereen zijn functie, en ik ken ook die van de pers natuurlijk.”

Zo dicht mogelijk bij de waarheid proberen te komen, toch, Marc ?

“Ehwel, jullie zitten er ver van af, hoor. Nu, ik weet ook : alleen met resultaten kan je mensen overtuigen en het zwijgen opleggen.”

ZATERDAG

Het resultaat ìs er op Staaien, maar of het het zwijgen oplegt ? Anderlecht wìnt van Sint-Truiden, zij het allesbehalve overtuigend. Het is vooral een wedstrijd met veel strijd die langs beide kanten kan kantelen en waarin de doelmannen uiteindelijk het verschil maken. Filip De Wilde blinkt uit, Dusan Belic blundert – en Ki-Hyeun Seol scoort twee keer.

“Met een libero bouwden we iets meer zekerheid in,” spreekt Yves Vanderhaeghe achteraf, “maar gezien de situatie waarin we verkeren en het feit dat het om toch om een uitwedstrijd ging, was dat misschien wel aangewezen. De manier waaròp we speelden, speelt geen rol. Resultaten, dàt is het belangrijkste. Seol en Joris ( Van Hout, nvdr) waren lichtpunten, vond ik, collectief brachten zij ons veel bij.”

“Uiteraard waren er zaken die beter konden,” spreekt Aimé Anthuenis, “maar we wisten op voorhand dat het geen academisch voetbal zou zijn. Wij verkeren in een situatie waarin ieder punt belangrijk is; dit is Sint-Truiden, en ik moet het nog zien wie die mannen hier kan komen wegspelen, én : bezie het veld. Als je het straks moet oversteken om tot bij je auto te geraken, is het maar te hopen dat je overeind kunt blijven.”

En blij dat ze waren, die van Anderlecht : na affluiten gingen de spelers zelfs handjes schudden met de supporters. “Blij ?”, grijnsde Yves Vanderhaeghe, net voor hij de terugweg naar de bus aanvatte. “We moeten er nog véél winnen, hé.”

En passant fluistert iemand dat de voorzitter deze week de spelers naar zijn bureau heeft geroepen om hen de levieten te lezen.

ZONDAG

Morgen is het gewoon maandag, maar woensdag vooral weer Anderlecht-Lokeren.

door Christian Vandenabeele