Voor een prikje kocht Sam Baro KAA Gent, dat dit seizoen kan uitpakken met een bijzonder sterke ploeg. Maar waar wil de Oost-Vlaamse ondernemer op lange termijn naartoe met de Buffalo’s?
Onlangs bracht Sam Baro het personeel van zijn bedrijven samen in een van zijn kastelen. Voor men aan spijs en drank toekwam, was er teambuilding. De aanwezigen moesten met hun lichamen op de grond de slogan ‘Sam Baro is een echte Buffalo’ vormen. De luchtfoto van die proef was de baas de rekening van het hele uitje waard, grapte men. Baro is geen echte Buffalo: voor hij de club overnam, supporterde hij niet voor KAA Gent. Maar een passant of een goudzoeker is de Oost-Vlaamse ondernemer evenmin. Baro wil iets proberen wat in het Belgisch voetbal enkel Bart Verhaeghe bij Club Brugge is gelukt: een voetbalclub rendabel maken zonder te rekenen op meevallers op de transfermarkt.
Wie is Sam Baro? Net als Ivan De Witte, de huidige voorzitter van KAA Gent, is Baro een selfmade man die fortuin maakte in de humanresourcessector. Tot maart van dit jaar kenden de twee elkaar nochtans niet. De Wittes bedrijf Hudson – dat hij intussen heeft verkocht – is actief in het hogere segment van de headhunting en de consultancy. Baro’s Planet Group specialiseert zich in interimopdrachten voor IT’ers, hr-managers en verpleegkundigen. Sectoren met diepe tekorten en hoge marges voor wie personeel kan aanleveren. Een bedrijfsleider die met hem werkte, omschrijft Baro als ‘een onvermoeibare, enthousiaste ondernemer’ en ‘een opportunist in de goede zin van het woord: iemand die kansen ziet’.
Dat is ook te merken aan zijn bijzonder diverse portfolio. Baro bezit een cateringbedrijf, een designbureau, een restaurant, een productiehuis voor bedrijfsfilms, een bioboerderij en een merk van perenlikeur. Zijn mediabedrijf KoWala Productions geeft de bladen Zorg Magazine en HR Square uit. Hij is actief in vastgoed, met een voorkeur voor historische panden. Baro woont zelf in een kasteel in Assenede, maar hij bezit ook een zeventiende-eeuwse barokkapel in het centrum van Gent en Château Jemeppe in Marche-en-Famenne, een kasteeldomein van 45 hectare met twee restaurants en een hotel. Dit voorjaar nam Baro AVS over, een van de twee regionale zenders in Oost-Vlaanderen. Twee weken geleden gingen de schuldeisers akkoord met Baro’s reddingsplan, met de belofte dat zo’n 2 miljoen euro schuld wordt aangezuiverd.
Met de verkoop aan Baro vult KAA Gent zijn spaarpot weer aan.
Naast dat alles is er nu ook KAA Gent, eind juli voor 95 procent overgenomen door Baro. ‘Hoe ik dat allemaal voor elkaar krijg? Ik vraag het me zelf ook elke dag af’, zei de Oost-Vlaming twee maanden geleden in een schaars interview met ondernemerstijdschrift Bloovi. ‘Maar ik ben niet bang om op mijn bek te gaan.’
Volgende hype
Afgezien van één persconferentie, waarop hij vaak het woord gaf aan Ivan De Witte en manager Michel Louwagie, heeft Baro nog niet met de pers gepraat sinds hij zijn intrede maakte bij KAA Gent. Die mediababbel diende om uit te dragen dat er bij Gent op korte termijn weinig verandert. De Witte en Louwagie blijven tot het eind van dit seizoen op post, terwijl de nieuwe eigenaar zich inwerkt. Louwagie, die al 33 jaar het sportieve beleid van Gent bepaalt, blijft misschien nog langer aan boord.
Wie de langetermijnplannen van Baro wilde kennen, moest niet naar de persconferentie maar naar een supportersevent begin september in NTGent. Baro gaf er een rondje en pakte de zaal in. De ondernemer zei dat hij in de zomer de transfer van publiekslieveling Gift Orban tegenhield. Orban was de sensatie van het voorjaar. De 21-jarige Nigeriaan hoefde maar naar de bal te kijken en hij vloog in doel. Uiteraard was de spits hot op de transfermarkt: Tottenham, Fulham en Lille wilden naar verluidt 25 miljoen euro op tafel leggen. Maar Baro zei nee. De fans blij, trainer Hein Vanhaezebrouck ook, de boekhouder van KAA Gent misschien iets minder.
De hype rond Gift Orban is intussen gaan liggen – wat iedere voetbalkenner had kunnen voorspellen. Orban is een geweldige speler, maar die staat van genade van vorig seizoen blijft niet duren. Toen scoorde hij 20 goals in zijn eerste 22 matchen, waaronder een paar beauty’s. Vandaag zit de spits bij Gent geregeld op de bank. Buitenlandse topclubs kijken uit naar alweer de volgende hype.
Baro vroeg op de supportersavond ook iets terug van de fans. Zij moeten vroeger én in groten getale naar het stadion afzakken. ‘We slikken vaak een goal in het eerste kwartier. Als het stadion bij elke thuismatch vol zit en de fans vóór de match al ambiance maken, kruipt dat gedreun op de tribunes in de hoofden van de spelers. Ik ben psycholoog van opleiding: door de adrenaline beginnen spelers scherper aan de wedstrijd’, zei de nieuwe geldschieter.
De Gent-supporter staat bekend als een moeilijke, kritische klant. Hoewel KAA Gent in een sportieve hoogconjunctuur zit – al voor het negende jaar op rij spelen de Buffalo’s Europees – heeft een deel van de aanhang afgehaakt. De Ghelamco Arena is het enige nieuwe, moderne stadion van het land, maar de 20.000 stoeltjes zijn vaak amper voor driekwart gevuld. In 2015, toen Gent de titel won, was het moeilijk om aan een kaartje te komen.
Een scepticus kan opmerken dat Baro er dubbel eigenbelang bij heeft om het volk vroeg in het stadion te krijgen. Zijn cateringbedrijf De Feestarchitect verkoopt er sinds kort ‘haute dogs’: chiquere hot-dogs met witte worst en waterkers. Voor de Europese match tegen het IJslandse Breidablik maakte Baro van de nood een deugd. De wedstrijd begon om 18.45 uur, op een weekdag. Een ongemakkelijk uur voor de fans, maar een after-workprogramma met dj maakte veel goed.
Dat zoeken naar synergieën lijkt een rode draad te worden. AVS zond al matchen uit van KAA Gent. Het ging om Europese voorrondewedstrijden, waar de grote zenders niet veel in zien, en wellicht krijgt die stunt geen vervolg. Uitzendrechten voor eersteklassevoetbal zijn peperduur, terwijl de internationale trend juist is dat er minder live naar voetbal wordt gekeken. AVS lanceerde intussen Studio Buffalo. ‘Daarmee gaan we inspelen op de sfeer voor, tijdens en na de wedstrijd, in de stijl van Man Bijt Hond’, zei Baro op de supportersavond. Studio Buffalo versterkt de regionale zender en tegelijk ook de club.
Toogpersoneel
Sam Baro is een atypische clubeigenaar: een relatief jonge (47) Belg die vermogend is, maar ook niet steenrijk. Marc Coucke (Anderlecht), Paul Gheysens (Antwerp) of Bart Verhaeghe (Club Brugge) hebben diepere zakken. Het vorige bestuur van KAA Gent wilde vooral vermijden dat de club zou worden opgeslorpt door een internationaal consortium. Dat is in België de trend: investeerders uit de VS, het Midden-Oosten of Zuidoost-Azië kopen onze clubs op om ze te integreren in een doorschuifsysteem van spelers. De Belgische teams zitten daarbij aan de onderkant van de keten. Het is niet altijd kommer en kwel en er bestaan zeker consortia waar de Belgen beter van worden: denk aan de Thaise connectie bij Oud-Heverlee Leuven, de Japanners bij STVV of de Monegasken die Cercle Brugge bestieren. Maar de slecht gerunde ploegen zijn zeker in de meerderheid. De slotsom blijft dat de beslissingen buiten België worden genomen, door mensen zonder band met de club.
KAA Gent moest verankerd blijven in de regio en voorzichtig en doordacht geleid worden, zoals ze dat in Gent altijd al hebben gedaan. Of toch sinds De Witte en Louwagie de Gantoise in handen namen eind jaren 1990, op een moment dat de club door wanbeheer bijna ten onder ging. Alleen is het voor een club als KAA Gent wel een pak moeilijker geworden. De Buffalo’s moeten optornen tegen concurrenten voor wie financieel verlies nemen geen probleem is, zolang er op het veld maar gewonnen wordt. Het Belgisch voetbal is verslaafd aan kapitaalsverhogingen: de eigenaar zuivert jaar na jaar de schulden aan. Het probleem is structureel en bij elke club hetzelfde: de loonmassa van de spelersgroep is te groot om ze te kunnen dekken met inkomsten uit horeca, stadion en televisiegeld. Meevallers op de transfermarkt brengen soelaas, maar de jackpot win je niet op bestelling.
Het verhaal gaat dat de eersteklasseclubs vorig seizoen 150 miljoen aan kapitaalsverhogingen nodig hadden om drijvend te blijven. In een gesprek met Trends werd Louwagie er cynisch van: ‘Een topclub in België moet momenteel een exploitatietekort hebben. Dat is bijna de garantie dat je sportief niet in de problemen komt. Want het tekort komt voort uit de hoge lonen, en dat betekent normaal dat je goede spelers hebt. Een exploitatietekort biedt sportieve zekerheid.’ Gent gaat juist de andere kant op. De club bezuinigt op de lonen: spelers krijgen voortaan een jaarsalaris van maximaal 1 miljoen euro. Er moest iets gebeuren. Zelfs het voorzichtige KAA Gent maakt al voor het vierde jaar op rij verlies. En bij de Buffalo’s geen kapitaalsverhogingen: de spaarpot van de club moest eraan geloven.
Maar zou de Ghelamco Arena dat niet oplossen? Toen KAA Gent in 2013 zijn nieuwe stadion inwijdde, heette het dat de club tien jaar voorsprong nam op de concurrentie. Het nieuwe stadion rendeert, bewijzen de jaarrekeningen. De recurrente inkomsten ogen fraai. Toch vindt Baro dat er meer in zit. Naar verluidt informeerde hij om events te kunnen organiseren in het stadion, zoals er concerten plaatsvinden in het Koning Boudewijnstadion.
Prikje
De fans appreciëren Baro. De ondernemer is volks, aanspreekbaar en begeeft zich zonder complexen in de supportersvakken waar hij handen schudt en voor selfies poseert. Slim haalde hij de oudevlaggendragers terug: een stukje Buffalo-nostalgie waar de tribunes gevoelig voor zijn. De vroegere sterke mannen De Witte en Louwagie kunnen dan weer niets meer goed doen voor de fans. Dat heeft te maken met de vreemde constructie waarmee ze de club verkochten. KAA Gent was lang een vzw. In 2016 vormde de club zich om tot een coöperatieve vennootschap met sociaal oogmerk. Een vijftigtal oudgedienden van KAA Gent kreeg aandelen waar toen van werd gezegd dat het monopoly-aandelen zonder waarde waren. Maar bij de verkoop aan Baro bleek de werkelijkheid anders: de aandeelhouders werden wél vergoed. De Witte streek 2,5 miljoen euro op, bij Louwagie ging het om 1,5 miljoen. Ook mensen die nooit geld staken in de club of er nooit voor werkten, pikten een graantje mee.
Op de Gentse gemeenteraad werd er schande over gesproken. Met een zelden geziene eensgezindheid veroordeelden alle zeven Gentse politieke partijen de deal. Er vielen termen als ‘schaamteloze zelfverrijking’ en ‘een gebrek aan moreel besef’, maar de conclusie van schepen van Sport Sofie Bracke (Open VLD) was dat er geen enkele juridische mogelijkheid bestond om de aandelenverkoop tegen te houden, ‘ook al strookt dit niet met de eerdere verklaringen van de aandeelhouders. Ik deel de verontwaardiging daarover.’
Nochtans is de deal in feite zeer gunstig voor de club en voor de nieuwe eigenaar, als je rekening houdt met de normen van het voetbal. Vergeleken met de verkoop van Anderlecht doet Baro een geweldige zaak. Marc Coucke kocht Anderlecht voor 80 miljoen. Dat geld ging naar de vorige eigenaar en was weg. Coucke trof een club aan met een lege kas en zag zich genoodzaakt tot een reeks kapitaalsverhogingen. Baro betaalt maar 31 miljoen voor KAA Gent: een prikje voor een club met zo’n aanhang en een nieuw stadion. 7,7 miljoen euro dient om de vorige bestuurders uit te kopen. De rest is beschikbaar voor de club, met als enige voorwaarde dat de nieuwe eigenaar zich verplicht om een aantal miljoen uit te trekken voor communitywerking en goede doelen. Met de verkoop aan Baro vult KAA Gent zijn spaarpot aan, die tijdens de coronaperiode was leeggelopen.
Maar voetbal draait niet om mooie jaarrekeningen, wel om wat er op het veld gebeurt. Op korte termijn ziet het er goed uit voor Gent. De ploeg oogde in jaren niet zo sterk. De top drie is zeker mogelijk en als de motor echt gaat draaien, kan de titel zelfs. Maar wat wordt het volgend seizoen? Wie tekent dan het sportieve beleid uit, nu manager Louwagie afzwaait? Baro geeft zelf aan dat hij daar geen kaas van heeft gegeten. Ook trainer Hein Vanhaezebrouck zit in zijn laatste contractjaar. Hr-specialist Sam Baro zal een paar cruciale vacatures moeten invullen.
