Wat is de beste positie van Charles De Ketelaere?

Hij was de Belgische Sportbelofte van 2020, hij is de golden boy van de Brugse jeugdopleiding en hij wordt misschien wel de volgende grote uitgaande transfer bij blauw-zwart. Toch kan niemand zeggen welke positie Charles De Ketelaere het best ligt op dit moment, laat staan in de toekomst. Een analyse.

Charles De Ketelaere het manusje-van-alles van Club Brugge noemen, zou afbreuk doen aan zijn kwaliteiten en het respect dat Philippe Clement voor zijn groeibriljant heeft. Maar we kunnen er niet omheen dat CDK dit seizoen al op heel wat verschillende plekken geposteerd werd: op zijn vertrouwde linkerflank, in de spits bij gebrek aan beter, centraal op het middenveld ter vervanging van de geschorste Hans Vanaken en zelfs af en toe op de rechterflank (zie afbeelding).

Bovendien kunnen die vleugelposities erg verschillen qua invulling, afhankelijk van naar welke flank de vaak asymmetrische formatie van Clement kantelt. Nu Krepin Diatta vertrokken is, zal rechtsachter Clinton Mata hoger moeten spelen om die leemte in te vullen en wordt er van de linksbuiten verwacht dat die aanvallend meer bijbrengt dan voorheen. Daarvoor zal De Ketelaere wel zijn statistieken wat moeten opkrikken, want vanop de linkerflank kon hij dit seizoen nog maar één keer scoren en gaf hij geen enkele beslissende pass in alle competities samen.

Als spits vond de jonge Bruggeling wel iets vlotter de weg naar doel, met twee belangrijke goals tegen Zenit in de Champions League tot gevolg. Niet toevallig lukte het daar wel, aangezien een wedstrijd voor Club in Europa helemaal anders verloopt. In de Belgische competitie moet het telkens een muur slopen en is een type als De Ketelaere alleen voorin minder nuttig. Sinds de komst van Bas Dost is dat ‘spitsenprobleem’ opgelost en hoeft de Rode Duivel voorin niet meer te depanneren.

Gelukkig maar, want door de schorsing van Vanaken had Clement De Ketelaere nodig om het Brugse middenveld te komen versterken. In de 226 minuten op de positie waarvoor hij volgens velen voorbestemd is, leverde hij meteen twee assists af voor Dost (tegen Beerschot en STVV). Maar na de terugkeer van Vanaken moest hij onherroepelijk weer uitwijken naar de flank.

Zelf heeft het 19-jarige talent daar geen problemen mee. ‘Ik denk dat ik nu de meeste meerwaarde kan bieden als aanvaller, maar in de toekomst zal dat eerder op het middenveld zijn. Nu zijn Hans Vanaken en Ruud Vormer daar nog beter’, liet hij al optekenen.

Clement geeft zijn spelers zo veel vrijheid in het aanvallend gedeelte dat hun startpositie niet alles zegt. Noa Lang is daar het beste voorbeeld van. De Nederlander vertrekt vaak vanop de flank om dan naar binnen te trekken, waardoor de middenvelders in de vrijgekomen ruimte kunnen duiken. Ook De Ketelaere wordt dus zeker niet vastgeplakt tegen de zijlijn als een ouderwetse buitenspeler. Dat blijkt duidelijk uit de posities vanwaar hij zijn key passes (lees: niet-gescoorde assists) verstuurt. (zie afbeelding)

Sleutelpasses van Charles De Ketelaere dit seizoen voor Club Brugge en zijn statistieken per positie

1. spits

880 minuten, 2 goals, 1 assist

2. linkerflank

760 minuten, 1 goal, 0 assists

3. centrale middenvelder

226 minuten, 0 goals, 2 assists

4. rechterflank

77 minuten, 0 goals, 0 assists

Nog opvallender is dat De Ketelaere, onafhankelijk vanop welke positie hij speelt, steevast opereert vanuit de halfspace, de ruimte tussen het centrum en de flank zeg maar. Niet toevallig kwamen zijn twee assists op Dost vanuit die zone, aan de zijkant van de zestienmeter.

En in de toekomst?

Dat is een belangrijke vaststelling voor geïnteresseerde (buitenlandse) clubs. Op zich maakt het niet zoveel uit op welke plek de linkspoot uitgespeeld wordt, zolang hij maar in die halfspaces kan duiken. En dat kan dus op verschillende manieren: zoals in het huidige systeem van Club vanop de linkerflank, maar ook vanop de rechterkant zodat hij naar binnen kan komen en schieten met zijn goeie linker. Zo scoorde De Ketelaere een knappe goal voor de jonge Rode Duivels tegen Duitsland (in filmpje vanaf 3’00”).

Beloftenbondscoach Jacky Mathijssen speelde hem al van bij de U19 uit op die positie, met succes. ‘Hij voetbalt dan als een 10 die van buiten naar binnen komt en ervoor zorgt dat de flanken kunnen overlappen’, legde Mathijssen uit in De Krant van West-Vlaanderen. ‘Op die positie ontgoochelde hij nog nooit. Op termijn ligt daar volgens mij zijn toekomst, ook bij Club.’ De Ketelaere zelf ziet dat ook wel zitten. ‘Rechtsbuiten, met wat vrijheid om naar binnen te komen, zoals bij de nationale ploeg, dat vind ik leuk.’

Zijn managers Tom De Mul en Yama Sharifi zien De Ketelaere vooral als een centrale speler. ‘Aanvallende middenvelder, tweede spits, of hangend vanop rechts zoals bij de nationale ploeg. Het hangt een beetje af van het spelsysteem, maar hij kan het allemaal’, aldus De Mul. Dat Vanaken en Vormer die posities nu bekleden bij blauw-zwart en dat wellicht nog een tijdje blijven doen, ziet hij niet als een probleem. ‘Clement geeft zijn spelers nu zo veel vrijheid dat Charles vanop de flank mag vertrekken en dan kan gaan zwerven. Dat werkt goed. Want uiteindelijk is hij het gevaarlijkst als hij in die centrale ruimtes kan duiken met zijn snelheid en creativiteit.’

Om een nog meer prominente rol in het Brugse aanvalsspel te kunnen opeisen, moet De Ketelaere wel zijn statistieken wat bijspijkeren. Drie goals en drie assists is voorlopig te mager om een dragende speler te zijn bij een topclub, zeker gezien de doelkansen die hij al kreeg. Op dit moment is hij bij Club vooral de man van de voorbereiding of de pre-assist, eerder dan die van de laatste pass of de afwerking. Binnen het systeem van Clement kan De Ketelaere zijn horizonten verkennen en zich verder ontwikkelen zonder dat hij per se elke match moet beslissen. Maar hoe meer hij in de halfspace kan opduiken, hoe meer hij dat zal doen.