Waarom Zinho Vanheusden de Kompany van morgen is

Hij ging naar Italië zoals je naar een universiteit voor verdedigers gaat. Van de invallersbanken van de Serie A tot Sclessin leerde Zinho Vanheusden het vak. Zijn maturiteit is buitengewoon: hij wordt in de toekomst zeker de patron van de defensie van de Rode Duivels.

Een onhoudbare kopbal in het doelgebied van de tegenstander. Hij is alleen, aan de tweede paal. Nadien nog eens, maar nu in de eigen rechthoek tussen twee mannen in het paars, waarmee hij in de extra tijd de gelijkmaker van Fiorentina verhindert. Inter zegeviert met 1-2 en wint het Primavera-kampioenschap, de competitie voor de U19 in Italië. Zinho Vanheusden, onverzettelijk achteraan en gevaarlijk vooraan (een doelpunt in de kwartfinales en eentje in de finale), wordt tevens verkozen tot beste speler van de eindronde. Er moet dan aan de toekomst gedacht worden. Het Italiaanse systeem is namelijk wat bijzonder: eenmaal negentien jaar geworden, zijn de jonge spelers ‘volwassenen’. De Primavera is voor hen gedaan en er zijn geen B-ploegen om wat speeltijd te vergaren. De carrousel van uitleenbeurten komt op gang.

Ook al is Vanheusden vooruit op zijn leeftijd, hij ontsnapt evenmin aan die regel. De clubs uit de Laars verdringen elkaar om de jongen te kunnen lenen die op het einde van het seizoen 2016/17 zijn eerste selecties in de A-kern van Inter mocht vieren.

Die beloning krijgt hij van Stefano Vecchi, de veeleisende coach van de Primavera, die aan het hoofd van de A-kern van de nerazzurri werd geplaatst om het seizoen af te ronden. Vanheusden wordt samen opgeroepen met Andrew Gravillon, zijn Franse partner in de centrale defensie, en volgt zijn eerste Serie-A-wedstrijden vanop de bank. Maar veel illusies hoeft hij niet te koesteren.

Inter staat er niet om bekend dat het een plaats bereidt voor zijn jonge talenten. In 2012 heette de Youth League, de Champions League voor jongeren, nog NextGen Series. De eerste editie werd gewonnen door blauw-zwart, dankzij de doelpunten van Samuele Longo en de prestaties van Lorenzo Crisetig. Maar geen van beiden zou ooit een echte kans krijgen in het Giuseppe Meazzastadion. Ook Federico Bonazzoli niet, de beste speler op het toernooi van Viareggio in 2015, die aan Sampdoria werd verkocht. Of Nicolo Zaniolo, het Italiaanse wonderkind dat als pasmunt werd gebruikt in de deal die met Roma werd gesloten over de transfer van Radja Nainggolan. Sinds de ontbolstering van de generatie van Giuseppe Bergomi in het begin van de jaren 80 hebben de lokale beloften niet echt een kans gekregen bij de nerazzurri.

De blauw-zwarte toekomst

Het verhaal van Zinho Vanheusden lijkt een tijdlang nochtans een andere wending te nemen. Sinds hij, ondanks de concurrentie van PSG, Liverpool en Bayern, naar Inter kwam, geniet de Belgische verdediger heel wat aanzien binnen de club. Het hoofd scouting van Inter, Pierluigi Casiraghi, volgt hem op de voet. Diens naam verschijnt geregeld op de gsm van Johan Vanheusden, de vader van de Limburgse parel.

Samen met Roberto Samaden, de verantwoordelijke van de blauw-zwarte jeugdschool, overtuigt Casiraghi de Vanheusdens om voor een toekomst bij de nerazzurri te kiezen. Vader Vanheusden, verdediger bij Beerschot en Seraing in de jaren 90, de glorieperiode van het calcio, is bijzonder gefascineerd door de Italiaanse verdedigingskunst, ook al geeft hij zijn zoon een Braziliaanse voornaam. In 1994, wanneer de finale van het WK in de VS wordt gespeeld, laat Johan, ondanks de aanwezigheid van het centrale duo Franco Baresi en Paolo Maldini bij Italië, zijn oog vallen op een Braziliaanse middenvelder, een zeker Zinho.

Ook al is hij een grote fan van Standard, neemt hij Zinho vanaf zijn vierde mee naar het stadion en trekt hij hem vanaf zijn negende een rood shirt aan, wanneer Inter aan de deur klopt, aarzelt Johan Vanheusden niet. Waar kun je immers beter leren verdedigen dan in Italië? De vader gaat zijn zoon geregeld opzoeken in Milaan, waar Zinho in een soort jeugdherberg woont, voorbehouden aan jonge buitenlandse talenten van Inter, op zo’n vijf minuten van het trainingscentrum. Elke week zit Johan in de tribune om de vooruitgang van zijn zoon te bekijken, die door de veeleisendheid van Vecchi wordt gehard en beter gemaakt.

Zinho Vanheusden wordt een van de vaandeldragers van dit nieuwe Inter, dat door de bemiddeling van Samaden belooft om een belangrijke plaats in te ruimen voor zijn jonge talenten. De Belg Xian Emmers of de beloftevolle Italiaanse goalgetter Andrea Pinamonti (een goeie vriend van Zinho) krijgen hun kans tijdens trainingen van de profkern, maar het is wel Vanheusden die de honneurs mag waarnemen op de persconferentie na de titel in de Primavera, in gezelschap van Vecchi en Samaden. Hij is ook degene die mag deelnemen aan de volledige voorbereiding op het volgende seizoen, onder de leiding van Luciano Spalletti. Eerst was een uitleenbeurt voorzien, maar uiteindelijk besluit Inter toch om zijn Belg te houden. Omdat ze door de Financial Fair Play slechts beperkt kunnen aanwerven en door het vertrek van Jeison Murillo naar Valencia krap zitten in de centrale verdedigers, nemen de nerazzurri Vanheusden op in de hiërarchie van de eerste ploeg. Hij is daar de nummer vier, na Andrea Ranocchia, die de officiële doublure is van Miranda en Milan Skriniar.

De blauw-zwarte universiteit

Ook al speelt Zinho nog met de U19 in de Youth League, hij mag eveneens deelnemen aan de gedetailleerde oefeningen van Giovanni Martusciello. De ex-coach van Empoli, waar hij tevens T2 was van Maurizio Sarri en Marco Giampaolo (Sampdoria), houdt zich als assistent van Spalletti uitsluitend bezig met de verdedigende organisatie. Hij houdt specifieke oefensessies waarbij de viermanslinie leert om zich harmonieus te verplaatsen of om te gaan met terugkerende situaties (hoge ballen, het afhaken van de aanvaller, etc…). Martusciello is snel gecharmeerd van Zinho en uit tegenover de gehele technische staf geregeld zijn bewondering voor de rijpheid en de zin voor anticipatie van het Belgische goudhaantje.

Aan die steile opmars komt in september 2017 een einde, wanneer de ligamenten van de linkerknie van Zinho het begeven tijdens een Youth Leaguewedstrijd tegen Dynamo Kiev. Iedereen in de club, van Pinamonti tot Spalletti, drukt zijn steun voor hem uit, nog maar eens een bewijs van zijn status. ‘Hij is niet alleen een toekomstige kampioen, maar ook een toffe kerel en erg matuur voor zijn leeftijd’, aldus Spalletti op een persconferentie.

Zich bewust van de moeilijkheidsgraad van de uitdaging die hem in Italië wacht, kiest Zinho Vanheusden na zijn herstel voor een uitleenbeurt aan Standard. Hij bestudeert nauwgezet alle bewegingen van Sergio Ramos, maar zijn traject lijkt eerder op dat van Leonardo Bonucci, die opgeleid werd bij Inter, nadien ontbolsterde bij Bari en ten slotte een wereldster van het defensieve voetbal werd bij Juventus. Vanheusdens springplank staat in Luik, bij zijn Standard, waarnaar hij kon terugkeren dankzij de goeie relaties tussen Olivier Renard en Walter Sabatini, op dat ogenblik sportief directeur van Inter. Een uitleenbeurt die er komt nadat hij een contract van vijf jaar getekend heeft bij de nerazzurri, die niks willen weten van een aankoopoptie.

Zinho de Rouche

Op 30 januari 2018 maakt Standard bekend dat er een overeenkomst bereikt is over de uitleenbeurt van Zinho Vanheusden naar Sclessin tot het einde van het seizoen, met een optie voor een seizoen extra. Hij blinkt uit in zijn eerste thuismatch, een play-offwedstrijd tegen Gent, wanneer hij Christian Luyindama vervangt, maar hij zal nadien niet meer in actie komen tot het einde van het seizoen omdat er achterin een stevig duo staat met de Congolees en Konstantinos Laifis.

Vanheusden is ontevreden over het gebrek aan vertrouwen bij Ricardo Sá Pinto, ondanks die goede prestatie tegen de Buffalo’s, en wil graag elders heen. Speeltijd had hij kunnen vinden aan de kust, waar Gert Verheyen aan het nieuwe seizoen mocht beginnen. De coach van Oostende steekt zijn bewondering voor de jonge verdediger, die hij kent van toen hij bondscoach van de U19 was, niet onder stoelen of banken. Telkens wanneer het over zijn talent gaat, voorspelt hij Vanheusden een grootse toekomst. Uiteindelijk blijft Vanheusden in Luik, met name door de aanwezigheid van Michel Preud’homme, in wie hij een betere leermeester ziet dan Sá Pinto om zijn postformatie te voltooien. Het is evenwel niet voldoende om zijn ontevredenheid te temperen over de speeltijd die hij dit seizoen krijgt, terwijl er toch Europees voetbal op de kalender staat. Met vier volledige wedstrijden op de teller, aangevuld met vier invalbeurten in de extra tijd om de Luikse winkel dicht te timmeren, heeft Zinho het gevoel dat het allemaal net te weinig is.

De Limburger weet duidelijk wat hij wil. In de kleedkamer is hij bescheiden en trekt hij het vaakst op met de jongste spelers, maar door de anciens wordt hij gezien als een ambitieuze en vastberaden speler met een buitengewoon potentieel. Te sterk al bijna voor een club waartoe hij waarschijnlijk nooit zal behoren. ‘Tactisch staat hij zeven jaar verder dan zijn leeftijd’, zo wordt gezegd in de kleedkamer, waar het verdedigende spel van Zinho Vanheusden indruk maakt. Zijn buitengewone positionering maskeert zelfs het feit dat zijn topsnelheid niet zo hoog is. Dat is het enige minpunt binnen een profiel dat hem heel hoog zou moeten brengen in de hiërarchie van de Europese verdedigers.