Waarom Roberto Martínez erg geïnteresseerd is in Pascal Struijk

De Rode Duivels moeten niet verrast zijn als ze op training in maart plots een Hollands accent horen. Bondscoach Roberto Martínez heeft namelijk een nieuwe naam op het oog als linksvoetige centrale verdediger: Pascal Struijk. Wat kunnen we verwachten van de in België geboren Nederlander?

In maart vorig jaar vertelde Pascal Struijk, toen nog een nobele onbekende bankzitter bij tweedeklasser Leeds United, aan dit Sport/Voetbalmagazine: ‘Het zou mij verbazen dat iemand bij de voetbalbond weet dat ik voor de Rode Duivels kan uitkomen. Ik zou het bijzonder vinden mocht ik een telefoontje krijgen van Roberto Martínez!’

Nog geen jaar later is die wens uitgekomen en mogelijk komt de 21-jarige verdediger zo voor een moeilijke keuze te staan. ‘Mijn voorkeur gaat uit naar Nederland, ‘ zei hij toen, ‘maar mochten ze het bij Oranje niet met mij zien zitten en de Belgische bondscoach is wel bereid om mij een kans te geven, dan zou ik zeker voor de Rode Duivels kunnen kiezen.’

Nederlands bondscoach Frank de Boer sprak zijn interesse in Struijk nog niet uit, wellicht door het overaanbod aan centrale verdedigers bij Oranje met De Ligt, De Vrij, Blind en Botman. Martínez gaf intussen wel toe dat er contact was met de in Deurne geboren Nederlander. De bondscoach zag hem voor het eerst aan het werk toen Leeds nog in de tweede klasse speelde en Struijk zijn eerste basisplaats kreeg, als verdedigende middenvelder nota bene.

Enkel linksvoetig?

Het interessante aan het profiel van de 1,90 meter grote Struijk, is uiteraard dat hij linksvoetig is. Dat was ook de reden voor de verrassende selecties van Hannes Delcroix in november en Elias Cobbaut in 2019. Voor het balbezitvoetbal van de Rode Duivels is een linkspoot achterin cruciaal. Zo zijn er veel meer opties in de opbouw en kan het spel sneller verlopen.

Sommige analisten vinden de fascinatie met linksvoetige centrale verdedigers overdreven, bijvoorbeeld omdat die makkelijk onder druk gezet kunnen worden om dan met hun zwakkere voet in te spelen in het centrum. Dat is voor Struijk geen probleem. Achttien procent van zijn passes speelt hij met zijn rechtervoet, dat is het op twee na meeste van alle linksvoetige centrale verdedigers in de Premier League.

Bovendien daagt zijn coach Marcelo Bielsa, die hij de Einstein van het voetbal noemt, hem de laatste weken behoorlijk uit door hem als rechtse centrale verdediger te positioneren bij Leeds. Zo wordt Struijk gedwongen zijn rechtervoet meer te ontwikkelen. Met een passpercentage van 89 procent doet hij het nu al meer dan behoorlijk. Enkel de verdedigers van de topploegen als Manchester City, United, Liverpool of Chelsea halen hogere percentages. Dat komt ook omdat Struijk het spel graag simpel houdt, wat je misschien niet meteen zou verwachten van een verdediger met een verleden bij Ajax. Hij zal niet snel uitpakken met een lange crosspass.

Staat zijn mannetje

Maar naast opbouwen moet een centrale verdediger natuurlijk ook defensief zijn werk doen. Dat wordt de bondscoach vaak verweten in zijn selectiepolitiek, zeker als het over de linksvoetige verdedigers gaat. En positioneel moet hij inderdaad nog wat bijleren. Tegen Everton liet hij een voorzet tussen verdediging en doelman gewoon lopen, waardoor de inlopende aanvaller vrij kon binnentikken. Afgelopen weekend liet hij Aubameyang in zijn rug weglopen en de 4-2 binnenkoppen.

Dat moet er nog uit als hij een stap hogerop wil zetten. Maar uit zijn cijfers blijkt alvast dat Struijk meer dan zijn mannetje staat in de duels. De Nederlandse Belg gaat gemiddeld meer dan negen duels aan per match. Van alle centrale verdedigers in de Premier League gaat enkel zijn ploegmaat Robin Koch vaker in duel. En belangrijker nog: Struijk wint ook zo’n 70 procent van zijn duels, waarmee hij net niet de top 10 haalt in de Engelse hoogste klasse.

Als we zijn wedstrijden analyseren, valt het op hoe vaak de potentiële Rode Duivel doordekt op een aanvaller, in plaats van in positie te blijven en af te wachten. Wellicht wordt dat gevraagd door Bielsa, maar ook Martínez verlangt dat, zeker van zijn buitenste centrale verdedigers. Ook Jan Vertonghen stapt bijvoorbeeld vaak ver uit om de tegenstander meteen onder druk te zetten wanneer die de bal ontvangt. Zo wordt een diepe bal in de rug van de (niet al te mobiele) defensie vermeden.

Toch moet Struijk nog progressie boeken in het herkennen van de momenten wanneer hij kan doordekken en wanneer niet. Tegen Newcastle ging hij op zijn eentje centraal uitstappen op de man in balbezit, waardoor een lopende speler in zijn rug dook en makkelijk kon scoren. Tegen spitsen die fysiek sterker zijn, zoals Harry Kane, is het niet altijd de beste keuze om vol door te dekken en te proberen de bal te winnen in duel. Tegen Tottenham kon Kane zo makkelijk wegdraaien en Son bedienen voor de 2-0.

Door die neiging om overenthousiast in duel te gaan, begaat Struijk ook regelmatig onnodige overtredingen, zoals de penaltyfout tegen Manchester United. Tegen Aston Villa eind oktober haalde Bielsa hem zelfs na twintig minuten van het veld omdat hij al geel geboekt stond en het risico te groot werd op een tweede geel karton. Gevolg: tot eind december kwam hij nauwelijks van de bank en moest hij weer ritme opdoen bij de beloften.

Verdediger én middenvelder

Maar Bielsa had daarmee ook een ander doel voor ogen. ‘El Loco’ wou Struijk bij het tweede elftal ervaring laten opdoen als verdedigende middenvelder, omdat Leeds daar krap zit. Vorig seizoen kreeg Struijk zijn enige twee basisplaatsen ook al op die positie en die polyvalentie apprecieert de bondscoach wel. Inzetbaarheid op verschillende posities, zoals bijvoorbeeld ook Leander Dendoncker en Thorgan Hazard dat kunnen, biedt een extra troef op een toernooi en het bevordert de ontwikkeling van een jonge speler.

Als middenvelder is Struijk in eerste instantie een breker die veel ballen recupereert en onderschept. In zijn passing blijft hij meestal sober en levert hij de bal snel in bij de meer creatieve spelers. Dat biedt interessante opties om het Belgische middenveld te versterken nu er door blessure van Axel Witsel met Dendoncker maar één echte verdedigende middenvelder overblijft. Die polyvalentie doet denken aan de eveneens bij Ajax opgeleide Vertonghen, die in zijn jonge jaren ook eerst als breker op het middenveld fungeerde vooraleer hij een rij achteruitschoof.

Als we de statistieken van Struijk vergelijken met de eerste keuze als linkse centrale verdediger bij de nationale ploeg, valt nog meer op hoe sterk hun profielen op elkaar lijken. Ze moeten allebei niet geweldig veel verdedigend werk opknappen bij hun clubs en blinken vooral uit in balheroveringen en luchtduels. In de opbouw nemen ze een aanzienlijk deel voor hun rekening. En net als Vertonghen kan hij aanvallend gevaarlijker zijn op stilstaande fases. Zijn twaalf jaar jongere collega scoorde tegen Arsenal zijn eerste goal in de Premier League door David Luiz af te troeven op een corner.

Het profiel van Struijk is dus veel meer vergelijkbaar met dat van de Belgische recordinternational dan van bijvoorbeeld Virgil van Dijk. Maar die vergelijking heeft Struijk na hun onderling duel op de eerste speeldag wel meteen heel wat aandacht opgeleverd, omdat hij VVD in elke statistiek overklaste in die match.

Zeker in maart

Normaal gezien zal Roberto Martínez voor de kwalificatiematchen tegen Wales, Tsjechië en Wit-Rusland eind maart opnieuw een brede kern oproepen. Gezien de blessurezorgen is de kans zeer reëel dat Pascal Struijk dan zijn eerste oproepingsbrief krijgt en misschien zelfs zijn eerste cap. Al komt hij ook nog in aanmerking voor de beloften van Jacky Mathijssen.

De Leedsverdediger heeft zeker niet minder ervaring dan bijvoorbeeld Hannes Delcroix, die bij de staf beter gekend is aangezien die alle nationale jeugdreeksen doorliep. Het lijkt dus logisch dat deze interlands als testcase zouden dienen, ook al omdat Struijk het niet echt gewoon is om met drie achterin te spelen.

Bovendien zou de bond hem zo al definitief ‘vastleggen’ vooraleer Oranje zich zou bedenken. Want ook op het EK kan Struijk straks een goeie back-up zijn voor Jan Vertonghen en misschien zelfs als verdedigende middenvelder. Dit wit konijn is dan ook veel meer dan een linkspoot die toevallig achterin staat en hij heeft nog veel progressiemarge als hij elke week kan spelen in de Premier League.