De ploeg van Karel Geraerts is momenteel in uitstekende vorm en blijft als enige in het spoor van KRC Genk. Onder Karel Geraerts zijn de Brusselaars onvoorspelbaar geworden. En dat maakt hen aartsgevaarlijk.
In de dagen rond de uitreiking van de Gouden Schoen vergeten we soms dat voetbal een teamprestatie is. Op het veld, maar niet alleen daar. Terwijl aan het begin van het seizoen nog gedacht werd dat het vertrek van Felice Mazzu voor een lastig jaar bij Union zou zorgen, kwamen de Brusselaars sterker dan ooit uit een turbulente zomer.
Karel Geraerts heeft het team minder voorspelbaar gemaakt dan vorig seizoen, toen Union herkenbaar was aan de zeer duidelijke automatismen en strak georganiseerde counters. Dat Geraerts daarin slaagde kwam niet enkel door zijn tactisch vermogen, maar ook omdat het bestuur de kern versterkte in de breedte waardoor de nieuwe coach meer opties had. Met andere woorden, als een match dit seizoen anders verloopt dan aanvankelijk gedacht, kan Union daarop inspelen.
Met de bovengemiddelde spelintelligentie van Christian Burgess achterin is dat mogelijk. De Brit is zeker niet de snelste verdediger in onze hoogste klasse, maar zijn vista en vermogen om op de juiste plaats te staan op het juiste moment doen wonderen wanneer Union hoog druk zet. En als Union in de verdediging gedrukt wordt, kan Burgess samen met Ismael Kandouss en Siebe Van der Heyden zijn dominantie in het luchtruim tonen. Hoe de tegenstander ook speelt, Union zal altijd zijn evenwicht vinden. Zo kan het ook zonder paniek de volgende stap nemen: de juiste aanval kiezen.
De aanpassingen van Geraerts
Hoewel met Koaru Mitoma en Deniz Undav twee belangrijke spelers vertrokken tijdens de zomer, veranderde dat niet veel aan het spelsysteem wanneer Union aan de bal is. Nog steeds is de linkerkant die van de combinatie en de andere die van de runs. Dat zie je terug met Teddy Teuma die op links steeds Simon Adingra of Loïc Lapoussin opzoekt, waarna de bal riching diepe man Victor Boniface gaat, terwijl Bart Nieuwkoop en de ondertussen vertrokken Dante Vanzeir op rechts in de open ruimtes moeten duiken. Nu zal Yorbe Vertessen die taak op zich moeten nemen.
Aan het originele systeem van Mazzu voegde Geraerts echter nog wat toe. Ten eerste werd Teuma belangrijker aan de bal, door hem vaker op te stellen aan de rand van het strafschopgebied van de tegenstander in een systeem dat soms leek op een 3-4-2-1 met Vanzeir die naar rechts verhuisde.
De Frans-Maltese kapitein, die een groot aandeel heeft in de goals van zijn team, profiteert van de ruimtes die Lapoussin of Adingra maken op het middenveld met hun dribbels op links. Die gaan namelijk erg breed lopen, waardoor Teuma in de ruimte kan duiken aan de rand van de zestien. Maar als je Teuma eenmaal onder controle hebt, heb je je handen vol met die andere middenvelder Lazare Amani die continu de zestien infiltreert en een formidabele balcontrole heeft. Daar bijten de meeste clubs hun tanden op stuk.
De Zweedse reus
Tegenover zo’n divers aanvalspalet over de hele lengte van het terrein zou Union nog gefnuikt kunnen worden door tegenstanders die de bus parkeren. Met veel spelers in de eigen zestienmeter en een goeie organisatie die weliswaar ontmanteld kan worden met een vrijschop waar de grote jongens, Burgess op kop, heel goed op inlopen. Maar in die gevallen kan Geraerts ook nog een beroep doen op het laatste puzzelstuk. De bijna twee meter grote Gustaf Nilsson heeft immers een neus voor de goal. De supersub heeft zich in januari ontwikkeld tot een spits die makkelijk een goaltje maakt, waarmee hij een van de laatste zwakke punten van zijn team heeft weggegomd.
Is Union nog te stoppen? Je moet namelijk al teruggaan tot 11 september (1-2 tegen Genk) voor de laatste nederlaag van de Brusselaars in de Belgische competitie. Sindsdien kwamen Geraerts met de JPL en de beker aan 18 wedstrijden, waarvan ze er 15 wonnen met slechts 13 geïncasseerde doelpunten. Het zijn duizelingwekkende cijfers van een team dat iedere tegenstander al op voorhand angst inboezemt. Union kan ondertussen rustig zijn volgende tactiek uitkiezen. Het is aan de tegenstander om de code te kraken. Vaak is dat echter tevergeefs.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier