Krépin Diatta was niet de meest regelmatige, maar had de voorbije jaren wel een belangrijke rol bij Club Brugge. Zijn vertrek opvangen, wordt niet gemakkelijk.
Michael Frey, de spits van Waasland-Beveren, zei deze week in Sport/Voetbalmagazine: ‘Ik heb in Frankrijk gespeeld, bij Lille, en ontdekte daar dat ik er nog niet klaar voor was. Mijn idee, na een half jaar in deze competitie: de Ligue 1 is nog een tikkeltje beter dan de Jupiler Pro League. Niet al te veel, maar wel hoger.’
Monaco als tussenstap tussen België en een van de clubs uit een nog grotere competitie? Het kan. Youri Tielemans ging Diatta voor naar Monaco en werd er niet slechter van. Jonathan David zoekt zijn weg bij Lille met hetzelfde doel voor ogen, Jérémy Doku idem dito in Rennes.
Het lijken intelligentere keuzes, dan die van pakweg Arnaut Danjuma of José Izquierdo, die rechtstreeks de sprong over het Kanaal maakten. En ergens onderweg verzopen.
De volgende stap
Toen we Diatta ongeveer een jaar geleden spraken, net voor het Europese duel tegen Manchester United, zei hij: ‘United is me indertijd in Noorwegen diverse keren komen volgen, maar een contract kreeg ik nooit voorgelegd, omdat ik geen werkvergunning zou krijgen. Ik vond het ook geen goeie stap voor mij. Als ik naar Manchester was gegaan, was dat voor de tweede ploeg geweest. Je kan dan wel de kwaliteiten hebben om uit te blinken, maar het blijft een jeugdploeg.’
Hij vervolgde: ‘Na het jeugd-WK in Zuid-Korea had ik veel voorstellen: Atlético, Dortmund,… Maar ook daar was het voor de jeugdploegen. Mij gaat het niet om de namen van de clubs, maar om mijn carrière en dan moet je geen stappen overslaan. Geld mag op mijn leeftijd niet primeren, vind ik. Ik heb daar altijd goed over nagedacht en tot op dit moment betreur ik geen enkele keuze. Niet die van Sarpsborg, niet die van Club Brugge. Ik denk na over de stappen die ik zet.’
En zijn volgende brengt hem dus in Monaco, aan de vooravond van zijn 22e verjaardag, straks in februari. Een paar maanden later dan hij zelf had gehoopt (en die ontgoocheling zag je aan zijn start), maar niet heel veel later.
Ontwikkeling
Izquierdo, Limbombe, Danjuma,… Ze werden groot in Brugge op de linkerflank. Met dank aan, dat ook Hans Vanaken. Ruud Vormer kon ervan profiteren. De combinatie van zijn inzet met zijn traptechniek, en het gegeven dat er veel van de opbouw op links gebeurde, leverde Vormer vrijheid op, goals, aandacht, en een Gouden Schoen. En Club een titel.
Met de doorbraak van Diatta – gehaald in de winter van 2018 – kantelde het spel van Club Brugge naar rechts. De driehoek Vormer-Mata-Diatta werd plots belangrijker in opbouw en aangeven. Op zijn beurt kon Hans Vanaken daar meer van profiteren, Vanaken werd meer afwerker dan aangever, al lukte ook dat nog uitstekend. Het leverde ook hem Gouden Schoenen op. En Club een nieuwe titel.
De Senegalees was misschien niet de meest regelmatige, maar sinds de zomer van 2018 wel een bepalende factor. Niet zozeer in de stats, al groeiden die, maar in zijn belang voor het spel. Hij trok de aandacht, dribbelde, gaf anderen ook vrijheid.
Drie jaar lang boetseerden Leko en Clement aan de speler. Zijn fysieke belasting verhoogde, zijn lichaam ontwikkelde zich, zijn dribbels varieerden, het rendement steeg, vooral in de Belgische competitie. Twee goals en vier assists in zijn eerste volledige seizoen, zes goals en drie assists vorig seizoen, tien goals en twee assists nu. Steeds hoger rendement, ook te maken met de leeftijd en volwassen worden. Net als Jonathan David – soms vergeten we dat – is Diatta nog steeds ‘slechts’ 21.
Bij Senegal speelt hij als tien, maar voor een rol in het centrum achtte men hem bij Club nog te licht (bovendien moet je dan Vanaken uit de ploeg spelen, geen evidentie). Het is op de flank dat hij een leemte laat. Dat sommigen gisteren nog vragen zetten bij de transfersom, heeft ook te maken met nog wat lacunes: Europees blijkt zijn ontwikkeling nog lang niet af.
De actie bij Galatasaray, gevolgd door een doelpunt dat overwintering betekende, is zijn enige voetafdruk in de statistieken. Ook dit najaar had hij geen gelukkige Europese campagne. Geen kansen kunnen aanreiken, amper schoten op doel (5 in 412 minuten en 5 matchen, slechts eentje binnen het kader): er is nog werk. Dat is voor de volgende stap.
Leemte
De kans dat Club, in afwachting van een nieuwe buitenspeler, nu opnieuw naar links zal kantelen, is groot. Dat zag je al de voorbije weken, met Noa Lang en Charles De Ketelaere in de rol van Vanaken. De Nederlander begint aan de zijkant, zwerft dan naar het centrum, en maakte zo vaak ruimte voor De Ketelaere. Dat werkte goed. Als zondag Vanaken terug is uit schorsing – die kwam ideaal om wat aanslepende lieshinder te laten genezen – zal dat automatisme wel blijven.
De polyvalente De Ketelaere kan dan op rechts zijn ontwikkeling verder zetten. Daar is hij ook begonnen, aan die rechterkant, om de schorsing van Vormer op te vangen. Maar het is wel een ander type dan Diatta, die buitenom kon, maar ook naar binnen. En wiens voorzet vorig seizoen vaak zeer precies het hoofd van Vanaken vond.
Door de Senegalees te laten gaan, wordt de clubkas gespijsd. Dat geld wijs investeren in nieuw jong talent bestendigt in Engeland het succes van Leicester City en hier dat van de West-Vlaamse leider. Een sportieve verarming is het wel, een uitdaging ook. Voor de scouts, om een nieuwe parel op te duiken, maar ook voor de trainer, die weer nieuwe varianten moet ontwikkelen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
