Manchester City mag de komende jaren dan toch gewoon de Champions League in. Populistisch zou je kunnen stellen: dit is de dood van de Financial Fair Play. Maar dat is iets te makkelijk.
Hoe zou UEFA reageren, mochten straks in de finale van de Champions League PSG en Manchester City elkaar treffen? Al twee keer vol in het oog van een storm rond financial fair play ontsnapt na PSG ook Manchester City aan een schorsing.
Kort voor wie niet mee is. Toen PSG in de zomer van 2017 zijn ambities om de Champions League te winnen kracht bij zette door in één transferperiode zowel Neymar als Mbappé aan te werven, stond half Europa op zijn achterste poten. Was er niet iets zoals Financial Fair Play, dat het voetbal ‘gelijk’ moest trekken? Moesten je inkomsten niet je uitgaven dekken?
Vooral uit Spaanse hoek kwam er kritiek. ‘Sommige clubs trekken zich niets aan van hun inkomsten als ze een speler willen, want ze krijgen die toch van een staat’, zei Javier Tebas, hoofd van de Spaanse Pro League. Hij doelde daarbij uiteraard niet op Barcelona, gesponsord door Qatar, maar op PSG, dat de opstapclausule in het contract van Neymar lichtte. Hij doelde ook op Manchester City, de facto in handen van de regiogenoten uit Abu Dhabi.
Zou het niet mooi zijn, mochten PSG en Manchester City straks in de finale van de Champions League staan?
Twee clubs die om hun transfers te dekken grote sponsorinkomsten met staatsbedrijven in de boeken inschreven. Voor PSG ging het onder meer over de Qatar Tourism Authority, voor Manchester City om Etihad, de nationale luchtvaartmaatschappij van Abu Dhabi. Volgens critici zijn beide contracten fel overgewaardeerd en wordt het geld eigenlijk bijgepast uit de staatskas. En dat mag niet van UEFA, want eigenaars mogen niet onbeperkt geld in een club pompen. Vraag dat maar aan Marc Coucke.
PSG en City in het oog van de storm
Manchester City kreeg die wel. Toen in Der Spiegel uitlekte hoe het Noord-Engelse team de regels boog en er wel degelijk wat loos was met het contract van Etihad, reageerde UEFA met een boete van 30 miljoen euro én een verbod om aan de CL deel te nemen de komende twee seizoenen. Uiteraard ging City, dat zich geviseerd voelde, in het verweer en ging in beroep bij het TAS, waar het vandaag dus gelijk van kreeg.
De motivering moet binnen de tien dagen nog op de website verschijnen, maar de conclusies stonden er vanochtend dus al op. City heeft het onderzoek tegengewerkt, en het TAS vindt dat niet kunnen. Vandaar de boete. Geen 30 miljoen, maar 10 miljoen euro. Een uitsluiting van de CL komt er niet, omdat er wel dingen zijn gebeurd met de boekhouding die een inbreuk kunnen zijn op de regels, maar die wegen niet zwaar genoeg door om zo’n zware sanctie te rechtvaardigen… of zouden al verjaard zijn. Ook daarom de boete. Maar Pep en Kevin mogen volgend jaar gewoon Europa in. En straks ook verder transfereren, net zoals PSG dat doet.
Een cynicus, vanmiddag aan de telefoon. ‘Zou het niet mooi zijn, mochten die twee straks in de finale van de CL staan? Benieuwd hoe zuur de gezichten van UEFA dan kijken?’ Het kan, want de loting hield beide staatsclubs netjes uit mekaar, ze kunnen mekaar slechts in de finale in Lissabon treffen. Afspraak zondag 23 augustus om 21 uur.
Dood van de FFP?
Toen PSG vrijuit ging, noemde een Belgisch clubleider dat ‘de dood van de FFP’. Deze uitspraak van het TAS lijkt dat te bevestigen.
Of niet?
Wat Financial Fair Play – je mag maar uitgeven wat je binnen krijgt, al is een klein verlies toegestaan – niet doet, is het Europese voetbal gelijkschakelen. Daarvoor is het reglement duidelijk niet streng genoeg, maar zijn er ook te veel andere factoren in het spel, lees mondiale rechten. De Spaanse Supercup werd vorige winter in Saudi-Arabië gespeeld. Niet voor de mooie ogen van de Saudische fans, maar in ruil voor veel oliedollars. Dat is op zich al een scheeftrekking, net als de televisiecontracten in Engeland of Spanje. Of de centen van de Champions League die de rijke clubs steeds rijker maken. En aan de einder is er misschien de Europese supercompetitie, hét mondiale spelletje van de grootmachten.
Gelijker wordt het voetbal er niet op. Ondanks FFP. Die droom kunnen we opbergen. Geen kleine club raakt nog bij dat kransje.
Waakhond
Wat FFP wel doet, is toch wel wat afschrikken en remmen inbouwen. UEFA kreeg veel kritiek toen het PSG in 2017 vrijuit liet gaan, en trad wel op tegen City. Het verloor wel, maar na een lange procedureslag, die ongetwijfeld veel geld kostte en de spots op de ploeg zette.
Laat ons de voorbije maanden sinds de straf in februari, dan ook vooral zien als een symbolische stokslag, wat rollen van de vuisten. UEFA dat laat zien dat je niet zomaar ‘prutst’ met de boeken, maar dat er wordt gewaakt. Misschien niet zo hard als de andere groten het hadden gewild om ‘kunstmatige’ concurrenten af te houden, maar toch. Er wordt gewaakt.
De troost van de traditionele clubs is: PSG noch City zijn er al in geslaagd om de CL te winnen, ondanks hun kunstgrepen. Succes koop je niet. Tenzij augustus ons iets anders leert.
Laten we de voorbije maanden vooral zien als een symbolische stokslag. De UEFA wou duidelijk maken dat er wordt gewaakt.
Voor City is dit een belangrijke ‘overwinning’. Pep Guardiola liet al wel weten dat hij ook in het geval van een ban zijn contract zou respecteren, dat eind volgend seizoen afloopt. Het kan best dat hij nu wél verlengt, tenzij de Catalaan weer het einde van een cyclus ziet en een nieuwe uitdaging zoekt. In Parijs bijvoorbeeld.
Het kan ook de kassa doen rinkelen voor Kevin De Bruyne. Hij heeft een topseizoen achter de rug, is gelukkig in Manchester, heeft er nog een mooi contract, maar het zou best kunnen dat dat nu wordt geherwaardeerd om de belangstelling van Real Madrid, dat zijn middenveld wil vernieuwen, af te houden. Geen Europese ban is alleszins een extra troef om King Kev langer in het Etihad te houden.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier