Waarom de Bundesliga plots wél spannend is

De voorbije jaren was de Duitse landskampioen rond deze periode al bekend. Dit seizoen strijden maar liefst drie ploegen om de titel: Bayern München, Borussia Dortmund en Union Berlin.

Na een week interlandvoetbal staat er dit weekend weer een gewone speeldag op het programma. In Duitsland is er een topper van formaat: Bayern München, nummer twee in de Bundesliga, ontvangt Borussia Dortmund, dat één punt meer telt. Beide ploegen doen bij winst een goede zaak in de strijd om de landstitel.

Merkwaardige trainerswissel

Het nieuws sloeg vorige week in als een bom: coach Julian Nagelsmann moest opstappen bij Bayern. Nochtans was zijn rapport niet slecht: aan de top in de Bundesliga, niet verloren in de Champions League en ook nog in de running voor de Duitse beker. Toch achtte het bestuur van de club het nodig om zijn jonge coach de laan uit de sturen. Wat was dan wel de reden?

Een mismatch, zo blijkt. Nagelsmann is (of was) de jonge god van de Duitse trainersgilde die met verfrissende ideeën heel snel naar de top klom. Het etiket van ‘laptoptrainer’ leek voor hem uitgevonden, maar toch liep het mis. Hij was te overmoedig, te koppig en speelde volgens het bestuur niet op de gewenste manier. Ook de band met de spelers was niet optimaal.

Bayern morste met de punten na het WK en met de interlandbreak in het vooruitzicht vond het bestuur dat de tijd rijp was om in te grijpen. De beslissing zorgde wel voor een financiële kater: in 2021 betaalde de recordkampioen 25 miljoen euro om de coach los te weken bij RB Leipzig. Daar komt nu een fikse ontslagvergoeding van ongeveer 30 miljoen bij.

De vervanger bleek al snel klaar te staan: Thomas Tuchel. Na een pijnlijk afscheid bij Chelsea komt de Duitser toch weer aan het roer van een topclub. En hij krijgt hij meteen een grote test voorgeschoteld: de kraker tegen zijn ex-ploeg Dortmund.

Dortmund met vertrouwen

De interlandbreak kwam op het verkeerde moment voor Dortmund. Het team van Edin Terzichad net de koppositie overgenomen van de eeuwige rivaal na een 6-1 monsteroverwinning tegen Köln. Het was ideaal geweest om meteen daarna tegen Bayern aan te treden.

Dortmund is in ieder geval bezig aan een sterk seizoen, zeker in de Bundesliga: van de 25 wedstrijden die het speelde, won het er 17. Een puike prestatie, zeker als je weet dat Dortmund geen sterrenelftal meer heeft. Marco Reus loopt er weliswaar nog rond, maar zoals zo vaak kampt hij ook dit seizoen met blessures.

Het is een andere blonde Duitser die dit seizoen zijn beste niveau heeft gevonden: Julian Brandt, ooit een groot talent maar ondertussen al 26, toont eindelijk wat velen in hem zagen. De flankspeler mist nauwelijks wedstrijden en kan aardige statistieken voorleggen. Zo creëerde hij dit seizoen al 54 kansen in de Bundesliga. Met zijn creativiteit is hij zeer belangrijk voor het offensieve spel van Dortmund.

Maar dé ster van dit seizoen is zonder twijfel Jude Bellingham. De maturiteit en het spelinzicht die hij tentoonspreidt, is haast ongezien voor zo’n jonge speler – de Engelse middenvelder is nog maar negentien. Hij is de metronoom van de ploeg en zorgt voor stabiliteit. Coach Terzic voelt de bui al hangen: zijn youngster zal volgend seizoen wellicht niet meer voor Dortmund spelen.

Communistische underdog

In de podcast 90 Minutes beschreef commentator en analist Filip Joos Union Berlin als de reïncarnatie van het communisme in een voetbalploeg. Daarmee verwijst hij naar het stevige organisatie en de nadruk op het collectieve. Hij verbaasde er zich ook over dat de club uit de Duitse hoofdstad het zo goed doet in de Bundesliga. En in de Europa League, waar het eerst Ajax Amsterdam uitschakelde en vervolgens afgestraft werd door zijn Belgische naamgenoot, Union Sint-Gillis. Hoe komt het toch dat een vrijwel onbekende club het zo goed doet in eigen land, vier jaar na de promotie uit de tweede klasse?

De sleutelwoorden zijn defensieve stabiliteit, vertrouwen en snedige counters. Opvallendste statistiek: Union Berlin staat pas zestiende als het gaat om balbezit, met een gemiddelde van 43,6 procent. Ze duwen de bal haast in de schoot van de tegenstander, waarna ze als bezetenen druk zetten en vliegensvlug counteren. Tel daarbij een moeilijk te omzeilen verdediging en je hebt een succesformule. Hun doelsaldo zegt ook veel: Union scoorde slechts 38 doelpunten maar kreeg er ook maar 28 binnen. De code van coach Urs Fisher wordt zelden gekraakt. Er hangt een waas van mystiek over zijn ploeg, juist omdat ze het omgekeerde doet van wat topploegen doen.

Dit alles resulteert in een derde stek in de competitie, op nauwelijks vijf punten van Dortmund en vier van Bayern. Met nog negen matchen voor de boeg doet Union Berlin dus nog mee voor de titel. Dit weekend treft het Stuttgart.