Vital Borkelmans’ mooiste sportherinnering: ‘Lukaku was nog een snotneus’
Jef Van Baelen vraagt toppers naar hun mooiste sportherinnering.
“Voetballers zeggen weleens dat het leven na hun actieve carrière nooit meer zo intens wordt. Toch is mijn mooiste sportherinnering de kwalificatie van de Rode Duivels voor het WK in Brazilië, toen ik allang gestopt was. In de gietende regen klopten ze Kroatië, met coach Marc Wilmots en mij op de bank. Romelu Lukaku viel niet te stoppen. Hij scoorde twee keer. Op de rechterflank voetbalde Kevin De Bruyne de Kroaten helemaal zoek. Ze hadden toen nochtans een ijzersterke generatie, die later nog een WK-finale zou spelen.
Op dat moment hadden de Rode Duivels al meer dan tien jaar geen groot toernooi meer gespeeld. Spelers en fans waren gewend aan teleurstellingen. Ik spreek over 2013. De Bruyne, Lukaku, Eden Hazard en Thibaut Courtois waren nog snotneuzen. Hazard en Courtois zaten al bij grotere clubs. De Bruyne voetbalde nog bij Wolfsburg en Lukaku bij Everton, maar alles wees erop dat ook zij op weg waren naar de absolute top. Dat gevoel van hoop, van een trein die vertrekt: ik heb er erg van genoten om er deel van uit te maken. Die jongemannen bulkten niet alleen van het talent, ze hadden ook erg veel wilskracht. Je voelde dat ze de wereld zouden verbazen.
Voetbalcoach Vital Borkelmans denkt nog geregeld terug aan Kroatië in de regen.
Die match in Kroatië pakte me, ik denk er nog geregeld aan. Het is achteraf geen wild feestje geworden, hoewel de bondscoach en ik dat wel hadden verwacht. ‘Gaat niet, in het weekend heb ik weer een wedstrijd met mijn club’, zeiden de jongens. Marc en ik stonden dan maar met ons tweetjes dolgelukkig te wezen aan de toog van het hotel.
Op het WK in Brazilië hebben we er het maximum uitgehaald. Jongste ploeg van het toernooi, naam en faam gemaakt met aanvallend voetbal. Niet lang daarna voerde België terecht de wereldranglijst aan. Iedereen herinnert zich natuurlijk die thriller tegen de Verenigde Staten, in de achtste finale. Achtenveertig schietkansen voor de Belgen! We zaten te sterven op de bank, maar die bal wilde er niet in. Toch was ik er zeker van dat we zouden winnen. Verliezen was te onrechtvaardig geweest. Dat de lepe Argentijnen ons één ronde verder hebben uitgeschakeld, moet je kunnen aanvaarden. Argentinië haalde alles uit de kast: tijd rekken, schwalbes, janken bij de scheidsrechter, maar de Duivels hebben er wel uit geleerd.”
