Twaalf minuten waren genoeg voor RWDM vorig weekend om de wedstrijd tegen Lierse in een beslissende plooi te leggen. Het team uit Brussel keerde terug met drie punten en, voor het eerst dit seizoen, de leiderspositie in 1B. Hoe is het zover gekomen?
Door Robin Maroutaeff
RWDM was er vorig seizoen al dicht bij. In de barrages om promotie tegen Seraing kwam het net te kort. Het was echter daar dat de Brusselse club de basis legde voor het succes van dit jaar. Na een trage start kreeg coach Vincent Euvrard de ploeg weer op de rails en wist ze de top zelfs in te halen na een sterke eindsprint in de reguliere competitie. Het nieuwe speeltje van de rijke Amerikaan John Textor verwacht veel van de komende maanden.
Na die teleurstelling tegen Seraing was de doelstelling bij aanvang van dit seizoen duidelijk: promoveren naar de Jupiler Pro League. De transferperiode tijdens de zomer stond dan ook volledig in het teken van die ambitie: Alexis de Sart, Youssef Challouk, Jake O’Brien en Luis Oyama werden gehuurd, terwijl Mickaël Biron voor bijna 2,5 miljoen euro de oversteek maakte. De status van het team veranderde nadien grondig. RWDM werd een van de favorieten voor de titel, samen met Beveren en Beerschot.
De start van het seizoen was echter teleurstellend met een 9 op 21 na de eerste zeven wedstrijden. Euvrard was duidelijk nog zoekende naar het juiste spelplan. Elke week waren de basisopstelling en het systeem anders. De ommekeer volgde op speeldag acht tegen Beerschot. Terwijl RWDM in het begin van het seizoen meestal het balbezit monopoliseerde, liet het deze keer de bal aan de Ratten en loerde het op de tegenaanval. En dat bleek een goeie zet te zijn, want de Brusselaars wonnen met 2-0. De machine was gelanceerd.
Klasseflitsen en kick-and-rush
Met 6 overwinningen op rij tussen oktober en november mengde RWDM zich plots terug in de titelstrijd. Met dank aan een sterke mentaliteit; dat bewees ook de wedstrijd tegen Beveren thuis, waarin de Brusselaars met 10 man wonnen (3-1). Het was een match die ze enkele maanden eerder niet gewonnen zouden hebben.
Eind november kreeg de ploeg het wat moeilijker. Na een hard bevochten gelijkspel tegen Beveren, volgden twee onverwachte nederlagen tegen Jong Genk en Club NXT, waarin het ondanks een dominantie in balbezit toch telkens met 2-0 verloor. Lang duurde de dip echter niet. Euvrard zette zijn troepen weer op scherp en een nieuwe knappe reeks van vier opeenvolgende zeges volgde, met de overwinning tegen Lierse afgelopen weekend als een enorme boost voor het moreel.
Alsof ze opnieuw hun lesje hadden geleerd, gaven ze vanaf dan de bal weer aan de tegenstanders. De counters verlopen nu voornamelijk langs de rechterflank, waar maar liefst 80% van de dribbels lukken. Het is een enorm verschil met de 36% op de andere kant. Zakaria El Ouahdi is namelijk veel beter in één-op-éénsituaties op rechts dan zijn collega Yan Vorogovskiy op links die toch wat minder handig is met de bal aan de voet maar wel al zijn luchtduels wint. De profielen zijn zeer verschillend, maar ze brengen afwisseling in het spel, waarbij ze kunnen rekenen op individuele flitsen van El Ouahdi, Challouk of Biron en kunnen terugvallen op de Engelse kick-and-rush wanneer het wat minder loopt.
Het spelsysteem van Euvrard had als gevolg dat de Brusselse club de beste verdediging van de competitie had. En als RWDM de score opent, wint het altijd. In 20 wedstrijden heeft de Brusselse ploeg 12 keer de leiding genomen en in die gevallen steeds de 3 punten gepakt. Nog een bewijs van Euvrards geoliede organisatie.
De Brusselaars malen niet om balbezit en profiteren van de snelheid van hun aanvallende drietand. Met een gemiddelde van 49,67% balbezit heeft Euvrard de beste manier gevonden om het maximale uit zijn (zeer) grote kern van bijna 30 spelers te halen.
De Messias van Molenbeek
Met de successen van dit en het afgelopen seizoen is Molenbeek weer helemaal terug van weggeweest. Na de mislukking van de jaren onder Johan Vermeersch kwam Thierry Dailly in het midden van de jaren 2010 met een project om zijn geliefde club, die toen tegen het faillissement aanleunde, nieuw leven in te blazen. Het was niet het gemakkelijkste project om te realiseren, aangezien de laatste jaren zo ingewikkeld waren voor de Molenbekenaars. Uiteindelijk wist Dailly de gemeente, de sponsors en ook de fans te overtuigen van de geloofwaardigheid van zijn project.
Het nieuwe project kreeg vorm in 2015 toen een nieuw stamnummer werd aangekocht en de oude letters RWDM weer verschenen op het logo. De supporters kirden van de pret en hoopten op de revival van de historische club. Het enthousiasme was zo groot dat in 2017 bijna 6000 fans naar het stadion kwamen voor titel in de derde afdeling. Voortbouwend op de successen zocht Dailly daarna nieuwe investeerders. De club klom snel op de ladder en toen het in 2020 naar de voorkamer van het Belgische voetbal verhuisde, had RWDM grote ambities.
In januari 2022 ging de Brusselse club een nieuw tijdperk in met de komst van de rijke Amerkaan John Textor, toen mede-eigenaar van Crystal Palace, die 80% van de aandelen kocht. Dailly mocht aanblijven als voorzitter en de club kreeg een nieuwe financiële dimensie. Het veld, dat regelmatig in slechte staat verkeerde, werd volledig vervangen en de club kondigde de bouw van een nieuw trainingscentrum aan.
Naast Palace en Molenbeek kocht Textor al snel aandelen in het Braziliaanse Botafogo en recent ook de Franse topclub Lyon. ‘Voetbal is niet anders dan andere zaken. Je moet winnen om winstgevend te zijn’, vertelde hij aan CNN in maart vorig jaar. Textor, door Dailly voorgesteld als een echte voetballiefhebber, was echter niet zo geliefd bij Crystal Palace, waar hij tijdens de wedstrijd tegen Manchester United het doelwit was van een vijandig spandoek: ‘Eigenaar van verschillende clubs, wedden op de beurs: Textor, we vertrouwen je niet.’ Ook bij Botafogo kreeg de Amerikaan kritiek in de lokale pers nadat hij Jeffinho naar Lyon liet verkassen, hoewel hij beloofd had dat zijn focus ook op Brazilië zou liggen.
Textor buiten?
Ook in Brussel lijken sommige beslissingen van Textor niet in goede aarde te vallen, zoals het ontslag van Julien Gorius, sportief directeur sinds 2020 en verantwoordelijk voor enkele briljante zetten. De belangrijkste reden voor dit verrassende ontslag is dat Textor de directie zou hebben verweten dat RWDM met zijn laatste investeringen verder had moeten staan dan nu het geval is. Hij zou ook de wens hebben uitgesproken dat de Braziliaanse spelers meer speeltijd moesten krijgen.
De beslissing om Gilles Ruyssen, een van de leiders van de ploeg, te laten gaan voor weinig geld en te vervangen door een Braziliaan zonder ervaring in Europa, lijkt moeilijk te begrijpen. Met veel geleende spelers lijkt Molenbeek een geloofwaardige kandidaat voor de hoogste klasse, maar de langetermijnvisie van de Amerikaanse eigenaar blijft onduidelijk. De relatie tussen Textor en Dailly is dan ook wat bekoeld sinds de afgelopen wintermercato, terwijl RWDM sterker lijkt dan ooit.
Molenbeek droomt van een terugkeer naar de hoogste klasse. Een terugkeer waar een heel stadion op wachtte na de jaren 2000 die gekenmerkt werden door financiële ellende en rampzalig management. Maar deze keer is RWDM een stabiele en financieel gezonde club. Textor moet chter voorkomen dat zijn personeel en supporters van hem vervreemden, anders zal hem geen al te lange voetbalcarrière in Molenbeek beschoren zijn.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier