Hoewel hij ver van zijn niveau in 2018 zit, blijft Eden Hazard kostbaar voor de Duivels, maar op een andere manier: hij laat ons toe om onder de druk uit te komen.
Het is een verre herinnering. De beelden van vier jaar geleden, toen een onversaagde Eden Hazard de Brazilianen naar zijn pijpen deed dansen, staan in schril contrast met de huidige realiteit. Die van een nummer 10 die met moeite voorbij een Egyptische verdediger geraakt.
Door zijn gebrek aan ritme moeten we onze woorden wikken, maar je zou zeggen dat Hazard niet meer dribbelt. Of toch bijna niet meer. Zeven geslaagde dribbeltjes in de 252 minuutjes die hem dit seizoen gegund werden door Carlo Ancelotti. Geen enkele tijdens zijn laatste twee wedstrijden met de Rode Duivels. De messen bij de concurrenten worden geslepen: van Jérémy Doku, die heel scherp inviel tegen Egypte, tot Leandro Trossard, die Brighton doet swingen. Voor de eerste keer sinds hij de kleuren van de nationale ploeg verdedigt, lijkt de Belgische opinie zich gekeerd te hebben tegen zijn tovenaar. Alsof hij niet meer nodig zou zijn.
Enkele seconden zuurstof
De enige zekerheid die we hebben, is dat de Eden Hazard van 2018 niet meer bestaat. Van zijn 5,56 geslaagde dribbels per match op het WK in 2018 is zijn gemiddelde teruggevallen naar 3,43 tijdens het EK 2021 en zelfs naar 1,59 als we alleen rekening houden met zijn wedstrijden bij de Rode Duivels in 2022. Als je individueel nog maar zelden het verschil maakt, worden de gelegenheden om te scoren natuurlijk kleiner en kleiner. Tussen het begin van 2020 en het begin van het WK leverde de aanvoerder van de Duivels slechts 1 goal en 3 assists af in 17 wedstrijden. In de 17 matchen daarvoor scoorde hij 8 keer en gaf hij 8 assists. Een verschil om van te duizelen.
Dat Hazard niet meer beslissend is in de laatste meters, betekent dat ook meteen het einde van zijn rijk? Tijdens het laatste EK ging hij tegen het einde van de 1/8 finale tegen Portugal geblesseerd van het veld zonder ook maar één keer op doel getrapt te hebben, zelfs zonder een ploegmaat in een kansrijke positie gebracht te hebben. Het was zijn broer Thorgan die de netten deed trillen. En toch was Eden de discrete held van de Belgische overwinning. Zeker in de tweede helft: toen de druk van de Portugezen steeds maar toenam, fungeerde hij als reddingsboei. Gerichte balcontroles, uitgelokte fouten, de bal afschermen onder druk: Hazard speelde toen opnieuw de match, zij het in mindere mate, die hij in 2018 tegen Brazilië had afgeleverd. Het zijn korte momenten dat de ploeg kan ademen, maar met het hoofd onder water zijn enkele seconden zuurstof heel kostbaar. Eden is een zuurstoffles.
Omgekeerde wereld
Met of zonder dribbels is dat de grootste troef van Eden Hazard. Met zijn laag zwaartepunt en zijn stevige dijen kan hij tegenstanders afhouden en tussen de linies met gemak een pass van 25 meter ontvangen. Daarin kent hij in België zijn gelijke niet. Terwijl de knieën van de Belgische middenvelders beginnen te knikken als de tegenstander hoog en ambitieus druk komt zetten, kan onze nummer 10 afhaken, ballen bijhouden en zelfs het spel naar voren verleggen.
In een ploeg met verouderde benen, die niet altijd even secuur zijn als de druk wordt opgevoerd, is de pass van Jan Vertonghen naar Eden Hazard een vaste waarde. De aanvoerder van de Duivels is niet meer de man die de deur openbeukt op de helft van de tegenstander, zijn sterkte ligt nu meer dan ooit op de andere helft van het terrein. Toen België in de Nations League Frankrijk pijn deed op het einde van de eerste helft, kwam Eden Hazard redelijk laag de bal opvragen om daarna het leer richting de snelle benen van Yannick Carrasco te duwen. De snelle benen die Hazard zelf niet meer heeft.
Die nieuwe realiteit heeft tot gevolg dat de Rode Duivels in de omgekeerde wereld beland zijn. Vroeger werd de weg naar de laatste dertig meter toevertrouwd aan Kevin De Bruyne en was de doelkans voor Eden Hazard. Vanaf nu is KDB de man van de zone van de waarheid. En wie kan hem beter in stelling brengen dan Eden als de tegenstander druk komt zetten tot tegen de backlijn van Thibaut Courtois? En zo kan een kapitein ook nog een uitstekende luitenant zijn.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier