Union is titelkandidaat en staat in de achtste finales van de Europa League. Tussen Sint-Gillis en Londen gingen we op zoek naar de geheimen van het geel-blauwe sprookje.
De uitspraak is ondertussen berucht. Net nadat hij met Club Brugge een derde landstitel op rij had behaald, knalde voorzitter Bart Verhaeghe de champagnekurk pal in het gezicht van de rivaal uit Sint-Gillis, die als outsider een geweldig seizoen had gespeeld: ‘We moesten het niet opnemen tegen Union maar tegen Brighton.’ Dat viel in slechte aarde bij het bestuur van de Brusselaars. De quote is sowieso nogal kort door de bocht (de eigenaar van Brighton is via een andere firma ook de eigenaar van Union), maar tegelijk is hij wel een goede aanleiding om het Kanaal over te trekken en op zoek te gaan naar de roots van het succes van geel-blauw. Je hoeft er niet eens voor naar de badstad Brighton, waar de meeuwen de plaatselijke club de bijnaam Seagulls bezorgden. Je gaat gewoon naar Londen.
Starlizard zou 10 jaar voorsprong hebben met zijn statistieken.
Op een steenworp van Camden Market staat langs de oever van het Regent’s Canal een imposant gebouw waarin de kantoren van Starlizard zijn ondergebracht. De firma werd opgericht door Tony Bloom, de eigenaar van Brighton en van Union, die tijdens zijn verleden in de pokerwereld de bijnaam Lizard (hagedis) kreeg. Starlizard biedt niet alleen massa’s statistieken aan dwangmatige gokkers, het ontwikkelde ook algoritmes om grip te krijgen op de grilligheden van het voetbal. Wie op de loonlijst van het bedrijf wil raken, moet als sollicitatiegesprek bijvoorbeeld alle spelers van een Spaanse ploeg een cijfer op tien geven, of een theorie ontwikkelen over de belangrijkste elementen die het resultaat van een wedstrijd kunnen beïnvloeden. Wie dat het beste doen, wordt toegelaten tot een tempel van voetbal en wiskunde. Paul Barber, de ceo van Brighton, legde aan de Britse krant The Independent uit hoe ze in die tempel ‘een bijzondere manier zoeken om data te interpreteren’. Wat dat precies betekent, komt niemand te weten want de geheimen van Starlizard zijn dezer dagen miljoenen waard. Naar verluidt werd het systeem van de expected goals (een evaluatie van de kwaliteit van elke doelkans), dat nu gemeengoed is in het voetbalwereldje, al uitvoerig toegepast door het bedrijf nog voor het een eerste keer werd genoemd in de gespecialiseerde media. Ook vandaag zou Starlizard een voorsprong van zowat tien jaar hebben op het vlak van geavanceerde statistiek.
In de kantoren van Union Saint-Gilloise is de connectie met Brighton tegelijk uitgesproken en discreet. De club krijgt een lijst van spelers die door de Britse algoritmes wordt opgesteld, en kan daar vrij uit kiezen. Zo trok Union coach Thomas Christiansen aan als opvolger van Luka Elsner vanwege het soort voetbal dat hij op Cyprus bracht, en dat hem deed opvallen in de statistieken. Uit een kleine competitie komen is daarbij geen probleem, zo bewezen onder meer Deniz Undav en Christian Burgess. Voorzitter Alex Muzio en sportief directeur Chris O’Loughlin voegden daar spelers en coaches aan toe die het Belgische voetbal goed kennen, en de resultaten volgden.
De mayonaise pakte dus, en het recept daarvan is net zo gewild als dat van Coca-Cola. Nochtans zijn de ingrediënten bekend: spelers die uit zijn op revanche, statistieken en een hagedis. Maar zoals vaak is het de kruiding die het verschil maakt.
