‘Thibaut Courtois stelt internationaal nooit teleur’

De ouverture is ingezet en het beginakkoord klinkt goed, schrijft Imke Courtois over het WK-kwalificatiedrieluik van de Rode Duivels.

Estland, Tsjechië en Wit-Rusland. Het nazomerse drieluik waar Roberto Martínez en zijn manschappen zichzelf richting het WK in Qatar voetballen.

Het begon met een slordig balletje van Alexis Saelemaekers en het eindigde met een vrijstaande Erik Sorga, met daartussen de onvermijdelijke Romelu Lukaku, het verguisde EK-kind Hans Vanaken dat zijn waarde toonde en Eden Hazard die weer zelfzeker over het veld zwierf in Estland. Kranten staan vol met vraagtekens over oude verdedigers en waarnemers smeken een ware tegenstander om de defensie te testen. Op 7 oktober – in Turijn – volgt die test: de Rode Duivels treffen Les Bleus in de halve finales van de Nations League, u kijkt toch ook?

Afgelopen zondag maakte Brussel zich klaar om 21.416 zitjes te vullen en speelde de Belgen na vijf duivels lange maanden nog eens een wedstrijd met inzet in het Koning Boudewijnstadion.

De Tsjech Tomás Soucek en co kwamen zonder de geschorste Patrik Schick – die u wellicht nog kent van het befaamde afstandsschot op het EK – Roberto koos opnieuw voor Hans. Diezelfde Hans, de Lommelaar, de Club Bruggeling, de tweevoudige Gouden Schoen, de speler met een technisch goed uitgevoerde baltoets en soms een blik die aan mentale inertie doet denken maar ontegensprekelijk met een klaardere kijk dan de doorsneevoetballer, vindt het smalle straatje waar hij de bal met een perfecte snelheid doorheen stuurt. Lukaku spurt uit een zijstraat, de bal achterna, en tekent zijn 67e treffer aan in zijn 100e wedstrijd voor de nationale ploeg. Dank u Hans.

Limburg boven, want ook Thibaut Courtois was allesbehalve traag in zijn denken en doen. Een brute beenveeg, een katachtige sprong en de heerlijke bal achter het steunbeen waarmee hij aanvaller Matej Vydra hetzelfde bos instuurde als Cristiano Ronaldo. Gewaagd, maar de doelman uit Bilzen stelt internationaal nooit teleur.

Ondertussen pakten Jan Vertonghen en Lukaku een gele kaart, de trip naar Kazan moeten zij alvast niet uitzitten. Een slimme kaart of toch eerder een onoordeelkundig en ongelukkig momentje in de wedstrijd – wie zal het zeggen? – maar de gewenste gele kaart bestaat. Het is de kaart die een speler thuislaat tijdens een minder cruciale wedstrijd en ‘kaartenloos’ laat verder voetballen wanneer de bepalende wedstrijden aankomen. U wacht tot minuut 80, de laatste 10 minuten van de wedstrijd, en probeert zich op voorhand een actie in te beelden die geel maar zeker géén rood zal opleveren: onsubtiele trekfoutjes (best mét restverdediging, anders rood), een onstuimige tackle (met de knie nog licht gebogen en ergens rond de middenstip, anders rood) of een uitbrander richting de scheidsrechter (zonder scheldwoorden… anders rood). De klassieke drie die in mijn hoofd passeerden toen ik het ooit probeerde.

Mijn glimlach tijdens de uitbrander maakte de scène ongeloofwaardig, de tackle werd nooit onstuimig en de trekfoutjes vergat ik in het moment. Kortom, het is me nooit gelukt maar het bestond wel in mijn hoofd en mogelijk ook in de voetbalhoofden van Jan en Romelu. We zijn twee wedstrijden ver en we noteerden: een verbluffende Vanaken, een herrezen Hazard, de competente Courtois en de linker van Lukaku. Belarus, het sluitstuk van het drieluik.

De Wit-Russen ontvangen woensdag de Rode Duivels. De vertrouwde namen Courtois, Vertonghen, Lukaku, Mertens, De Bruyne, Vermaelen en Mignolet blijven thuis, De Ketelaere en Verschaeren sluiten na hun trip met de U21 weer aan. Ook met een experimenteel elftal – en de gebruikelijke ‘het zal niet makkelijk worden’-interviews voor de wedstrijd – mag dit geen probleem vormen.

Negen op negen in het eerste internationale drieluik laat de Belg weer wegdromen richting Qatar. Ik beloof mezelf te verliezen in die droom nadat de Belgen Frankrijk uitschakelen en nadien Italië of Spanje verschalken in de finale van de Nations League, liefst met een lichaam van Hazard dat beslist om intact te blijven, een heel seizoen lang. De ouverture is ingezet en het beginakkoord klinkt goed.