Elke week neemt Sport/Voetbalmagazine een Belgische club onder de loep. We kijken terug op de lessen van het voorbije seizoen en blikken vooruit op de (transfer)plannen voor het komende jaar. Deze aflevering: hoe het derde seizoen erop of eronder zal worden voor de Japanse eigenaars.
Bijna drie jaar is de Sint-Truidense Voetbal Vereniging nu in handen van de Japanse eigenaars DMM. Hun doel toen: binnen drie seizoenen play-off I spelen. Afhankelijk van het uiteindelijke competitieformat wordt dat komend seizoen een moeilijk verhaal. Nochtans waren ze er al twee keer dicht bij. Bij de overname in het seizoen 17/18 behielden ze het vertrouwen in coach Jonas De Roeck en na een goed seizoensbegin verdween STVV toen pas vijf speeldagen voor het einde uit de top zes.
Als opvolger plukte STVV Marc Brys en zijn staf weg bij Beerschot, dat toen net de promotie gemist had. Het werd een geweldig eerste seizoen voor de Kanaries. Ondanks een moeilijke start met slechts 4 punten uit de eerste 5 wedstrijden stonden de Truienaren na de heenronde stevig in de top zes, vooral dankzij een uitstekende thuisreputatie. Na de winterstop begon STVV zelfs nog meer kansen te creëren en achterin minder weg te geven. En toch liep het nog mis. In de laatste drie matchen tegen Club Brugge, Moeskroen en rechtstreekse concurrent AA Gent pakten de Kanaries slechts 1 op 9. Weg play-off 1. Geen herhaling van het kunststukje in 2010 onder Brepoels. En ook in een sterke play-off 2 werd het net niet. Charleroi bleek te sterk.
En ook dit seizoen begon opnieuw moeizaam door een onvolledige kern. Op het eerste gezicht leek vooral de defensie een groot probleem, maar op de 6-0-nederlaag op het veld van Club Brugge na slikte STVV pas op speeldag 9, 10 en 11 veel doelpunten (11 in 3 matchen). Het was vooral de plotse aanvallende onmondigheid die STVV punten kostte. In de eerste 10 matchen pakte de ploeg van Brys telkens punten als ze scoorden (11 goals en 12 punten). Dat zegt genoeg.
Na een betere periode met 7 op 9 volgde verlies tegen hekkensluiter Cercle Brugge. Het bestuur sprak toen openlijk haar steun uit voor de coach en zijn staf, wat zelden een goed teken is. Na een nieuwe nederlaag tegen Charleroi en de openlijke flirt met Racing Genk was voor de Japanse eigenaars de maat vol. Einde van het tijdperk-Brys.
Interimcoach Nicky Hayen begon met een onwaarschijnlijke overwinning op het veld van kampioen Racing Genk, maar pakte uiteindelijk slechts 4 op 15. Met de nieuwe trainersstaf onder leiding van Milic Kostic stelde STVV na de winterstop de redding veilig door meteen 9 op 12 te pakken tegen Kortrijk, Moeskroen en Eupen. Daarna daalden zowel de prestaties, als de resultaten opnieuw.
Als we de gehele periode onder de Japanse eigenaars bekijken, dan blijkt vooral dat de prestaties eigenlijk verslechterd zijn. De laatste maanden creëerde STVV niet meer kansen dan 3 jaar geleden en gaf het zelf veel meer weg dan in de beginjaren (blauwe en gele stippellijn op de grafiek hieronder). In tussentijd kwamen ze wel tot twee keer toe dicht bij play-off 1, maar met de meest recente prestaties lijkt de top 6 bijna 3 jaar na de overname toch eerder een verre droom.
Degradatie dichter dan play-off 1
Het bleef wat onder de radar door de snelle redding na de winterstop, maar met deze onderliggende prestaties kwam STVV eigenlijk erg dicht bij de gevarenzone. In het klassement tellen ze wel meer dan 10 punten voor op Cercle, KVO en Waasland-Beveren, vooral dan dankzij de betere efficiëntie achterin (en in mindere mate voorin) dan de concurrentie. Maar op basis van de kwaliteit van de gecreëerde en vooral de vele weggegeven kansen verdiende STVV op een 14de plaats te eindigen in plaats van op plek 12, met maar 2 punten overschot op Waasland-Beveren. Het Truiense bestuur moet zich dus misschien meer zorgen maken dan het eindklassement doet uitschijnen.
Merci Boli
Met Yohan Boli had STVV (tot aan de winterstop) wel één van de meest efficiënte spitsen van de Jupiler Pro League in huis. De Ivoriaanse international scoorde 10 goals in minder dan 1500 minuten. Maar vooral de manier waarop is opvallend. De kansen die hij kreeg hadden gemiddeld gezien (volgens de methode van de Expected Goals) minder dan 6 goals opgeleverd. Boli deed dus zo’n 80% beter. Dat leverde hem een transfer van 3 miljoen euro op naar het Qatarese Al Rayyan.
De enige spits die een beetje in zijn buurt kwam in België was Stipe Perica van Mouscron. Met 7 doelpunten uit 4 Expected Goals deed hij ongeveer 70% beter. Ter vergelijking: topschutter Dieumerci Mbokani werkte eigenlijk maar met een gemiddelde efficiëntie af (18 doelpunten uit 18 Expected Goals). Jonathan David scoorde ook 18 keer en had daar een stuk minder kansen (13 xG) voor nodig dan zijn Congolese collega.
Met ook nog eens het vertrek van de betere spelers zoals Jordan Botaka, Alexandre De Bruyn, Thibault De Smet en in de winterstop al Yohan Boli en Elton Acolatse is STVV vooral aanvallend onthoofd. Voor de zo kostbare (voetbal)Belgen Botaka, De Bruyn en De Smet, toch een belofteinternational, ontvingen de Limburgs overigens maar een beperkte som, telkens ongeveer een half miljoen euro.
Op zich hoeft dat geen ramp te zijn, maar als je ziet wat er slechts overblijft van de ploeg die op de rand van play-off 1 stond onder Marc Brys, dan wordt pas echt duidelijk hoe gepluimd de Kanaries echt zijn. Van de 16 spelers die toen meer dan 1000 minuten speelden, blijven een goed jaar later nog 5 spelers over: Steppe, Pol García, Teixeira, Asamoah en Sankhon. Enkel in het verdedigende compartiment is er dus sprake van continuïteit. Bovendien ontving STVV enkel voor Tomiyasu (9 miljoen euro ), De Norre (3 miljoen), Boli (3 miljoen) en Endo (2 miljoen) een stevige som geld. Ceballos en Kamada vertrokken gratis, Bezus ging naar Gent voor een habbekrats door zijn bijna aflopend contract en voor de zaak rond De Sart werd uiteindelijk een compromis gevonden met Antwerp.
Hopen op de nieuwkomers
Dat geld gebruikte de Japanse eigenaars om afgelopen zomer Jhonny Lucas (2,5 miljoen), Tatsuya Ito (1,5 miljoen) en Seung-woo Lee (1,2 miljoen) naar Sint-Truiden te halen. Dat drietal speelde dit seizoen in totaal nog geen 400 minuten. De enige nieuwkomers die wel meer dan 1000 minuten speelden waren Colombatto, Suzuki, Sousa en De Smet. Maar die laatste twee zijn dus alweer weg.
Deze zomer blijft het voorlopig erg stil op inkomend vlak. De huurovereenkomst van spits Facundo Colidio (20, Inter) werd al wel verlengd met een jaar. Lopende middenvelder Chris Durkin werd dan weer definitief aangekocht, voor één miljoen euro. De enige echte nieuwe naam is de Japanse flankaanvaller Keito Nakamura (19) die vorig jaar 4 keer scoorde voor Twente in de Eredivisie en nu gehuurd wordt van het Japanse Gamba Osaka. Ook de Japanse aanvoerlijn is dus wat aan het opdrogen, vooral qua kwaliteit, als je dat vergelijkt met de voorbije jaren. Endo kwam bijna rechtstreeks van het WK in Rusland, Kamada had al minuten gemaakt in de Bundesliga bij Frankfurt, Tomiyasu stond in de nationale jeugdploegen al bekend als een groot talent en Schmidt was minstens derde doelman bij de nationale ploeg.
Het mag duidelijk zijn: STVV mist voorlopig kwaliteit. Achterin kunnen ze terugvallen op de vertrouwde namen, met de nuance dat afgelopen seizoen geen enkele ploeg meer kansen weggaf dan de Limburgers en dat Steppe, Teixeira en Garcia grote delen van de competitie misten met blessures. Voorin is het te hopen dat Colidio zijn goeie prestaties van vorig seizoen een heel jaar lang kan doortrekken (enkel Vormer gaf meer goeie laatste passes per 90 gespeelde minuten dan de Argentijn) en dat Suzuki, die alweer de voorbereiding miste, op tijd zijn torinstict terugvindt. Want als het alleen van verloren zoon Duckens Nazon, die een jaar lang naar de B-kern verbannen werd, of jeugdproduct Nelson Balongo moet komen, wordt het een moeilijk verhaal voor STVV.
Intussen zit Kevin Muscat met een ploeg die overbevolkt is centraal op het middenveld en achterin, maar onderbemand is in het aanvallende gedeelte. Daarom stapte de Australiër in de voorbereiding over van zijn favoriete 4-4-2 met een ruit naar een 4-3-3 à la Liverpool, met een laag middenveld en 3 aanvallers die niet te veel moeten meeverdedigen. Toch bleef in de meeste oefenmatchen het gebrek aan aanvallende slagkracht duidelijk merkbaar.
De altijd kritische Truiense supporters wachten dus met een bang hart het begin van de competitie af, getuige daarvan de erg magere abonnementenverkoop. Misschien komt het STVV wel niet slecht uit als de competitie wat later zou beginnen, zodat eventuele nieuwe aanwinsten nog ingepast kunnen worden. Want de transfermarkt is nog open tot begin oktober, al hebben de Japanse eigenaars de gewoonte te wachten tot het sluiten van de mercato in de hoop nog koopjes te kunnen doen. Maar dat blijft altijd een gok. Eén die met de recente prestaties indachtig wel eens erg slecht kan uitdraaien. Gelukkig zijn er nog ploegen die hun huiswerk nog niet op orde hebben.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier