Stipe Perica, spits van Excel Mouscron: ‘Wie niet tegen de druk kan, moet een ander beroep kiezen’

Stipe Perica, de Kroatische sluipschutter van Royal Excel Mouscron, groeide op met Ivan Santini, tekende een contract bij José Mourinho, won een weddenschap van Gianluigi Buffon en vroeg tickets aan Luka Modric.

Stipe Perica zwom al heel wat watertjes door en ontmoette daarbij de beau monde van de voetbalwereld. Tijd voor een gesprek met de sluipschutter van Royal Excel Mouscron, die het best presteert wanneer de ogen op hem gericht zijn. ‘Ik hou van momenten waarop de spanning hoog is, er veel op het spel staat en de aandacht op mij gericht is. Dat verlamt mij helemaal niet.’

Voel je dan nooit druk?

Stipe Perica: ‘Druk is wat je er zelf van maakt. Ik heb in de Serie A gevoetbald, die competitie is een vaccin tegen stress. Als je daar twee slechte passes na elkaar geeft, beginnen de supporters je al uit te fluiten. Pressure is part of the game. Als je daar niet tegen kunt, moet je een ander beroep kiezen.’

Je bent opgegroeid met Ivan Santini, niet?

Perica: ‘We woonden in dezelfde straat. Hij was zes jaar ouder, maar we voetbalden elke dag samen. We trainen nu nog steeds elke zomer samen wanneer we onze vakantie in Kroatië doorbrengen.’

Zadar is ook de thuisstad van Luka Modric. Ken je de wereldster van Real Madrid persoonlijk?

Perica: ‘Ik heb onlangs nog contact met hem opgenomen om tickets te vragen voor de wedstrijd Club Brugge tegen Real Madrid. We hebben elkaar leren kennen omdat we dezelfde manager hadden. Hij keert nog weinig terug naar Zadar, want elke keer als hij er komt, staat de stad op zijn kop.’

Uitblinker in eerste wedstrijden

Is het voor jou belangrijk dat je mooie doelpunten maakt?

Perica: ‘Absoluut niet. Scoren met een prachtig schot vanop dertig meter of de bal over de lijn tikken in de kleine rechthoek, dat is voor mij hetzelfde. Een doelpunt is een doelpunt. Veel belangrijker is dat ik nuttig ben voor de ploeg.’

Het belang van een doelpunt telt toch wel? Als je bijvoorbeeld de enige goal maakt in een wedstrijd in Milaan, dan wordt dat toch automatisch de mooiste dag van je carrière?

Perica: ‘Neen, de mooiste momenten uit mijn carrière zijn voor mij mijn eerste en tweede wedstrijd als profspeler. Die eerste was een bekerwedstrijd met Zadar tegen een ploeg uit de derde afdeling. Ik was 17 jaar en lokte een strafschop uit. We wonnen de wedstrijd en kwalificeerden ons voor de volgende ronde. Daarin troffen we het grote Dinamo Zagreb, dat het klassement aanvoerde terwijl wij de allerlaatste plaats bezetten. Bij de rust stonden we al 2-0 achter. Ons voetbal leek nergens naar, maar in de laatste tien minuten scoorde ik tweemaal. Via verlengingen schakelden we Dinamo uit. Dat was het echte begin van mijn carrière.’

Liever Everton dan Chelsea

Op je achttiende kwam je bij Chelsea terecht, terwijl je nog maar één profseizoen achter de rug had en nog wel bij een ploeg die in de Kroatische competitie onderaan stond. Hoe leg je dat uit?

Perica: ‘Chelsea merkte me op tijdens het WK U20 in Turkije. Aanvankelijk liep ik niet zo hoog op met die club. Sinds ik voetbalde sprak Everton me aan. Vraag me niet waarom; ik heb dat nooit kunnen uitleggen, het is een gevoelskwestie. Maar het was Chelsea dat interesse toonde. Ik kwam aan in het trainingscentrum en werd ontvangen door niemand minder dan José Mourinho. Later ontfermden Peter Cech en Branislav Ivanovic zich over mij.’

Na drie maanden werd je al uitgeleend aan NAC Breda. Was dat een opdoffer?

Perica: ‘Bij Chelsea zaten Demba Ba, Samuel Eto’o en Fernando Torres in de kern. Ik was nog maar een onervaren spelertje. Ze hebben mij onmiddellijk verteld dat ik eerst elders zou gestald worden om te groeien als voetballer. Het werd Nederland en dat beviel me.’

Voelde je je daarna, toen Chelsea je onderbracht bij Udinese, klaar voor een stap hogerop?

Perica: ‘Het was zeker een volgende stap in mijn carrière. In Nederland beschikken de ploegen gewoonlijk over een tweetal goede spitsen en die kunnen geregeld zelfs allebei spelen. In Italië zijn de omstandigheden heel anders. Vaak vechten vijf evenwaardige aanvallers voor één enkele plaats. Ik moest bijvoorbeeld de strijd aangaan met Antonio Di Natale, Cyril Théréau, Alexis Zapata en Rodrigo Aguirre. Toch kwam ik aan spelen toe en Udinese besliste om me te kopen.’

Scoren tegen Buffon

Wat was voor jou het mooiste moment in Italië: de enige treffer in de wedstrijd bij AC Milan of het doelpunt dat je maakte tegen Gianluigi Buffon?

Perica: ‘Scoren tegen een icoon als Buffon is heel bijzonder, vooral als je weet wat er aan dat doelpunt voorafging. In mijn eerste wedstrijd tegen Juventus mocht ik na een uur invallen. Bij een hoekschop vertelde ik tegen Buffon dat ik zou scoren. Ik weet niet waarom ik dat zei, want het is niet mijn gewoonte om mensen te provoceren. Het bleek ook niet te kloppen, want ik scoorde niet. Bij mijn tweede wedstrijd tegen Juventus sprak ik bij het betreden van het veld Buffon opnieuw aan, maar andermaal was het slechts grootspraak. Voor aanvang van onze derde ontmoeting kwam hij zelf naar me toe: ‘Is het misschien voor vandaag? Wacht maar niet te lang, want binnenkort ga ik met pensioen.’ Na enkele minuten scoorde ik. Vraag het aan Buffon zelf, hij zal je het verhaal kunnen bevestigen.’

Slotvraag: hoe verklaar je het succes van Kroatië tijdens het WK in Rusland?

Perica: ‘Ik heb er geen verklaring voor, niemand in Kroatië trouwens. Twee keer op het podium staan van een WK in twintig jaar: voor een klein landje met amper 4 miljoen inwoners is dat onlogisch, irreëel zelfs. Voor mij zou het een droom zijn die uitkomt als ik ooit onze nationale selectie haal.’