Voetbal is een feest en dat zullen we geweten hebben. Cafés, woonkamers en pleinen ontploften bij de klok van middernacht simultaan in een wirwar van getoeter en vaandelzwaaien, maar waar was het nu écht het leukst? Sportmagazine.be test voor u de geijkte locaties voor voetbalfans. Gisteren: de kroeg.
Geen idee of u er voor dit artikel al eens bij stilgestaan heeft, maar voor het ontcijferen van uw eigen hanenpoten op een zompige papierbrij mag men ook wel eens een uit goud gesmede trofee uitreiken. Wie zich op café zet om een wedstrijd te volgen hoeft namelijk niet te rekenen op comfortabele schrijfomstandigheden – een bierviltje is een bierviltje, en dat moet gebruikt – maar kan zich gelukkig wel een handbreuk krabbelen aan sappige anekdotes. Aantwaarpe gij zij gij voor mij een onuitputtelijke bron van oneliners en kleurrijke uitlatingen die een -alweer- flauwe match behoorlijk konden kruiden.
Ondergezeken voordeur
Locatie voor dit sfeerverslag: Boer van Tienen, een rasechte staminee waar alle tooghangers elkaar met “sjoe” of “schatteke” aanspreken en de pest van het gin-tonic snobisme nooit is doorgebroken. Hier bestelt u een pintje, een bolleke of “ne cola” en geniet u voor de rest van de stedelijke flora en fauna op Antwerpens plezantste plein waar geritsel in het karige struikgewas negen van de tien keer veroorzaakt wordt door Tijs Delbeke en u, als u zich heel stil houdt, wel eens een beneveld BV iemands voordeur ziet onderzeiken.
Boer van Tienen is een begrip in Antwerpen omwille van zijn “visbak”, een glazen veranda waar de tv steeds voetbalmatchen uitspuwt en stamgasten het niet al te nauw nemen met iets wat provincialen betuttelend “het rookverbod” durven noemen. In de zomer geniet men van het grote lommerrijke terras dat gisteravond voor de gelegenheid werd opgefleurd met een (flatscreen!) televisie en barpersoneel dat alle versiering die bij hun bestelling Jupiler zat gretig had aangeslagen.
De rotan stoeltjes voor het voormalige Herman Teirlinck Instituut waren druk bezeten. De couleur locale “Oe? Lu-kaka doe nie mee ofwa?” gonsde over de straatstenen en het was duidelijk dat iedereen “Mirallas, is dat geen kuisproduct voor uw ruiten?” ja, echt iedereen welkom was om onze Duivels naar de overwinning te zuipen.
Pronostieken en promille
Tijdens het volkslied stond het volume van de televisie niet luid genoeg om “een momentje” te bewerkstelligen, maar enkele close-ups van Axelle ‘quasi jailbait’ Despiegelaere konden het terras wel enthousiast doen opveren – al hoefden sommigen daar allicht niet eens hun stoel voor te verlaten. Het was duidelijk dat de supporters veel van deze wedstrijd verwachtten, want de pronostieken gingen met het aantal promille in hun bloed gestaag omhoog. Zelf had ik eerlijk gezegd ook gehoopt op een pittige 2-3, maar dat zou -hoorde ik achteraf- met de tactiek van Wilmots nooit op het scorebord verschijnen.
Zonder handjeshartje naar bed
Tot mijn grote vreugde bleken we verlost van de rode truitjes die voor geen enkel team dit WK al een zege konden betekenen en hadden onze Duivels zich gehuld in een modebewuste zwarte ensemble – compleet met Miss België sjerp – die onze Dark Horse status netjes onderstreepte. Veel indruk maakte deze loeistrakke outfits echter niet op de Zuid-Koreanen. Zij zetten er meteen de beuk in en lieten iedereen die zich lam had gefeest na onze overwinning op Rusland en hen dus niet had zien counteren tegen Algerije met verstomming achter.
Om het met de woorden van de man in het okerkleurige colbert te schrijven: “Die Koreanen, da zen pesies wel biejnaawers”. (beenhouwers, nvdr). Later was dit heerschap er eveneens van overtuigd dat hij de keeper van het Koreaanse team “sowieso al eens op de Olympische Spelen” had beziggezien. “Als bokser!”.
Toegegeven, de verbetenheid van de Zuid-Koreanen zorgde ervoor dat de Belgen eindelijk ook eens een versnelling hoger schakelden, maar verder dan enkele ballen richting het doel reikte onze ambitie blijkbaar niet. Uren na het fluitsignaal nam ik het Dries Mertens nog steeds kwalijk dat hij mij(n naamgenote) zonder handjeshartje naar bed heeft moeten sturen.
De arrogantie van Steven “Let me take a selfie” Defour, die die avond misschien beter was gaan lindyhoppen, was de vuurrode kers op de spreekwoordelijke kwakkeltaart van een wedstrijd waarin onze Duivels wederom hun favorietenstatus niet konden waarmaken. Het spannendste moment van de eerste helft was een rondkuierende Tom Barman die -doet ie het of doet ie het niet- zijn edele rockersreet wel eens in onze buurt zou kunnen laten neerzijgen en ons verblijden met zìjn theorieën en tactieken. Spoiler: hij deed het niet.
“Oh, het is naar de andere kant nu?”
Enkele biertjes, twee pakken friet met stoofvleessaus en een “Oh, het is naar de andere kant nu?” later begon mijn pronostiek behoorlijk te wankelen, al bleven de Duivels zelf mede dankzij een goede verdediging nog steeds overeind. Vanden Borre bleek uiteindelijk écht goed gekozen (als u had gedacht dat ik deze zou laten liggen dan schat u mij te hoog in) en wist enkele ballen vakkundig af te blokken, tot groot genoegen van mijn stadsgenoten. “Diejen Vanden Borre hee volegens maa nog in Syrië gevochte, of zoe zietem er toch oit, mor da is in dees geval meschien nie zoe slecht”.
De dominantie van de Koreanen op onze speelhelft en de dreigende 1-1 bij Algerije-Rusland deed enkele Amerikanen hoopvol tweeten dat ze tegen Algerije zouden uitkomen in de achtste finales, maar een counter van Origi snoerde de Eagle-Eyed Jerry’s al snel de digitale mond. Vertonghen bewees dat hij zijn Joepie-poster waard was en flikkerde de bal in de netten achter doelman Seung -Gyu, tot grote vreugde van de supporters en de uitbaatster, die weer enkele bierglazen aan de afrekening mocht toevoegen. Aan de aanvoer van boerkes en bollekes te zien was de zaak met 0-1 ruim beklonken en enkel toen Eden Hazard onder luid gebrul “ne kabouter meer oef minder oep da veld got de zoak na nie make” zijn ere-minuten mocht spelen flakkerde de hoop op een extra doelpunt weer op.
Terwijl u dit leest weet u dat dat extra doelpunt er nooit is gekomen, en dat België zich dus wederom tevreden moest stellen met een middelmatige prestatie en een laag doelsaldo. Een speciale vermelding voor het bundeltje Ladies Night dat zich achter ons had geschaard wiens brein zichzelf blijkbaar iedere dertig seconden resette waardoor elke herhaling van een actie een geheel nieuwe – en nodig bekirbare – ervaring voor hen betekende. Zij vonden het waarschijnlijk een ontzéttend spannende wedstrijd.
De punten
Kijkcomfort: Desondanks het feit dat wij met onze allerliefste glimlach een van de beste plekjes op het terras wisten te bemachtigen blijven de afdrukken van een rotanstoel hardnekkiger dan cellulitis (krijg ik een instemmende kreun, dames?) Door de afstand tussen onze drankjes en het televisiescherm verloren we bovendien de bal af en toe uit het oog en waren rugnummers nagenoeg onzichtbaar. Het commentaar van (wie was het gisteren, Frank Raes?) hebben we dan weer niet gemist. 6,5/10
Versnaperingen: Wie fan is van bier zal op café niets tekort komen, als u bereid bent wat langer dan normal op uw verfrissing te wachten. Dit is bovendien geen verwijt maar een zwart-geel-rode pluim op de muts van de de bediening van Boer Van Tienen, die volgens mij gisteravond meer kilometers hebben afgelegd dan onze Rode Duivels zelf. 7/10
Ambiance: Een voetbalwedstrijd op café bekijken is niet voor niets een traditie. U deelt vrees en vreugd met buren en wildvreemden en steekt daarnaast een heel arsenaal aan nieuwe scheldwoorden op. Bovendien zag ik gisteren een opgetogen Sigrid Spruyt in een tricolore bloemenkrans en ik denk niet dat iets me ooit al blijer heeft gemaakt. 9/10
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier