Winnen op de laatste speeldag van de groepsfase of het avontuur van de Belgen in Qatar zit erop. Deze generatie Duivels heeft nog nooit in zo’n situatie gezeten maar kan misschien inspriatie halen uit zijn voorgangers. Een overzicht.
De laatste groepswedstrijd winnen of uit het toernooi vliegen, zo’n wedstrijd speelden deze Rode Duivels nog nooit. De enige keer dat de Belgen in deze fase van de competitie een nederlaag leden, was tijdens het EK 2016 op de openingsspeeldag tegen Italië (0-2). Toen moesten de Belgen nog winnen van Ierland en Zweden en deden dat, al was het tegen Zlatan Ibrahimovic en co wel met het nodige geluk. Voor de rest kwamen de Belgen sinds 2014 nooit in de problemen in de eerste ronde van een groot toernooi. Telkens was de derde match een formaliteit.
Het is dus een erg nieuwe beleving voor de ervaren Belgische spelers. Maar laten we inspiratie halen uit vorige generaties die hetzelfde voor hadden. Een reis in de tijd naar de WK’s van 1986, 1998 en 2002. Toen werd twee keer de tweede ronde bereikt en slechts één keer faalden de Belgen.
1986 en de revolutie van Guy Thys
In de groepsfase van het WK 1986 moest België het opnemen tegen gastland Mexico en twee tegenstanders die op papier binnen bereik lagen: Paraguay en Irak. De nederlaag tegen El Tri heeft zijn sporen nagelaten en er zijn verhitte discussies in een groep die al vol spanning zat. Vandereycken kreeg kritiek op zijn slechte start, maar hij wist niet dat hij de basis had gelegd voor zijn voortijdig vertrek uit het WK. De verdediger kon zich niet vinden in de tactiek van bondscoach Guy Thys en de redenen waarom hij niet speelde. Tegen Irak werden jongeren als Franky Van der Elst, Stéphane Demol en Enzo Scifo in de basiself opgenomen. De Duivels wonnen met moeite met 2-1 en moesten op de slotspeeldag hetzelfde doen tegen Paraguay, dat één puntje meer telde.
Het resultaat was een 2-2-gelijkspel in een wedstrijd waarin de ploeg van Guy Thys tweemaal de leiding had genomen. Franky Vercauteren en Danny Veyt scoorden beide goals en Roberto Cabañas antwoordde twee keer. De Rode Duivels ontsnapten ternauwernood als de beste derde en mochten zo door naar de volgende ronde.
De rest van het verhaal, dat er aanvankelijk absoluut niet goed uitzag, werd een sprookje. Van een spannende thriller tegen de Sovjet-Unie over een zenuwslopende penalty shoot-out tegen Spanje tot de uiteindelijke uitschakeling door Diego Maradona en zijn Argentinië. Tot 2018 was het de beste prestatie die de Rode Duivels ooit brachten op een WK.
1998 en de formaliteit die een ramp werd
Nadat Georges Leekens alsnog de kwalificatie kon afdwingen, presenteerden de Rode Duivels zich niet als één geheel op het WK in Frankrijk in 1998. Om de Wereldbeker nog wat meer de schijn te geven van een burenfeest werden de Belgen in de groepsfase gekoppeld aan Nederland en verder ook Mexico en Zuid-Korea.
De Derby der Lage Landen toonde aan de wereld dat België niet zo eenvoudig te kloppen is. Na een rode kaart voor Patrick Kluivert eindigde de partij op een scoreloos gelijkspel. Daarna leek alles in kannen en kruiken tegen Mexico met een 2-0-voorsprong maar schoten de Belgen zichzelf in de voet na een rode kaart voor Gert Verheyen. De Mexicanen kwamen uiteindelijk nog terug tot 2-2 via doelpunten van Garcia Aspe en Cuauhtémoc Blanco. Omdat de Mexicanen de Koreanen in de eerste wedstrijd hadden verslagen, zag het er voor de Belgen niet al te ged uit, met de Mexicanen die twee punten meer telden bij het ingaan van de laatste wedstrijd.
Een gelijkspel tussen Mexico en Nederland op de laatste speeldag zou fataal zijn geweest voor België, dat zijn tegenstanders met drie doelpunten moest verslaan om door te gaan naar de volgende ronde. Toch ging de laatste wedstrijd tegen Zuid-Korea de geschiedenis in als een van de grootste teleurstellingen uit de vaderlandse voetbalgeschiedenis. Luc Nilis opende snel de score maar het ontbrak de Duivels aan inspiratie om de score te verdiepen tot Enzo Scifo werd vervangen door Franky Van der Elst. Yoo Sang-Chul maakte vijf minuten na deze twijfelachtige tactische keuze gelijk, waardoor onze mannen al veel te snel terug de grens mochten oversteken.
2002 en de Russische redding
Na een pijnlijke uitschakeling in de eerste ronde van het EK 2000 in eigen land waren de Rode Duivels van Robert Waseige uit op wraak op het WK in 2002 in Zuid-Korea en Japan. De Belgen zaten in een op papier haalbare groep, maar een die niet mocht worden onderschat. Japan was een van de twee gastheren maar heeft weinig referenties op dit niveau, Tunesië leek binnen bereik en Rusland stelde niet al te veel meer voor na de val van de Sovjet-Unie.
Tegen de Japanners gingen de Belgen op twintig minuten van de hemel naar de hel en (bijna) terug. Nadat Marc Wilmots in de 57ste minuut de score had geopend, ging het gastland via Suzuki en Inamoto in tien minuten op en over de Belgen, waarna Peter Van der Heyden met nog 15 minuten te gaan een punt uit de brand sleepte. En ook tegen Tunesië gebeurde er heel wat op enkele minuten. Opnieuw Wilmots opende de scoren na 13 minuten, maar nog geen vier minuten later stonden de bordjes alweer gelijk na een treffer van Raouf Bouzaiene. 1-1 en dus opnieuw een teleurstellend gelijkspel.
Met hun overwinning tegen Tunesië zorgde Rusland ervoor dat de Belgen op de slotspeeldag van hen moesten winnen. Branko Strupar, Eric Deflandre, Peter Van der Heyden en Timmy Simons werden vervangen door Mbo Mpenza, Jacky Peeters, Nico Van Kerckhoven en Johan Walem. Die laatste liet zich al na zeven minuten opmerken met een prachtige vrije trap. Daarna vielen er nog vier goals in de tweede helft, twee langs beide kanten. Met nog 8 minuten te spelen leek alles echter in kannen en kruiken voor de Belgen nadat Wilmots de 3-1 op het scorebord had gezet. Rusland kwam nog op 3-2, maar daar stopte het.
De Rode Duivels wisten zich alsnog te plaatsen voor de volgende ronde waarin het uitkwam tegen Brazilië. Kansloos waren de Belgen niet in de wedstrijd, tegen alle verwachtingen in, maar we weten allemaal wel hoe die match eindigde. Wilmots spreekt nog schande van de scheidsrechter.
Maar goed, de Rode Duivels in Qatar moeten zich dus vasthouden aan die knalprestatie in 2002. Winnen tegen Kroatië en we zijn door, zo simpel is het. Maar maak het misschien niet zo spannend als 20 jaar geleden.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier