Rode Duivels grijpen met zware nederlaag in Zwitserland alsnog naast Final Four in Nations League

De Rode Duivels hebben zich zondagavond in Luzern door een zware 5-2 (rust: 3-2) nederlaag tegen Zwitserland niet kunnen plaatsen voor de Final Four van de UEFA Nations League.

Door de nederlaag eindigt België op de tweede plaats in groep 2 van de A-League, met evenveel punten als Zwitserland, maar een slechter onderling resultaat dus en ook een slechter doelsaldo.

De wedstrijd kon nochtans niet beter beginnen voor de Duivels, in een uitverkochte Swissporarena in een winters Luzern. Nog geen twee minuten stonden er op de klok toen Thorgan Hazard mistasten in de thuisverdediging genadeloos afstrafte: 0-1 en La Nati moest al meteen achtervolgen. De thuisploeg liep achter de feiten aan en laat de Duivels dan ook nog eens dodelijk efficiënt zijn. Iets voorbij het kwartier trapte Thorgan Hazard al zijn tweede van de avond tegen de netten. Voor de jongste van de Hazard-tandem nog maar doelpunten nummers twee en drie bij de nationale ploeg. Daarmee onderstreepte hij wel de uitstekende vorm die hij nu al maanden etaleert bij Borussia Mönchengladbach. Met een 0-2 op het scorebord leek het een ‘mission impossible’ voor de Zwitsers, die al vier keer moesten scoren om zich nog te kwalificeren. Zo goed het echter aanvallend in mekaar zat, zo zwak was het verdedigend en nog voor de pauze hadden de Zwitsers de achterstand weer omgezet in een 3-2 voorsprong.

Na die knotsgekke eerste helft werd het dus nog bibberen en plots liep het ook aanvallend niet meer. Toen de 4-2 viel, hing die al een tijdje in de lucht en plots waren de Zwitsers virtueel gekwalificeerd. Met de inbreng van Michy Batshuayi kwam er een aanspeelpunt bij voorin, maar kansen leverde dat niet op. Meer nog, de 5-2 viel nog aan de overkant: uitblinker Seferovic met zijn derde van de avond.

5 tegengoals

De laatste keer dat de Rode Duivels vijf doelpunten moesten incasseren vond plaats in een ander tijdperk. Frank Vercauteren was nog bondscoach en de Belgen konden zich twaalf jaar lang niet plaatsen voor een groot toernooi. In de kwalificaties voor het WK 2010 liepen ze op 5 september 2009 tegen een 5-0 nederlaag aan in en tegen Spanje, de latere wereldkampioen. Van de spelers die zondagavond in Luzern in actie kwamen, was toen enkel Eden Hazard erbij.

‘Het is niet makkelijk om hier antwoorden op te vinden. Waar ik zeker van ben, is dat de strafschopfase een sleutelmoment in de wedstrijd was. Nadien verloren we de controle over de wedstrijd en verdedigden we niet goed. Elke tegenaanval van de Zwitsers was gevaarlijk. We hadden onze emotie niet onder controle’, bekende bondscoach Roberto Martinez na de wedstrijd.

Plan

Het tactische plan van Martinez – met afwisselend Dries Mertens en Thorgan Hazard als diepe spits – leek in de beginfase te kloppen: Zwitserland was nergens en aanvallend zorgden de Belgen voor een overrompeling voor het doel van de tegenstander.

‘We dachten dat we het in het wedstrijdbegin moeilijk zouden hebben, maar het tegenovergestelde was waar. We begonnen goed aan de wedstrijd, liepen 0-2 uit en hadden controle. Op dat moment heeft Zwitserland niets meer te verliezen en hadden ze nog zeventig minuten om ballen naar voren te pompen. Dan kwam er dat kantelmoment en vergaten we de basisprincipes om de wedstrijd te controleren. Daarnaast waren we te laks en zo kon Zwitserland zelfs een keer scoren op een tegenaanval na een hoekschop van ons. Arrogantie? Zo zou ik dat niet noemen. We waren achterin gewoon niet goed genoeg en op dit niveau is er geen ruimte voor fouten. We wilden echt winnen en die Final Four spelen.’

Na de gemiste kwalificatie is de teleurstelling enorm. Voor de Duivels resten er volgend jaar enkel de kwalificatiewedstrijden voor het EK, dat in 2020 gespeeld wordt. ‘Ik ben vooral teleurgesteld omdat we het zelf weggegooid hebben. Als je verliest omdat de tegenstander sterker is, kan je dat makkelijker aanvaarden.

‘De groep ziet af momenteel, maar we moeten proberen hier sterker uit te komen, begrijpen wat er gebeurd is om het in de toekomst te vermijden. Een stap terug zou ik het niet noemen, eerder een momentopname. Deze groep neemt zijn verantwoordelijkheden op en wil echt iets bereiken. Over de ingesteldheid moeten we ons dus geen zorgen maken.’