Antwerpverdediger Ritchie De Laet vertelt in Sport/Voetbalmagazine openhartig over de moeilijkheden die hij ondervond tijdens zijn eerste jaren in Engeland. ‘Het was loodzwaar.’
Toen Ritchie De Laet en zijn vriendin Thané, nu zijn vrouw, op 18-jarige leeftijd naar Engeland vertrokken, was alles nieuw voor hen: boodschappen doen, koken, wassen, poetsen… ‘We hadden het moeilijk in het begin, heel moeilijk’, zegt De Laet in Sport/Voetbalmagazine.
‘We kenden niets en – mijn vrouw gaat in de lach schieten als ze het hoort – die eerste maanden aten wij niets anders dan pasta carbonara’, zegt de verdediger. ‘Dat was het gemakkelijkste en goedkoopste: een bokaleke met wat saus en veel pasta, dat was het. Ik kan dat nu zelfs niet meer ruiken…’
De lotto gewonnen
De Laet kwam van Antwerp, waar hij 550 euro per maand verdiende; een contract dat hij op zijn 17de tekende. Bij Stoke kreeg hij een overeenkomst onder de neus geschoven van 1000 pond per week, wat per maand neerkwam op zo’n 2000 pond netto, in die tijd vergelijkbaar met ongeveer 3000 euro.
‘Die eerste cheque kwam binnen: een nieuwe gsm, een playstation, nieuwe kleren, nog dit, nog dat… Het was alsof ik de lotto had gewonnen. Maar met nog een week te gaan, had ik nog vijftig euro over. Oei, wat nu… Vooral toen we op onszelf gingen wonen, werd het een ramp. Het was echt een drama. We werden aan ons lot overgelaten.’
Perte totale
De twee gingen alleen op pad voor een appartement en vonden er al gauw een dat hen wel aanstond. ”Hoeveel is het? 1200? Oh ja, dat moet wel lukken, doen we.’ Toen kwamen de eerste rekeningen binnen. We wisten niet wat er gebeurde. 300 voor dit, 200 voor dat en voor ik het wist had ik nog 10 pond over.’
‘Ik belde naar mijn ouders om geld over te maken. Vanuit de club was er nul begeleiding. Gelukkig kwamen we heel goed overeen met onze overburen, die ons enorm hielpen. Toen mijn ouders de eerste keer overkwamen, kregen we een zwaar accident waardoor de auto perte totale was. Ik woonde op een klein half uur van de club en onze overbuur bracht mij naar training en haalde mij op; een taxi kon ik gewoon niet betalen, laat staan een nieuwe auto. Die hulp was ongelooflijk…’
Bellen naar manager
Twee jaar na de overstap naar Stoke City kwam Manchester United, met eenzelfde contract, máár: de club betaalde de huur waardoor het leven iets gemakkelijker werd voor het koppel.
‘We vonden een leuk huisje en na een half jaar tekende ik een nieuw contract. Vanaf toen ging het bergopwaarts, maar die eerste twee jaar waren loodzwaar. Ik had momenten waarop ik naar mijn manager belde en zei: ‘Het is gedaan, het is genoeg, ik wil terug naar België.’ De verantwoordelijkheid was te groot.’
Lees het volledige verhaal met Ritchie De Laet in Sport/Voetbalmagazine van 22 juli 2022.
