PSV kampioen: de kracht van het team
In eigen huis de titel pakken in de topper tegen rivaal Ajax Amsterdam: een mooier scenario bestaat niet. Het Eindhovense succesverhaal kwam er dankzij die ene protagonist: het team.
‘PSV gaat tegen ons in ieder geval geen kampioen worden’, had Ajacied Donny van de Beek laten optekenen in het Nederlandse voetbalweekblad Voetbal International. Toch grepen de rood-witten van Eindhoven afgelopen zondag voor de 24e keer de Nederlandse titel.
De ploeg van trainer Phillip Cocu raasde als een wervelwind doorheen de Eredivisie. Van de zeventien competitiegenoten konden er voorlopig slechts vier punten rapen tegen PSV: sc Heerenveen, AFC Ajax, FC Groningen en Willem II. De zwaarste uitschuiver viel te noteren in maart op het veld van Willem II: 5-0. Un accident de parcours.
Defensief blok
De bloei van de Philips Sport Vereniging mag deels op het conto geschreven worden van de solide, volledig rechtsvoetige defensie waaraan Cocu doorheen het jaar amper iets wijzigde. De Franse verdediger Nicolas Isimat-Mirin vormt met de Duitser Daniel Schwaab de centrale tandem. Rechtsback Santiago Arias en Joshua Brenet op de linkervleugel vervolledigen het defensieve blok. Slot op de deur is doelwachter Jeroen Zoet, doublure van FC Barcelonakeeper Jasper Cillessen bij Oranje. De 27-jarige Veendammer stroomde in 2009 door vanuit de eigen jeugd maar keepte sindsdien alleen bij Jong PSV, het tweede elftal. Pas in het seizoen 2013/2014 kwam hij bovendrijven bij de grote jongens na twee jaar op uitleenbasis bij tweedeklasser RKC Waalwijk. Net als Isimat-Mirin stond Zoet elke keer in de basisopstelling voor de Eredivisiematchen. Hij is bezig aan het beste seizoen uit zijn carrière. Twaalf keer hield hij de netten schoon, waarmee hij beter doet dan de doelverdedigers van de andere eersteklassers. Hij kreeg 34 goals tegen, maar met zijn talloze reddingen pakte hij vooral veel punten voor het team.
Cocu is erin geslaagd een hechte groep te smeden. Opofferingsgezindheid en bereidheid tot werken staan centraal.
Controlerend middenveld
Centraal op het middenveld bekleedt Marco van Ginkel een controlerende functie. Hij is een van de belangrijkste pijlers in de PSV-structuur. De huurling van Chelsea, al sinds 2013 bij de Londense club maar jaar na jaar uitgeleend, was al goed voor veertien goals (waarvan negen uit strafschop) en vier assists. Met zijn spelinzicht en zijn efficiëntie is hij het verlengstuk van de coach op het terrein en daarom mag hij de kapiteinsband aantrekken. De Uruguayaan Gastón Pereiro of Bart Ramselaar, kapitein van Jong Oranje, zorgt voor de creativiteit op het middenveld.
Een rij achter hen kuist Jorrit Hendrix alles op: hij wint (lucht)duels, verovert ballen, voert tackles uit en levert dan in. Het nog steeds maar 23-jarige Eindhovense jeugdproduct bereikte deze campagne de kaap van 150 wedstrijden op het hoogste niveau. Toch is het pas sinds het vertrek van Andrés Guardado naar Real Betis vorige zomer dat hij niet meer weg te denken is uit de basiself van Cocu, voormalig aanvoerder van Barcelona. ‘Jorrit Hendrix heeft zich dit seizoen zeer goed ontwikkeld’, vertelde oud-PSV-middenvelder Willy van de Kerkhof in maart aan Voetbal International. ‘Hij wordt steeds meer een dragende speler en de ploeg merkt het direct als hij niet meedoet. Hendrix neemt het voortouw in wedstrijden, is agressief in de duels en heeft echt de absolute wil om te winnen. (…) Ik verwacht hem binnenkort ook in het Nederlands elftal van Ronald Koeman.’
Dit seizoen kreeg een van de PSV-Belgen uit de jeugd speelminuten: middenvelder Dante Rigo. De Jonge Duivel van Gert Verheyen mocht vier minuten opdraven tegen Willem II (4-0-winst) en drie minuten tegen NAC Breda (met 5-1-gewonnen).
Efficiënt aanvalstrio
Voorin is centrumspits en grootverdiener Luuk de Jong al jaren een garantie op doelpunten. Hij heeft zich na een mindere seizoensstart helemaal herpakt en legt intussen meer dan degelijke cijfers voor: 12 goals en 5 assists. In januari mocht de aanvaller, wiens broer Siem bij Ajax rondloopt, zijn honderdste doelpunt in de Eredivisie vieren, in de 1-2-overwinning tegen Heracles.
De meest gevaarlijke speler van de aanvalslinie – en topscorer van het team – is Hirving Lozano, in juli 2017 overgekomen van het Mexicaanse CF Pachuca voor zo’n acht miljoen. Alsof dat prijskaartje niet rond zijn nek hing, bevestigde hij de torenhoge verwachtingen meteen. De Mexicaanse international zit intussen aan vijftien goals en acht assists. Enig punt van kritiek: in topwedstrijden was hij niet beslissend genoeg.
Het gevaar vanop de linkerflank komt van Steven Bergwijn, naast Hendrix en Zoet nog een talent uit de PSV-academie, tot dusver goed voor zeven goals en zes assists. Het spitsentrio heeft de transfer van de in januari vertrokken Jürgen Locadia, met zestien miljoen de duurste aankoop van Premier Leagueclub Brighton & Hove Albion, uitstekend opgevangen. Geen sinecure: in de vijftien wedstrijden die Locadia van augustus tot december speelde scoorde hij maar liefst negen keer.
Cocu’s collectief
Phillip Cocu, sinds juni 2014 op post, is erin geslaagd een winnende en hechte groep te smeden. Opofferingsgezindheid en bereidheid tot werken staan centraal. Met twee controlerende middenvelders is het voetbal minder dominant en aanvallend dan we van een Nederlandse topclub gewend zijn. Toenmalig FC Twentetrainer Gertjan Verbeek noemde het spel van PSV eerder dit seizoen laatdunkend ‘schijtbakkenvoetbal’. Er is geen overmacht in balbezit, via snelle omschakelingen countert het collectief van Cocu. Resultaat boven alles, uitvoering ondergeschikt. Als dat drie titels in vier jaar oplevert, zal daar geen enkele Noord- Brabantse haan naar kraaien.
Voor het belang van het team moet alles wijken. Minder presterende (grote) namen als Pereiro, De Jong, Ramselaar, Schwaab en Bergwijn belandden een of meerdere wedstrijden op de bank. Door intensief te werken op training knokten ze zich terug in de basis.
Dat spitsen De Jong en Lozano bijwijlen tot in de eigen zestien terugzakken om druk te zetten typeert de teamgeest en mentaliteit die in Eindhoven heerst. Vaak trokken de rood-witten pas in de slotfase van de wedstrijd de overwinning naar zich toe, ze gaan jusqu’aubout. Op karakter en wilskracht. Ook dat is een kwaliteit. Of, zoals oud-PSV-keeper Jo Vermeulen het in het officiële clublied verwoordde:
Wij zullen steeds strijden
Sportief en voor twee
Vooruit nu rood-witten
Vooruit PSV.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier