Pierre François: ‘Ik heb spijt van het niet hernemen van de competitie’

De CEO van de Pro League en zijn team hebben midden in de coronacrisis de handen vol. Wij kregen toch een onderhoud met een druk bevraagd man.

Pierre François trekt het debat graag wijd open. Op de vraag of hij geen rampjaar beleeft als CEO van de Pro League, door de coronacrisis en de talrijke gevolgen voor het voetbal, kijkt hij verder achterom: ‘We zitten al langer in de miserie. Het is begonnen in de herfst van 2018, toen de affaire Propere Handen losbarstte. Dat heeft sporen nagelaten. Er kwamen disciplinaire besluiten, schorsingen… Daarna volgde het debat over het sociaal statuut van profvoetballers en de storm van protest aan Vlaamse kant. Nog wat later kwam corona, werden de competities stilgelegd, was er de affaire-Waasland-Beveren en het dossier-Virton. Dat alles schetst natuurlijk niet zo’n fraai beeld van de Pro League.’ Desondanks waren er ook dossiers die een goede afloop kenden, daar komen we nog op terug.

Hij staat op een jaar van de pensioengerechtigde leeftijd. Zijn leven is goedgevuld, maar hij zou zich met plezantere activiteiten kunnen bezighouden, waar er minder tegenkanting is en er minder vijanden zijn. Maar neen, hij hoopt er echt op dat hij een nieuw mandaat krijgt wanneer het huidige in juni volgend jaar ten einde loopt. Hoe komt dat?

Wat houdt Pierre François nog altijd aan de gang?

Pierre François: ‘Dat is echt een goeie vraag. Ik heb altijd goesting om te werken. En ik heb nooit eerder het gevoel gehad een functie uit te oefenen waarbij ik zoveel goeie contacten had en zoveel ervaring opdeed. Ik zou het dus spijtig vinden als ik moet stoppen. Bovendien wil ik afronden met een happy end en niet zomaar vertrekken gewoon omdat sommige columnisten vinden dat het tijd is dat ik opstap. Stoppen in volle coronacrisis is niet bepaald sexy.’

In de krant Le Soir zei u: ‘Als CEO zit ik uiteraard op de wip.’ Dat klonk nogal fatalistisch. Waarom zei u dat?

François: ‘Sinds ik in 2015 verkozen werd, denk ik dat ik een zekere reliëf gegeven heb aan de functie. Maar dat houdt ook onvermijdelijk in dat er kritiek komt. Ik kan daar perfect mee omgaan, zolang ze mijn eerlijkheid maar niet in twijfel trekken. Ik zit op de wip omdat de bestuursploeg in sommige dossiers beslissingen moet nemen – of alleszins voorstellen – die niet iedereen aanstaan. Het voetbalwereldje blijft heel competitief. Laat me een concreet voorbeeld geven. Iedereen weet dat ik erg goed opschiet met Mehdi Bayat. Op een bepaald moment heb ik moeten opleggen dat Charleroi-Club Brugge werd uitgesteld omdat Club een belangrijke Europese wedstrijd moest voorbereiden. Die beslissing beviel hem niet en dus stonden we in die situatie tegenover elkaar. Maar een conflict met hem gaat voorbij. Met sommige anderen gaat dat soms minder goed. Maar dat is normaal, dat is eigen aan de functie.’

Is dat zo? Is vijanden hebben eigen aan de functie van CEO of aan uw persoonlijkheid?

François: ‘Misschien komt dat ook voor een stuk door mijn persoonlijkheid. Ik verdedig mijn standpunt – klinkt het niet dan botst het – ook als het sommigen niet aanstaat. Ik geef een ander voorbeeld. Na een wedstrijd tussen Club Brugge en Anderlecht heb ik gezegd dat de prestatie van een jonge arbiter van 27 jaar, die net semiprof was geworden, rechtvaardigde dat men een semiprofessionele structuur op poten zou zetten. Hij had die match perfect onder controle gehouden. Dat deed misschien pijn bij de mensen die het niet eens waren met sommige beslissingen die hij genomen had.

‘De CEO van de Pro League moet voor zijn mening kunnen uitkomen. Enkele maanden geleden hield ik me wat op de vlakte, ik voelde me niet zo goed als in normale tijden. Ik vind dat ik me sinds eind juli opnieuw vrijer voel in mijn meningen. Ik voel me gewoon beter.’

Waarom was u in die periode minder direct geworden?

François: ‘Ik moet eerlijk toegeven dat die discussies na de eerste golf, met een overvloed aan vergaderingen van de raad van beheer en allerhande bestuurswijzigingen, nogal op mij wogen. Toen dat voorbij was, heb ik me voorgenomen om weer directer te worden en mijn keuzes te verdedigen.’

We krijgen de indruk dat de Pro League uiterst moeilijk te leiden valt.

François: ‘Dat is vrij ingewikkeld, ja. Want we zitten met 25 profclubs die een algemeen belang nastreven maar ook hun eigen belangen hebben. En dat alles op een relatief kleine markt met een beperkt aantal goeie plaatsen. Binnenkort vindt er een audit plaats door een extern bedrijf, met als doel op zoek te gaan naar een betere vorm van bestuur. We zullen zien wat de conclusies zijn. Mijn ervaring zegt me dat tien leden in de raad van bestuur te veel is. Dat is bijna de helft van het aantal clubs en degenen die er geen afgevaardigde hebben menen – al dan niet ten onrechte – dat ze in een tweede categorie vallen. Dat is een gevoel dat voor verdeeldheid zorgt en onbegrip creëert. Ze denken dat zij niet gehoord worden. Dus ontstaan er kleine groepen van clubs die niet in de raad zitten. Zo hebben bijvoorbeeld STVV, Cercle, Beerschot en de clubs uit 1B een groep gevormd. We moeten naar een totale hervorming van de raad van bestuur gaan, met een beperkt aantal leden, en naar een groter commitment van alle clubs.’

Die audit moet het functioneren van de Pro League onder de loep nemen, maar ook het Belgisch voetbal in het algemeen?

François: ‘Zeker de toekomst van het profvoetbal de komende vijf of tien jaar. Er zijn drie zaken waarover we moeten nadenken: het bestuur, de onvermijdelijke vraag van het beste competitieformat met de haalbaarheidsstudie voor een BeNeLiga, en het business- en digitale gedeelte.’

Ook het dossier van de dubbele petjes zal geanalyseerd worden, vermoeden we.

François: ‘Hebt u het dan over de twee petjes die leden van de raad van bestuur van de Pro League dragen als ze ook bestuurder van een club zijn? Dat is nochtans logisch, dat is zo opgelegd in onze statuten. Om in de raad van bestuur te zetelen, moet u voorzitter of CEO van een profclub zijn. Ik weet nog niet zo of we deze regel wel moeten veranderen. Die clubbestuurders zetelen in de raad van bestuur van de Pro League om de belangen van hun sector te verdedigen, dat lijkt me perfect normaal.’

Het is eerder het dubbele petje van Mehdi Bayat dat ter discussie staat.

François: ‘Dat is iets anders. Ik ben niet de juiste persoon om daarover te praten, omdat ik niet rechtstreeks betrokken ben bij het functioneren van de voetbalbond, maar ik hoor dat er vanaf juni volgend jaar – op voorstel van Mehdi Bayat – twee onafhankelijke bestuurders hun intrede zullen doen in de raad van bestuur van de voetbalbond. De bedoeling op korte termijn is dat de bondsvoorzitter niet gelinkt is aan een club. Ik ben er zelf niet van overtuigd dat zijn functie bij Charleroi iets afdoet aan de energie die hij in zijn rol als bondsvoorzitter stopt. Alleen is het qua perceptie een argument voor zijn tegenstanders om hem te bekritiseren.’

Spijt

Hebt u er achteraf bekeken geen spijt van dat de competitie niet werd hernomen in juli? Bijna overal elders gebeurde dat wel en dat is goed verlopen.

François: ‘Als ik voor mezelf spreek, dan heb ik daar spijt van, ja. Ik had liever gezien dat ze wat langer hadden gewacht om tot een definitieve stopzetting over te gaan. Maar men mag daarvoor niet alleen de bestuurders viseren van de clubs die aandrongen op een stopzetting omdat ze zo hun goede klassering konden behouden. Ook heel wat kleinere clubs wilden stoppen omdat ze er bang voor waren een hele machine in gang te moeten houden zonder te weten hoelang het zou duren. Ze kozen er dus voor om de kosten te beperken en ze vroegen om zo snel mogelijk te stoppen. Zeker omdat men ervoor pleitte dat er geen beroep zou gedaan kunnen worden op werkloosheidssteun.’

Als jullie niet zo gehaast waren geweest om tot stopzetting over te gaan, dan had de competitie kunnen uitgespeeld worden, dan zou er geen dossier-Waasland- Beveren geweest zijn en dan had 1A geen achttien ploegen geteld. Alles zou heel wat eenvoudiger geweest zijn.

François: ‘Tegen wie zegt u het… Maar wij hadden geen keuze.’

Het amateurvoetbal is opnieuw gestaakt. Houdt u rekening met een scenario waarin ook de profs moeten stoppen?

François: ‘We nemen enorme voorzorgsmaatregelen, we doen er alles aan opdat een stopzetting niet nodig zou zijn. Er is in de eerste plaats de procedure van testen. Uw lezers mogen het weten: één test kost 48 euro. We testen de spelers, de technische staf, de begeleiders, de materiaalmannen, de buschauffeur… In sommige clubs maakt dat zestig man, in andere tot wel honderd. Er zijn één of twee testsessies per week. Reken maar uit. Dat is enorm. De Pro League betaalt de facturen van de labo’s en stuurt de rekening dan door naar de clubs. Wij van onze kant nemen de honoraria van de twee artsen die alles coördineren voor onze rekening. We betalen ook de tests van de spelers van amateurclubs die in de beker van België tegen profclubs uitkomen. Die moeten ook getest worden want ze riskeren heel onze opzet te ruïneren als we dat niet doen.

‘We weten dat het heel snel kan gaan. Afgelopen vrijdag zijn er zware beslissingen genomen door onze politici en de herziening van de protocollen, die deze week op tafel ligt, zal opnieuw een impact hebben op onze clubs, die economisch al erg geraakt zijn. De sector van het profvoetbal is niet bevoordeeld, zoals ik het weleens hoor zeggen, maar is – zoals vele andere sectoren – zwaar geraakt en ik vrees de komende maanden voor het ergste.’

Er zijn redelijk wat coronagevallen geweest na de interlandbreak van september. We hebben gehoord dat de oorzaak was dat veel spelers uit de bubbel van hun club waren gegaan en minder voorzorgen hadden genomen. Vreest u geen nieuwe golf na de interlandbreak van vorige week?

François: ‘Het World League Forum, de wereldwijde vereniging van nationale profliga’s, voert daarover momenteel een onderzoek uit. Ze zullen nagaan of de interlandbreaks voor een hoger aantal positieve gevallen zorgen. Dat is interessant. Wat de Pro League betreft, wij gooien alle kaarten op tafel om de competities te kunnen voortzetten. Maar we zijn nooit safe met een virus dat sterker is dan ieder protocol.’

Hebben de clubs rekening gehouden met een stopzetting van de competitie toen ze hun budget voor dit seizoen opmaakten?

François: ‘Ik weet niet zeker of die optie in de de budgetten is opgenomen. Maar we hebben reglementaire initiatieven genomen om de effecten van de coronacrisis te neutraliseren. Zo wordt het verlies van entreegelden in rekening gebracht bij de criteria van de Financial Fair Play. We willen niet dat COVID-19 twee keer slachtoffers maakt, op het economische niveau en wat de licenties betreft.’

Was het achteraf bekeken niet onlogisch om 10.000 man toe te laten in een stadion terwijl op café maar vier mensen aan een tafel mogen zitten?

François: ‘Neen, want er werden regels opgelegd zoals afstand houden, mondkapje dragen en controles tijdens de wedstrijd met sancties voor clubs die het protocol niet naar de letter naleefden. Al onze protocollen werden bekrachtigd door de burgemeesters en de ministers van Sport, en ik kan u zeggen dat die daar niet licht over gaan. De supporters moeten begrijpen dat het een heel moeilijke situatie is. Het voetbal zoals we dat nu meemaken, dat is niet zoals zij de rol van een supporter zien. Dat geldt trouwens ook voor mij. Maar het is nu eenmaal zo.’

Omwenteling

Het dossier over de BeNeLiga lijkt ook lastig.

François: ‘De Pro League houdt zich daar eigenlijk nog niet mee bezig. Er zijn op dit moment gesprekken aan de gang tussen de Eredivisie, de Nederlandse tegenhanger van de Pro League, de KBVB vertegenwoordigd door Peter Bossaert, de Nederlanders voetbalbond, vijf Belgische en zes Nederlandse clubs. In eerste instantie houden wij ons vrijwillig op de achtergrond.’

Waarom?

François: ‘Omdat we van mening zijn dat er eerst een haalbaarheidsstudie moet worden uitgevoerd. De Pro League bestaat niet alleen uit de grote clubs. Begin oktober zijn de projectmanager en Deloitte, de consultant die door de betrokken clubs wordt betaald, ons de stand van zaken in het dossier komen uitleggen. Ik zal dat eerstdaags nog eens bekijken. Ik hoor dat een BeNeLiga de oplossing zou zijn om de aanknoping met de grote competitie niet te verliezen, maar er zijn nog heel wat punten te bespreken. En ik wil dat die geregeld worden voor er eventueel over het dossier gedebatteerd en gestemd wordt. Het is uiteraard niet onze bedoeling om clubs onderling nogmaals tegen elkaar op te zetten.’

Wat moet er in de eerste plaats geregeld worden?

François: ‘Drie essentiële zaken: de verdeling van de Europese tickets, de evaluatie van een mogelijke verhoging van de mediarechten en het respecteren van de concurrentiebeginselen. Sommige clubs willen een nieuwe markt creëren waarvan andere clubs uitgesloten zijn. Op dit ogenblik heeft een Belgische club een bepaalde economische waarde omdat ze grote affiches kan aanbieden aan haar supporters. Als die affiches er niet meer zijn omdat de beste Belgische ploegen in de BeNeLiga spelen, gaat die waarde naar beneden. Die kwestie moet opgelost worden en er moet een akkoord zijn met de Belgische Mededingingsautoriteit.

‘Zo’n omwenteling kan positief zijn voor het Belgisch voetbal, maar gaat ook nadelen met zich meebrengen, daar moet op geanticipeerd worden. De financiële impact voor iedereen moet berekend worden. En men moet de reactie van de fans inschatten wanneer men zo’n kampioenschap op poten zet.’

Meerdere leden van de BFFA, de Belgian Association of Football Agents, hebben problemen met het gerecht. Versterkt u dat in uw idee dat u gelijk had om niet met die vereniging samen te werken?

François: ‘We hebben hen ontvangen. Nenad Jestrovic, Jesse De Preter en Patrick De Koster. Op hun verzoek. Van in het begin heb ik gezegd dat ik er niet van overtuigd was dat de BFFA representatief was. Kijk naar de oprichtende leden: één op de twee oefent geen werkelijke activiteit uit, realiseerde de voorbije twaalf maanden één of geen enkele deal. Ondertussen zijn er wel enkele deals geweest. Men moet voorzichtig zijn, ik speculeer niet op de juridische problemen van andere mensen. Maar ik denk dat de kwestie van de makelaars niet geregeld wordt door zoveel rekening te houden met hun mening. Ik vind dat wij onze route moeten uitstippelen door te luisteren naar wat de clubs ons vertellen en ons te baseren op onze kennis van de Europese regelgeving.

‘We hebben ambitieuze regels ingevoerd, zoals het verbod om als makelaar zowel een speler als een club te vertegenwoordigen. We hebben een clearing house in het leven geroepen, met het akkoord van de clubs. De geluiden die we ondertussen horen, zijn positief. Er zijn tevreden makelaars, andere die minder blij zijn, maar sinds begin juli heb ik geen enkele mail gekregen van een clubbestuurder die me zegt dat het niet deugt en we het reglement moeten aanpassen. De Mededingingsautoriteit heeft het ook gevalideerd, met enkele kleine correcties waar we rekening mee hadden gehouden, en het is goedgekeurd door onze raad van bestuur en onze algemene vergadering. Het werkt.’