Met een tweet kondigde Mesut Özil zijn afscheid aan van het professioneel voetbal. De Duitser beleefde zijn gloriejaren bij Real Madrid en maakte daarna nog een opmerkelijke passage bij Arsenal. Portret van een tovenaar die op zijn piek bij de besten van de wereld hoorde.
‘After thoughtful consideration, I’m announcing my immediate retirement from professional football.’ Mesut Özil (34) stopt ermee, met onmiddelijke ingang. Hij was een van de sierlijkste voetballers van zijn generatie en won maar liefst elf prijzen, waaronder een wereldbeker en de Spaanse titel. Toch heeft hij zijn talent niet optimaal benut.
Doorbraak in Duitsland
Özil begon zijn carrière bij het Duitse Schalke 04, waar hij anderhalf jaar het mooie weer maakte. Zijn fluwelen baltoets was toen al zichtbaar en al snel werd duidelijk dat hij tot veel meer in staat was. Na een conflict met de club over zijn salaris trok hij richting Werder Bremen. Daar speelde hij zich in de kijker van de Duitse bondscoach Joachim Löw. Een eerste selectie volgde al snel en zo mocht hij op zijn twintigste zijn debuut maken bij de nationale ploeg.
Zijn prestaties bezorgden hem in 2010 een trip naar Zuid-Afrika, om er met de Duitse nationale ploeg het WK te spelen. Op de Wereldbeker leerde de hele wereld hem kennen. Tussen mannen als Bastian Schweinsteiger, Philipp Lahm en Lukas Podolski slaagde hij erin op te vallen met knappe passes en mooie assists. Hij hoorde volgens de FIFA bij de beste tien spelers van het toernooi, en ploegmaat Thomas Müller noemde hem na afloop een toekomstige Gouden Bal-winnaar. Duitsland behaalde uiteindelijk brons, een voorbode op wat er zou komen in 2014.
Overstap naar Real
Zoals wel vaker levert een knalprestatie op een internationaal toernooi een mooie transfer op. Ook voor Özil was dat het geval: hij verkaste naar Real Madrid. Een gewaagde keuze, gezien het talent dat er in die periode rondliep. Hij kwam in een ploeg met onder meer Cristiano Ronaldo, Ángel Di María en Kaká, om er maar een paar te noemen. Ook het karakter van de Duitser leek in eerste instantie niet echt compatibel met zijn nieuwe club. Hij was, zeker toen, een timide jongen die zich snel durfde weg te cijferen. Charisma was hem onbekend. Niet meteen trekjes die je zou associëren met een Galactico.
Aanvankelijk leek dat allemaal niet uit te maken. Özil speelde met vertrouwen en zag zijn voorbereidend werk vaak afgemaakt. In zijn eerste seizoen werd hij de Europese koning van de assist, met 25 stuks. Hij kreeg vooral een goeie band met Cristiano Ronaldo. De twee werden een gouden duo, dat elkaar blindelings kon vinden. In zijn drie jaren bij Real Madrid gaf de Duitser maar liefst 27 assists aan zijn Portugese spits.
Maar na verloop van tijd viel Özil van zijn roze wolk. Door zijn prestaties vond hij dat hij evenveel betaald moest worden als Ronaldo, wat niet in goede aarde viel bij het bestuur. Toen Real Madrid in 2013 afscheid nam van coach José Mourinho en Carlo Ancelotti aanstelde, kwam de status van de Duitse spelmaker in het gedrang. Voorzitter Florentino Pérez haalde Gareth Bale binnen en brak daarvoor het transferrecord. Er moest dus ook wat geld in het laatje komen en de kersverse coach moest een keuze maken: of Di María of Özil moest vertrekken. Die laatste voelde zich niet meer gewaardeerd en trok naar Arsenal.
De transfer kreeg heel wat kritiek van de fans en van Ronaldo, die aangaf helemaal niet akkoord te gaan met het vertrek van zijn favoriete aangever.
Ups en downs in Londen
Na een controversiële transfer naar Engeland begon er een nieuw hoofdstuk in de carrière van Özil. Hij kwam bij een team terecht dat al even geen prijzen meer had gewonnen en wat van zijn waarde was kwijtgeraakt. De Duitser werd er de ster van de ploeg en schonk Arsenal meteen een FA Cup.
In de zomer van 2014 stond het WK in Brazilië op het programma. Özil speelde alle wedstrijden en was een van de protagonisten van het Duitse sprookje. Hij moest door het uitvallen van Marco Reus op links spelen, maar dat deerde hem niet. Na de heroïsche 7-1 overwinning tegen de Brazilianen in de halve finale kwam Argentinië op het pad. De ploeg van Lionel Messi was niet opgewassen tegen het Duitse geweld en zo mocht Özil de wereldbeker in de lucht steken.
In de seizoenen die daarop volgden, bleef de spelmaker van cruciaal belang voor Arsenal. Hij won er nog drie FA Cups en loodste zijn club in 2016 naar het beste competitieresultaat in jaren: een tweede plek, waarbij enkel het verrassende Leicester City nog beter deed. Maar de sterrenstatus steeg de Duitser wat naar het hoofd. Hij kreeg van coach Arsène Wenger heel wat privileges, zoals… zelf kiezen of hij zin had om te spelen of niet.
Na het vertrek van de Franse manager in 2018 kwam daar verandering in. Unai Emery nam over en verwachte meer discipline van zijn team. Özil kon nog rekenen op heel wat speeltijd, maar zijn statistieken gingen snel in dalende lijn. Hij verdween naar de achtergrond, geplaagd door blessures. Zijn mindere vorm was ook al te zien op het WK van 2018, waar Duitsland de groepsfase niet overleefde. De middenvelder werd door velen als zondebok beschouwd, en kort daarna kondigde hij het einde aan van zijn carrière als international.
De val
Özils status ging snel achteruit, en toen in 2020 het voetbal stillag door de coronacrisis krijg zijn carrière een finale knauw. De spelers moesten een deel van hun loon afstaan en er werden heel wat stafleden ontslagen. Maar de Duitser weigerde in te boeten, waardoor zijn relatie met het bestuur verzuurd raakte. Hij verdween uit de selectie en mocht uitkijken naar een nieuwe club.
Dat leidde tot een transfer richting Fenerbahçe in Turkije, waar hij zijn liefde voor het spelletje terugvond. Hij haalde echter niet meer zijn niveau van weleer en na nog een korte passage bij Başakşehir geeft hij er nu de brui aan. Özil had een turbulente carrière, maar was zonder twijfel een van de meest talentvolle voetballers van het afgelopen decennium. Alleen jammer dat hij er niet in slaagde om dat talent ten volle te benutten.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier