Op 26-jarige leeftijd is Tessa Wullaert een van de sleutelfiguren van een Belgische selectie in volle groei. Voor ze het mooie weer maakte bij de Red Flames en Manchester City, speelde Wullaert twee jaar de pannen van het dak bij Standard. Terugkeer naar een scharniermoment aan de oevers van de Maas.
Het is stilaan een vertrouwd beeld: Tessa Wullaert – 1,68 meter, haren strak gebonden, aanvoerdersband rond de arm – maakt zich klaar voor de toss van de Red Flames. In de zomer van 2018 vertrok ze naar Manchester City, bij de nationale ploeg werd ze kapitein na het afscheid van Aline Zeler. Vandaag is de West-Vlaamse een van de grote namen in het Belgische voetbal.
Voor ze naar Noord-Engeland trok, speelde Wullaert bij Wolfsburg. Tijdens haar twee seizoenen bij Standard was ze in het vizier gekomen van de Europese topclub, zowel met individuele als collectieve titels. Ze haalde twee nationale titels, werd Speelster van het Jaar, won de beker in 2013/14 en werd topscorer in het successeizoen 2014/15, waarin Standard Fémina de BeNeLeague won – een competitie die intussen verdween en waarin de beste teams van België en Nederland tegen elkaar uitkwamen. In een recordtijd wist de jonge vrouw naam te maken in België.
‘Wanneer je de technische, fysieke en morele capaciteiten hebt, is de rest gewoon een kwestie van aanpassen. En zij bezat die capaciteiten.’ Patrick Wachel, huidig trainer van de Anderlechtvrouwen en destijds haar coach bij Standard, blikt met plezier terug. ‘Ze tekende in 2013. Ik kende haar want ze speelde bij Waregem. We hadden al geprobeerd om haar binnen te halen, maar het ging niet door en ze vertrok naar Anderlecht, waar het haar niet beviel. Vervolgens hebben we haar opnieuw gecontacteerd en ze kwam heel graag naar ons. Des te beter, want tijdens haar seizoen bij Anderlecht had ze ons met een doelpunt uit de beker van België getrapt.’
Ik denk dat ik anderen al meer heb doen scoren dan dat ik zelf gescoord heb.’ Tessa Wullaert
Een sterk karakter
Destijds was Wullaert pas twintig en studeerde ze Toerisme in Kortrijk – aan de andere kant van het land. ‘Ik kwam tegen half vier uit de les, haastte me naar huis in Waregem, waar mijn mama iets te eten voor me maakte voordat ik om 16 uur vertrok voor een rit van negentig minuten naar de club’, herinnert Wullaert zich. ‘Tegen elf uur ’s avonds was ik weer thuis en nam ik de cursussen van de dag nadien door. Een jaar later ben ik naar Leuven verhuisd, waar ik mijn stage voor mijn bachelor deed. Het was niet altijd makkelijk, maar het was echt wat ik wou.’ Haar vriendin en oud-teamgenoot Aline Zeler zegt het zo: ‘Tessa was altijd al een werkpaard. Ze had talent, maar ze heeft vooral heel hard gewerkt om te staan waar ze nu staat.’
Vandaag is Zeler analist bij RLT Sports en Eleven Sports en jeugdcoach bij PSV, indertijd was ze al een aantal jaar aan de slag in Luik toen Tessa Wullaert daar arriveerde. De bijna dertigjarige Zeler nam de rol van grote zus op zich. ‘Ik was geëvolueerd naar de positie van nummer negen en nummer tien, wat betekende dat ik haar dingen kon leren’, zegt Zeler. ‘En ook nadat ik stopte, konden we nog goed met elkaar opschieten. We hebben heel veel gelachen samen.’
De doortocht bij het gedisciplineerde Standard bleek ook op het mentale niveau essentieel voor Tessa Wullaert. ‘Zij was veeleer impulsief, ik was kalmer’, zegt Zeler, recordhouder nationale selecties. ‘Tessa is discreet, maar weet zich wel te uiten wanneer het nodig is. Ik heb haar geleerd om haar frustraties in toom te houden, om niet te veel tijd te verliezen in een verkeerde beweging. Ik probeerde het altijd leuk te houden. We daagden elkaar op een speelse manier uit. Telkens ze mopperde, kreeg Tessa bijvoorbeeld een minpunt. Ze startte de match met vijf punten en aan het einde evalueerden we. In dat soort zaken is ze enorm vooruit gegaan.’
Een en ander belet niet dat Wullaert een broertje dood blijft hebben aan verliezen. Geen erg, want Standard kan zich in die tijd ook niet permitteren om onderuit te gaan. ‘Toen ze naar ons kwam, waren we de beste ploeg van België’, zegt Wachel. ‘We waren de enige Belgische club die weerwerk kon bieden tegen de Nederlanders. Ik denk dat ze mede daardoor niet alleen een goede speelster, maar ook een grote speelster geworden is.’
Een groep vriendinnen
Standard heeft niet voor niets alles op alles gezet om Tessa Wullaert te rekruteren. Met haar explosiviteit en snelheid maakt de jonge vrouw snel indruk, al weegt ze fysiek nog wat licht. ‘Ze was nog zeer jong, zeer fijn, maar je kon al zien dat ze potentieel had’, zegt Zeler. Gelukkig kan de club bogen op de meest professionele structuur in België. De trainingen volgen elkaar op, de fysieke voorbereiding wordt intensiever. De bijgewonnen spiermassa bot echter geenszins de snelheid van Wullaert af, het blijft haar grootste troef. ‘Het ging niet alleen om haar loopsnelheid, ook haar uitvoeringssnelheid was interessant’, zegt Wachel. ‘Ze ziet en reageert vlug. Ze weet meteen welke pas ze moet geven en voert dat perfect uit. Eigenlijk had ze van alles een beetje meer dan de anderen: meer snelheid, meer techniek, meer persoonlijkheid. Zoiets zie je meteen.’
Tussen studies en sportieve ontwikkeling in vindt Tessa Wullaert de tijd om zich te integreren in het systeem van Patrick Wachel. Die heeft een idee. ‘Gewoonlijk speelden onze Nederlandse tegenstandsters in een 4-3-3. Logisch, gezien hun achtergrond. Maar toen we onze opstelling veranderden en met twee aanvallers en daarachter een ruit speelden, hadden Nederlandse teams veel moeite om zich aan te passen, want dat hadden ze nog nooit gezien. Bovendien hadden we echt een stevig middenveld.’
Sara Yüceil, tegenwoordig bij PSV, schitterde samen met Julie Biesmans, Cécile de Gernier en Sanne Schoenmakers in de ruit. ‘Wij moesten de middellijn bezetten om de bal zo snel mogelijk naar ons aanvalsduo te spelen. Na verloop van tijd konden we aan hun lichaamstaal aflezen of we de bal in hun voeten of in de hoogte moesten spelen.’ De offensieve tandem wordt gevormd door Tessa Wullaert en Vanity Lewerissa. ‘We vormden de heilige tweevuldigheid, vooral dankzij haar duelkracht’, herinnert de 28-jarige Lewerissa zich, die momenteel opnieuw in haar thuisland Nederland speelt. ‘Ons grootste wapen was dat we elkaar niet voor de voeten liepen. Het maakte weinig uit wie scoorde. Als Tessa in een betere positie stond, gaf ik haar de bal. En omgekeerd.’ De efficiëntie is grotendeels te danken aan de goede verstandhouding in de kern, die uit een groep vriendinnen bestaat. Ook tussen de twee spitsen, beiden met een gestaald karakter, groeit er al snel een band. ‘Er was meteen een klik. Zowel op als naast het veld. Patrick werkte ook hard op de spelsituaties voor doel. Hij wilde dat we leerden om kalmer te zijn, dat we niet alleen maar zo hard mogelijk op doel knalden. We hebben samen twee prachtige seizoenen beleefd.’
Toename in kracht
Bijna zeventig doelpunten op vijftig speeldagen. De cijfers bewijzen het: het duo Wullaert-Lewerissa is de schrik van de Belgische en Nederlandse verdedigingen. ‘Wat Tessa bijzonder maakt, is dat ze gemakkelijk assists kan geven, ondanks haar reputatie van scorende spits’, zegt Yüceil. ‘Ze heeft vista en is heel genereus voor doel, wat je op het eerste gezicht misschien niet zou verwachten.’ Zelf zegt Tessa Wullaert: ‘Ik denk dat ik anderen al meer heb doen scoren dan dat ik zelf gescoord heb.’
De onhoudbare statistieken maken dat Standard Fémina in mei 2015 op Sclessin de BeNeLeague wint. ‘Op vraag van voorzitter Roland Duchâtelet speelden we de laatste match van het seizoen in het grote stadion’, herinnert Patrick Wachel zich. ‘We speelden tegen PSV, we moesten winnen om onze voorsprong op tweevoudig winnaar Twente te behouden. Bij de rust was het 0-0: de sfeer was gespannen in de kleedkamer.’ Uiteindelijk winnen de Rouches echter met 2-0, dankzij doelpunten van Yüceil en… Wullaert, wiens familie naar Luik is afgezakt om het hoogtepunt mee te maken.
De cirkel is rond. Na die ultieme ontmoeting heeft Wullaert in België alles gewonnen wat er te winnen valt. De successen brengen haar naar de Champions League, waar ze nog een beetje robuuster wordt. Het is een ideale omgeving om sterker te worden. ‘Destijds evolueerde de infrastructuur van het damesvoetbal niet enorm, we wisten dat de besten gedwongen waren om naar het buitenland te trekken. Tessa wilde echter haar studies afmaken’, zegt Zeler, die erop wijst dat vrouwelijke voetballers, in tegenstelling tot hun mannelijke collega’s, wel degelijk een diploma nodig hebben na hun carrière. ‘Toen de BeNeLeague stopte, had ik geen andere keuze dan België te verlaten, want de Belgische competitie was echt niet op hetzelfde niveau’, zegt Wullaert.
Met haar adelbrieven is de 22-jarige Tessa gegeerd op de transfermarkt. In mei 2015 tekent ze een contract van twee jaar bij Wolfsburg. Hoewel Wullaert haar palmares verder aandikt met drie overwinningen in de beker, twee landstitels, twee Champions Leaguefinales en een eerste Gouden Schoen, pakt de mayonaise in het noorden van Duitsland toch niet helemaal. ‘Ik maakte dingen mee die ik in België nooit gekend had: op de bank zitten, negatieve opmerkingen slikken van het publiek, van de trainer. Ik stelde me veel vragen’, zegt Wullaert. ‘Tot op dat moment was voetbal alleen maar plezier geweest voor mij, en dat was daar niet langer het geval. Op het einde amuseerde ik me niet meer.’
Het afscheid komt er met een nieuwe transfer naar een topclub: Manchester City. Hoewel de truitjes en het land verschillen, veranderen bepaalde gewoontes niet. Tijdens haar eerste seizoen in Engeland verovert Wullaert twee trofeeën: de FA Women’s Cup en de FA WSL Continental Cup. Dit seizoen doet City mee voor de titel in de Women Super League. Terwijl Wullaert de titels verder opstapelt, is Standard nooit ver weg uit haar gedachten: ‘Het is daar dat ik mijn beste voetbal speelde. Het is ook dankzij mijn prestaties in Luik dat ik een keuze moest maken: honderd procent profspeelster worden nadat ik mijn diploma behaald had, of werken en in België blijven. Ik hou zodanig van het voetbal dat ik voor het eerste gekozen heb.’ Tessa Wullaert neemt niet alleen op het veld de juiste beslissingen.
Manchester City en de Red Flames
Na haar aankomst in Manchester in 2018, kenden Tessa Wullaert en haar team een mindere periode, met een uitschakeling in de Champions League tegen Atlético Madrid en een nederlaag in het kampioenschap tegen Arsenal. Ondanks die magere periode hebben de vrouwen van City een duidelijk doel voor ogen: de titel veroveren in de Women Super League, waar ze het seizoen voordien op de tweede plek strandden, achter de Gunners. ‘Mijn spel is een beetje geëvolueerd, omdat ik meer ben opgeschoven naar het middenveld. Daardoor scoor ik minder, maar kan ik meer het spel bepalen, in de verbinding tussen de defensie en de aanval. Bij de nationale ploeg is het vergelijkbaar’, zeg Wullaert, die volgens haar ex-coach Patrick Wachel ‘houdt van vrijheid en graag de sleutels van de match in handen heeft’.
Wat de nationale ploeg betreft, zijn de kwalificaties voor Euro 2021 alvast goed van start gegaan, met vier overwinningen in evenveel ontmoetingen. ‘We hebben vertrouwen, ook al weten we dat we in Roemenië niet ons beste voetbal speelden ( ze wonnen met 0-1, nvdr)’, zegt de kapitein van de Flames, verantwoordelijk voor een doelpunt en twee assists tijdens de daarop volgende match in Kroatië. ‘Maar in de voorrondes van de Wereldbeker waren we ook goed gestart voordat we een inzinking kregen. We moeten het match per match bekijken.’
De Red Flames geraakten deze zomer inderdaad niet in Frankrijk, ze verloren het barrageduel tegen Zwitserland in oktober 2018. Het toeval wil dat het team van Ives Serneels voor het EK samen met de Zwitsers in groep H geloot is. ‘We kennen elkaar’, zegt Wullaert. ‘We spelen min of meer op hetzelfde niveau, alleen hebben zij misschien meer speelsters met buitenlandse ervaring. Maar we worden krachtiger, we groeien dankzij een jonge groep. We zijn beter dan vorig jaar. Het zal een interessant duel worden, waarin de details bepalend zullen zijn.’
