De laatste meters naar het WK zijn nu echt ingezet nadat Roberto Martínez zijn 26 namen bekendmaakte. Wat te onthouden van de nieuwe selectie? Een analyse in vijf lessen.
Les 1: de negen untouchables
Donderdagvoormiddag waren er nog elf die mochten dromen van een zogeheten ‘grand slam’. Driemaal mogen meedoen aan een WK, na eerst Brazilië en daarna Rusland, het is een hele verwezenlijking. Van die elf bleven er uiteindelijk nog negen over in de selectie van de Rode Duivels voor het WK in Qatar, nadat Nacer Chadli en Adnan Januzaj uit de boot vielen. Het gaat om Thibaut Courtois en Simon Mignolet in het doel, Jan Vertonghen en Toby Alderweireld in de verdediging, Axel Witsel en Kevin De Bruyne op het middenveld en Eden Hazard, Romelu Lukaku en Dries Mertens voorin.
De voormalige Napolitaan, die sinds zijn transfer naar Galatasaray nog niet al te veel potten kon breken en door Martinez sinds het EK niet veel meer in actie kwam voor de nationale ploeg, is de enige ‘verrassing’ in dit clubje. Martínez zal zich ongetwijfeld herinneren welke belangrijke rol Mertens had in de openingswedstrijden van de Rode Duivels in Brazilië (de gelijkmaker tegen Algerije) en Rusland (de openingsgoal tegen Panama). De Catalaanse coach nam hem er dus duidelijk bij om in te brengen als de anderen verlamd raken door de stress.
Als Courtois en De Bruyne alle wedstrijden in de groepsfase spelen, zullen acht van deze negen spelers zelfs de eerste acht plaatsen bezetten op de ranglijst van Rode Duivels met de meeste caps ooit. Alleen Simon Mignolet, slechts 35 caps, zou ontbreken. De keeper van Real Madrid, daarentegen, heeft al 125 caps.
Les 2: hoog tijd om te verjongen
Sinds 2014 neemt de gemiddelde leeftijd van de nationale ploeg toe, in lijn met de onvermijdelijke vergrijzing van de gouden generatie. Van 25,5 jaar in Brazilië was de gemiddelde leeftijd van de duivelse selectie voor de grote toernooien opgelopen tot 28,7 jaar tijdens het laatste EK, waar België een van de oudste ploegen was. Deze keer zal de 26-koppige groep van de Rode Duivels met een gemiddelde leeftijd van 27,8 jaar op het wereldtoneel verschijnen.
Het is het resultaat van het geleidelijke afscheid van enkele spelers, maar ook van de weloverwogen integratie van de nieuwe generatie: zes spelers uit de nieuwe selectie hadden nog geen enkele profwedstrijd in de benen toen België de wereld verbaasde op het WK in Rusland. Vier jaar later zullen Arthur Theate, Zeno Debast, Amadou Onana, Charles De Ketelaere, Jérémy Doku en Loïs Openda de moeilijke taak hebben om hun roemrijke voorgangers bij de Rode Duivels te ondersteunen op het WK.
Les 3: zeven veranderingen in anderhalf jaar tijd
Na het verlies in de kwartfinale van het EK tegen de uiteindelijke kampioen Italië, leek België in de zomer van 2021 voor een grote generatiewissel staan. Zestien maanden later is er van die revolutie niet al te veel in huis gekomen, want bijna driekwart van de spelers die er die zomer nog bij waren, zijn nu opnieuw van de partij in Qatar. Dat zijn dus amper zeven veranderingen. Voor de media niet al te veel, voor de conservatieve Martínez bijna een aardverschuiving.
Door het afscheid van Thomas Vermaelen moesten er wel nieuwe namen komen en de terugkeer van Koen Casteels (hij werd in de zomer van 2021 geopereerd en liet zijn plaats dus over aan Matz Sels) is slechts een eerbeton aan de hiërarchie binnen de ploeg. Geen verrassingen dus, maar dat Jason Denayer en Dedryck Boyata over het hoofd werden gezien, is dat zeker wel. Omdat beide verdedigers niet konden overtuigen tijdens EURO 2020 en de wedstrijden nadien en ze bij hun clubs allesbehalve op niveau presteerden, kon Martínez de langverwachte generatiewissel in de verdediging verder in gang zetten. Opvallend: Jason Denayer werd tweemaal opgeroepen voor een EK, maar werd nog geen enkele keer geselecteerd voor een Wereldbeker.
Ook Chadli, Dennis Praet en Christian Benteke verdwenen uit de 26 en werden vervangen door Casteels, Theate, Wout Faes, Debast, Amadou Onana, Openda en De Ketelaere.
Les 4: een nieuwe Toby in een nieuwe verdediging
Aangezien de Belgische verdediging steeds meer onder druk gezet wordt door zijn tegenstanders, had ze nood aan betrouwbare voeten in het centrum van het defensieve trio om de tegenaanval meteen te lanceren. Wie is daar beter voor geschikt dan Toby Alderweireld? Met zijn uitstekende lange pass is hij de geknipte figuur om de positie in te nemen die vroeger werd bezet door Vincent Kompany en Thomas Vermaelen? Op rechts kwam hij steeds meer in moeilijkheden door zijn beperkte beweeglijkheid, maar de Antwerpenaar blijft een meester in het pure verdedigen. Door zijn nieuwe positie in het centrum heeft de driemansverdediging een probleem minder.
Het was ook lang zoeken naar een doublure voor Jan Vertonghen op links, maar die werd gedeeltelijk opgelost door de ontluiking van Arthur Theate. In het centrum profiteert Wout Faes van de mindere vorm van Boyata en Denayer én van zijn veelbelovende debuut bij Leicester om de eerste doublure van Alderweireld te worden. De rechterkant is wel een vraagteken. Roberto Martínez heeft er zelfs Timothy Castagne uitgeprobeerd. Die heeft uitstekend gedepanneerd maar hij is te kostbaar op de flank. Daarna heeft Martínez twee nieuwe spelers gevonden voor die positie: de polyvalente Leander Dendoncker en de jonge Zeno Debast, getest en goedgekeurd in het laatste luik van de Nations League.
Aangezien Dendoncker veeleer als een middenvelder werd beschouwd in eerdere wedstrijden, hebben we in de verdedigende sector dus eigenlijk te maken met vier rookies (ook nog Debast, Theate en Faes).
Les 5: overvloed voorin als tegengif voor de onzekerheid
Als je de selectie linie per linie doorneemt dan kom je tot de volgende rekensom: zes spelers voor de laatste drie posities, negen middenvelders voor vier basisplaatsen en acht geselecteerden voor de drie postjes voorin. In het offensieve compartiment zijn eigenlijk zelfs twaalf spelers beschikbaar aangezien Kevin De Bruyne, Yannick Carrasco, Hans Vanaken en Thorgan Hazard ooit weleens deel uitgemaakt hebben van de drietand voorin.
In die sector is er nogal wat onzekerheid. Romelu Lukaku, de topschutter aller tijden, was de afgelopen jaren een van de vaste aanspeelpunten voorin geworden door de voortdurende ongemakken van Eden Hazard. In het Inter van Antonio Conte was hij een meester geworden in het afschermen van de bal met de rug naar doel, iets wat ook bij de Duivels van pas kwam. Aangezien het maar de vraag is of Lukaku fit zal zijn en er ook vraagtekens staan achter de vorm van Eden Hazard, moet er serieus nagedacht worden over de animatie voorin.
Ook Jérémy Doku is, sinds zijn knalprestatie tegen Italië op het EK 2021, al vaak het slachtoffer geweest van blessures. Hij heeft toch zijn plaatsje gekregen in de selectie van 26 spelers, met het etiket van luxe-invaller en mogelijke game changer. Maar in geval van nood zijn er genoeg alternatieven voorzien. Het is goed mogelijk dat Michy Batshuayi en Leandro Trossard het voortouw zullen moeten nemen in Qatar en dat we Charles De Ketelaere en Loïs Openda weleens sneller zouden kunnen zien dan verwacht.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
