Cristiano Ronaldo verlaat Manchester United via de achterdeur. Het gevolg van een interview waarin de Portugees wees op alles wat er misloopt bij de Engelse grootmacht, maar wel vergeet dat de malaise ook deels door zijn komst kwam.
Hij moest maar één helft wachten op zijn eerste doelpunt in zijn tweede periode bij Manchester United. Tegen Newcastle United was het Cristiano Ronaldo die de score opende voor de Mancunians. Hij scoorde. Opnieuw. En opnieuw. De vijfvoudig Ballon d’Or-winnaar kwam uiteindelijk vorig seizoen aan 24 doelpunten in alle competities en leek de redder te zijn van een ploeg die het seizoen afsloot op een teleurstellende zesde plaats, ver verwijderd van de top vier die een ticket voor de Champions League biedt. Omdat hij zich niet kon voorstellen dat ‘zijn’ competitie zonder hem zou doorgaan, wou de Portugees al na één jaar andere oorden opzoeken. Zijn naam weerklonk in de kantoren van de grootste Europese clubs, of toch degene die zijn salaris konden betalen.
Maar daar kwam uiteindelijk niets van in huis. Misschien wel omdat de andere clubs een andere lezing hadden van het goeie seizoen van de Portugees in het noorden van Engeland. Het is ook zo dat een paar maanden voor de terugkeer van CR7, United op de tweede plaats in de Premier League was geëindigd met de op één na beste aanval in de competitie. 73 doelpunten om precies te zijn, dankzij een supersonisch spel. Dat waren er 16 meer dan het Manchester United van Ronaldo een seizoen later (57).
Individueel top, collectief niet
Het verhaal doet denken aan zijn tijd bij Juventus. Toen hij in Turijn aankwam, nestelde Cristiano zich in een team dat al bijna tien jaar over Italië heerste en op zoek was naar de laatste stap in de tocht naar de Europese top, na twee verloren Champions League-finales in 2015 en 2017. Met 101 doelpunten in 134 optredens bleef de Portugees onder zijn Madrileense niveau, maar het waren nog steeds statistieken die de meeste wereldtoppers niet halen. Zijn cijfers waren dus nog in orde, maar het collectieve rapport was wel heel wat minder nadat de Oude Dame voor het eerst sinds 2012 naast de Italiaanse titel greep en het ook nog eens werd uitgeschakeld door Ajax, Lyon en Porto in de Champions League waar Juve met CR7 nooit verder kwam dan de kwartfinale.
Ronaldo bleef wel scoren en zijn statistieken verbeteren, maar het bleek niet meer voldoende voor de winst van het team. Had Real dat al begrepen, aan het einde van een Champions League-campagne 2017/18 die werd afgesloten met een derde titel op rij en vijftien goals voor de Portugese superster? Want ook zonder Ronaldo, na wel een mindere periode, vond Real de weg terug naar de grootste prijs in het Europese clubvoetbal.
Spitsen die kunnen lopen
De vraag blijft: is een binnenkort 38-jarige Cristiano Ronaldo nog steeds geschikt voor het niveau van een Champions League-kandidaat, meer nog dan bij zijn terugkeer op Old Trafford? De tijd heeft zijn atletische superioriteit veranderd, waardoor hij alleen in het strafschopgebied soeverein is en zijn ploeg hem daar moet laten spelen en er niet van hem verwacht moet worden om defensief veel bij te brengen in een tijd waarin de hele ploeg druk moet zetten.
Tegenwoordig gaat alles uit van het team, vooral in de Premier League waar de coaches de vedetten zijn en de sterspelers genoegen moeten nemen met ereplaatsen bij de Gouden Balverkiezing. Door op de BBC te verklaren dat hij bij Burnley ‘spitsen nodig heeft die kunnen lopen’, vat Vincent Kompany dat moderne voetbal goed samen en toont hij ook meteen aan dat het gigantische CV van Ronaldo niet meer genoeg is om nog aan de bak te komen bij de topclubs.
‘Manchester United is een marketingclub’, zei Cristiano Ronaldo in zijn controversieel interview met Piers Morgan, het spijtige einde van zijn tweede periode bij de Mancunians. Misschien vergeet hij daarbij dat zíjn terugkeer achteraf gezien veel meer publicitaire dan sportieve waarde had voor de club.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier