Na de nieuwe nederlaag van Anderlecht in de classico tegen Standard is het doek gevallen voor Felice Mazzu. De voormalige succescoach van Charleroi en Union voldoet niet aan de verwachtingen, maar is hij echt de slechtste coach uit de geschiedenis van paars-wit ? Een analyse.
Het Anderlecht van Felice Mazzu heeft zondagavond op Sclessin een dieptepunt bereikt. Tegen Standard legde de ploeg opnieuw een collectieve wanprestatie neer op het veld, wat ertoe leidde dat de supporters de wedstrijd stillegden door vuurpijlen op het veld te gooien. En dat kreeg ook buiten het stadion een nog pijnlijker vervolg. Anderlecht toonde zich van zijn slechtste kant, deze 23 oktober 2022 is zeker een van de zwartste zondagen ooit bij het Brusselse instituut.
Het spreekt vanzelf dat in een dergelijke situatie de coach vaak als zondebok wordt aangeduid. Maar nu Felice Mazzu aan de kant geschoven is, zal ook de directie van Brussel serieus in de spiegel moeten kijken. Was het niet voorzitter Wouter Vandenhaute, die te lang heeft gezwegen en eind vorig seizoen ervoor koos om lokaal idool Vincent Kompany te ontslaan, die Felice Mazzu, de coach van het jaar die qua stijl niet meteen paste bij het paars-witte huis, naar Anderlecht haalde?
Nummers gelijk aan die van René Vandereycken
Van de talloze coaches die ooit bij RSCA zaten heeft Mazzu zeker een van de minste rapporten, maar de slechtste trainer uit de geschiedenis is hij zeker niet. Door de nederlaag van zondag op Sclessin trad Mazzu in de voetsporen van René Vandereycken, een andere coach wiens stijl niet noodzakelijkerwijs zou passen bij de eisen van Anderlecht, ondanks een meer dan succesvolle periode als speler in het paars-witte shirt. Beide trainers hebben ook nog iets anders gemeen met elkaar: ze hadden net een boerenjaar bij een andere Brusselse club achter de rug. Vandereycken deed dat bij RWDM, waarmee hij zich kwalificeerde voor de UEFA Cup in 1996/97, het verhaal van Mazzu bij Union kennen we nog wel.
Felice Mazzu en de voormalige Belgische bondscoach hebben ongeveer evenveel wedstrijden aan het hoofd van Anderlecht gestaan: 22 voor de eerste, 20 voor de tweede. Mazzu had 10 overwinningen, 10 verliezen en 2 splitsingen, met 33 doelpunten voor en 24 tegen (+9). Van der Eycken daarentegen heeft er 9 gewonnen, 9 verloren en 2 gelijkgespeeld, met 32 doelpunten en 28 tegendoelpunten (+4). Beide mannen hebben dus gemiddeld 1,45 punten gepakt.
Met uitzondering van Hein Vanhaezebrouck, die een iets lager gemiddelde heeft (1,44) over de 62 wedstrijden die hij in de hoofdstad heeft geleid, heeft geen van de coaches boven Mazzu in deze weinig benijdenswaardige rangschikking meer dan 20 wedstrijden gehad om zich te bewijzen op de bank van het Lotto Park.
Het slechtste record is ongetwijfeld dat van Simon Davies, de Welshman die op de bank plaatsnam nadat Kompany als speler terugkeerde naar Anderlecht. Onervaren op het hoogste niveau, haalde hij gemiddeld slechts 0,60 punten in zijn vijf wedstrijden (3 nederlagen en 2 gelijke spelen in 94 dagen). Hij is de enige die Anderlecht heeft gecoacht zonder ook maar één zege te hebben behaald.
Als je nog aan andere grote flops in de geschiedenis van Anderlecht kent, is de Duitser Herbert Neumann een naam die niet mag ontbreken. Als succesvolle coach bij Vitesse tekende hij in de zomer van 1995 in het Astridpark om Johan Boskamp op te volgen en een modernere voetbalstijl in de ploeg te brengen. Maar de nieuwe wind sloeg niet aan en Neumann bleef nog minder lang zitten dan Liz Truss als Brits premier (42 dagen tegenover 45 dagen). In vier wedstrijden verloor hij drie keer, waarvan twee in de competitie. Hij won echter de Belgische supercup tegen Club Brugge in zijn eerste wedstrijd op de bank, maar kwam uiteindelijk niet verder dan een gemiddelde van 0,75 punten per wedstrijd.
Nog een coach die niet al te lang mocht proeven van het trainerschap bij paars-wit was Karim Belhocine. Hij heeft een record van 1 punt per wedstrijd in de 6 wedstrijden die hij leidde na het ontslag van Vanhaezebrouck (2 overwinningen, 3 nederlagen en 3 splitsingen). Hij zat maar 75 dagen op de bank bij de Belgische recordkampioen. Het was nauwelijks beter voor zijn opvolger Fred Rutten met 1,13 punten per wedstrijd (99 dagen in functie). De Nederlander won 5 keer, verloor 6 keer en deelde 2 keer de buit. Zijn doelsaldo was negatief met 15 doelpunten voor en 20 tegen in 13 duels.
Nauwelijks beter dan Rutten
Om het record van Rutten, dat alleen in de Belgische competitie werd behaald, te vergelijken, moeten we de Europese wedstrijden van Felice Mazzu buiten beschouwing laten. Dat laatste maakte zijn algemene record lichter, want in de nationale competitie pakte de geboren Carolo slechts 1,14 punten per wedstrijd. René Vandereycken deed het in dat opzicht beter, want hij werd ontslagen bij Anderlecht met een record van 17 punten op 39 in de competitie (1,31 punten per wedstrijd), terwijl Mazzu er slechts 16 op 42 haalde. Hetzelfde geldt voor Vanhaezebrouck, die gemiddeld 1,78 punten per wedstrijd haalde als je de Europese en nationale bekerwedstrijden buiten beschouwing laat.
Het rapport van Felice Mazzu is dus inderdaad een van de slechtste van alle hoofdtrainers bij Anderlecht. De voormalige succescoach van Union is er zelfs in geslaagd de catastrofale uitslagen van Rutten te benaderen en dan hebben we het nog niet eens over zijn recente record van zes verliespartijen op rij gehad. Mazzu is trouwens ook de vierde snelst ontslagen coach ooit bij paars-wit met zijn 115 dagen op de bank van het Lotto Park.
Het Mazzu-tijdperk bij Anderlecht zal nu meer weg hebben van ‘Truss the process’ dan van het ’trust the process’ waar Vincent Kompany het altijd over had, die waarschijnlijk net zo goed zit te gniffelen als dat hij zich schuldig voelt bij het zien van de puinhoop die de club waar hij is opgegroeid is geworden.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
