Na de uitschakeling van de Rode Duivels: voor Domenico Tedesco was het EK te hoog gegrepen

De Rode Duivels werden uitgeschakeld door Frankrijk (0-1), maar niet weggespeeld. Na een EK met één overwinning in vier wedstrijden bouw je op die constatering echter geen toekomst.

Zou er na de dramatische wedstrijd van de Rode Duivels tegen Oekraïne een moment geweest zijn waarop Domenico Tedesco zichzelf aan een streng gewetensonderzoek heeft onderworpen? Wat spookte er voor de match tegen Frankrijk echt in het hoofd van de Duitser? Dat hij na de nederlaag tegen Oekraïne als verontschuldiging inriep dat de bus te laat in het stadion was gearriveerd omdat de escorterende politie geen zwaailichten gebruikte is gewoonweg lachwekkend.

En het maakt duidelijk: voor Tedesco bleek dit toernooi te hoog gegrepen. Amper communicatie met de media, nietszeggende teksten. Misschien moet hij zich spiegelen aan zijn twee jaar jongere landgenoot Julian Nagelsmann die driekwartier voor iedere wedstrijd ruim tien minuten uittrekt om aan de rand van het speelveld een interview te geven aan de Duitse televisie.

Toptrainers horen waardig te zijn na uitschuivers. Voetballers trouwens ook. Dat Kevin De Bruyne na de match tegen Oekraïne de spelers naar de kleedkamer stuurde toen de supporters begonnen te fluiten was al even ongelukkig als de attitude van Romelu Lukaku die weigerde met de media te praten. Bij successen staat de spits telkens op de eerste rij.

Maar een kwalificatie voor de kwartfinale kon alles goedmaken. Naarmate de wedstrijd tegen Frankrijk naderde steeg het optimisme in het Belgische kamp. Domenico Tedesco pakte nog maar eens uit met een andere veldbezetting. Twee verdedigende middenvelders tegen Slowakije maar slechts één tegen Frankrijk, het wekte bij velen verbazing. Net zoals het gegeven dat Loïs Openda in de spits mocht opdraven naast Romelu Lukaku.

Het heette vooraf dat de Rode Duivels tegen Frankrijk lef moesten tonen, maar daar bleek weinig van. Sterker zelfs: de ploeg leek te weinig in zichzelf te geloven. Tegen het trage Frankrijk, dat aanvankelijk amper voetbalde, werd niettemin lang stand gehouden en bleef de hoop op een doelpunt. Er waren twee doelkansen maar over de hele wedstrijd was dat te mager. Het meeste balbezit en de beste kansen waren voor de Fransen. Hun overwinning was niet onverdiend.

Dit EK was voor de Belgen een zoektocht naar het juiste evenwicht en de juiste veldbezetting. Dat moet je in de eerste plaats Domenico Tedesco aanrekenen. Zijn rapport is dan ook onvoldoende: één overwinning, één gelijkspel en twee nederlagen. En dat telkens met de doelman, Koen Casteels, als de beste man. Terwijl er vooraf over hem twijfels bestonden. Het geloof van Tedesco, kenner van de Bundesliga, in Casteels is wel een pluim die hij op zijn hoed mag steken. Thibaut Courtois werd op geen enkel moment gemist.

Maar of dat een basis is om door te gaan? De Rode Duivels hebben nood aan stabiliteit en herkenbaarheid, aan duidelijke patronen, aan een spelfilosofie. En zeker niet aan het veelvuldig geschuif en het bange voetbal dat te vaak op dit EK te zien was. Ongetwijfeld zal dat Tedesco in een evaluatie worden aangerekend. Maar of het dan tot een ommezwaai komt? De Duitser, die na zijn aanstelling een nieuw elan en een ander dynamisme in de ploeg leek te brengen, ligt nog twee jaar onder contract, een ontslag zou veel geld kosten. En was het niet door het geloof in zijn project dat die overeenkomst voortijdig werd verlengd? Al is het op dit moment niet duidelijk om welk project het gaat.

(lees verder onder de tweet)

France 1-0 Belgium: Own goal sends Les Bleus into quarter-finals

Tap below to read the report 👇

— UEFA EURO 2024 (@EURO2024) July 1, 2024

VAR bewijst zijn waarde

Intussen blijft dit EK een voetbalhappening. Het is, na het WK van 2006, een nieuw voetbalsprookje, in Duitsland, terwijl dat niet voor mogelijk werd gehouden. Iedereen blijft verbaasd over wat de kracht van het voetbal blijft uitstralen, over het verbindende karakter dat je in deze donkere tijden overal ziet.

Veel van dat almaar opborrelend enthousiasme heeft te maken met het frisse spel van de Duitse nationale ploeg, die na een reeks teleurstellende prestaties voor dit EK weer opveert. Dit toernooi zorgt voor een optimistische vibe in een land met een vastgelopen economie en verdeelde samenleving. Vrijdag staat de kwartfinale tegen Spanje op het programma. De met afstand beste ploeg, met techniek, inventiviteit en opportunisme, plus het vermogen om in een waanzinnig hoog tempo te voetballen.

In dit EK komt het aan de top tot een gedeeltelijke machtswissel. Titelverdediger Italië werd met erbarmelijk voetbal naar huis gestuurd, Engeland strompelde naar de kwartfinale, Portugal overtuigde niet en Frankrijk flitste amper, de zege tegen de Rode Duivels ten spijt. Nederland, dat onder bondscoach Ronald Koeman weer een swingende ploeg moest worden, voetbalt als een kip zonder kop, waarbij Koeman geregeld van zijn principes afstapt. In plaats daarvan zorgen Oostenrijk en Zwitserland voor andere impulsen. Net als Roemenië, vooraf door velen beschouwd als een van de zwakste ploegen.

Dit is ook het EK van de VAR die nog maar eens zijn waarde bewijst en het reglement tot op de letter toepast. Snelle beslissingen tonen hoe het moet en de regel dat alleen aanvoerders met de scheidsrechter mogen communiceren, zoals in het rugby, is een zegen voor het voetbal. Ook al moeten velen daaraan wennen. Zeker wat de VAR aangaat. Wat dat betreft blijft het voetbal een conservatief wereldje dat zich hier en daar afsluit van technologische ontwikkelingen.