Landry Dimata herleeft bij NEC: ‘In Spanje is er echt iets wezenlijks veranderd’

De lach is terug bij Nany Landry Dimata (25). Na moeilijke eerste maanden herpakte de spits van NEC zich met vier goals in de laatste zes Eredivisie-wedstrijden. Waar het vertrouwen bij de supporters begint te groeien, is het er bij Dimata altijd geweest. ‘Mensen hoeven het mij niet te vertellen als ik minder goed speel.’

Door Sander Janssen (Voetbal International)

Het immer kritische NEC-publiek had het oordeel in oktober al klaar, toen Dimata op slechts één doelpunt in Nijmeegse dienst stond. De aanvaller belandde zelfs even op de bank. Wat voor spits had Ted van Leeuwen nu weer binnengehaald? De oud-technisch directeur van NEC repte bij de presentatie van Dimata over ‘een van de beste koppers van La Liga’ en ‘een exponent van een generatie Belgische topspitsen’. Die woorden maakte de van Espanyol gehuurde Belg in zijn eerste maanden niet waar. Hoe anders is dat nu: Dimata scoorde voor de WK-break tegen RKC Waalwijk en was na de winterstop trefzeker tegen Ajax en tweemaal tegen FC Emmen. Daarnaast valt op dat hij met meer energie speelt en ook zonder te scoren nuttig is voor de ploeg, bijvoorbeeld in zijn rol als aanspeelpunt.

De voetbalreis van Dimata is ondanks zijn 25-jarige leeftijd al behoorlijk lang en leidde hem van KV Oostende naar VfL Wolfsburg en van Anderlecht naar Espanyol. Na de promotie naar La Liga in 2021 legde de club uit Barcelona de lat hoger. In de zomer werd al snel duidelijk dat de Spanjaarden hem liever kwijt dan rijk waren. ‘Het punt was dat ik niet zomaar weg wilde naar de eerste de beste club’, vertelt Dimata. ‘Ik wilde goed nadenken over mijn volgende stap, die móést goed zijn. Een club waar ik aan spelen zou toekomen, waar ik mezelf kon laten zien in een team dat voelt als een familie. Toen ik hoorde dat NEC interesse had, heb ik de tijd genomen om mijn huiswerk te doen.’

Okita

Dimata bekeek wedstrijden van de Nijmeegse ploeg om de speelstijl te zien en won advies in bij een speler die NEC op dat moment net had verlaten: Jonathan Okita. De vleugelspeler speelde vier jaar in Nijmegen en is er met zijn doelpunt in de play-offs tegen NAC Breda voor verantwoordelijk dat NEC nu in de Eredivisie speelt. Okita stapte afgelopen zomer transfervrij over naar FC Zürich. Hij is een jeugdvriend van Dimata. De twee speelden als talenten samen bij Standard Luik. ‘Toen waren we een jaar of veertien, denk ik. We hebben altijd contact gehouden. Ik ken hem heel goed, dus ik belde hem om te praten over NEC. Hij was heel duidelijk en zei direct: “Dit moet je doen, je moet gaan”. Volgens hem zou ik hier het plezier in voetbal terugvinden. Dat is zeker gebeurd.’

Okita was eerlijk tegen zijn maatje. De aanvaller speelde in vier seizoenen 136 wedstrijden voor NEC, maar lang niet altijd werd hij toegejuicht door de supporters. In het seizoen waarin hij NEC de Eredivisie in schoot, viel zijn productie aanvankelijk nog tegen en volgde er kritiek van de achterban. ‘Hij gaf me nog mee dat ik me daar geen zorgen over moest maken als het mij ook zou overkomen’, vertelt Dimata. ‘Ook hij had het hier in het begin moeilijk, maar hij is uiteindelijk succesvol geweest. Weet je, ik maak me inmiddels ook niet meer druk om wat mensen van me vinden. Eerder dit seizoen werd ik even uitgefloten tijdens een thuiswedstrijd. Prima. Ik ben al acht jaar prof, het hoort erbij. Soms gaat het goed, soms gaat het minder. Ik heb altijd vertrouwen in mezelf, maar ik ben ook zelfkritisch. Joh, mensen hoeven mij niet te vertellen dat ik minder goed speel. Ik ben de eerste die dat vind en ook de eerste die daar kwaad om kan worden. Ik ben een perfectionist. Na een wedstrijd kijk ik altijd de beelden terug om te zien wat er beter kan. Dat vuur brandt altijd in mij, dat hoeft niemand anders aan te steken.’

Trainingskamp

Dimata wanhoopte dan ook niet toen hij na tien duels op slechts één goal stond. Ook trainer Rogier Meijer deed dat niet, maar ging in december tijdens een trainingskamp in Zuid-Spanje wel met zijn spits in gesprek. ‘Hij heeft tijd nodig gehad’, vertelt de trainer. ‘Dat hij scoorde tegen RKC deed hem goed. In Spanje ging het vooral over wat we van elkaar verwachten. Hoe verwachten wij dat hij als spits speelt en wat waren zijn verwachtingen? Dat lag nog iets uit elkaar.’

Dimata vertelt dat hij gewend was om als aanvaller de diepte te zoeken en in het verleden niet vaak als aanspeelpunt fungeerde. ‘Daarom was dat gesprek zo belangrijk. In Spanje is er echt iets wezenlijks veranderd. Normaal gesproken houd ik er niet van om met een verdediger in mijn rug te spelen en ballen vast te houden, maar dat is wel wat hier van me wordt verwacht. Het gaat erom hoe ik het beste kan functioneren in het team. De laatste weken ben ik gegroeid in die rol en voelt het goed.’

Daarnaast bouwde Dimata in Spanje een betere band op met zijn ploeggenoten. ‘Dat is ook iets wat je normaal gesproken tijdens de voorbereiding al kan doen’, vervolgt de aanvaller. ‘Om een week lang continu bij elkaar te zijn, zonder ouders, vrouw of kinderen, dan bouw je samen iets op. Misschien klinkt het stom voor mensen van buitenaf, maar voetbal draait niet alleen om wat er op het veld gebeurt. Sterker nog: tachtig procent van zo’n trainingskamp breng je buiten het veld door. Dat is misschien wel het belangrijkste. Het is onmogelijk om goed te presteren als je geen goede band hebt met je teamgenoten. Dat heb ik in mijn carrière vaak genoeg meegemaakt.’

Sfeer

Dimata vertelt overigens in het Engels. Als Franstalige Belg spreekt hij wel Nederlands, maar hij kan zich naar eigen zeggen beter uiten in het Engels. Toch gebruikt hij een Nederlands woord als het over de selectie van NEC gaat. ‘Het is heerlijk om in een ploeg te spelen waar de sfeer goed is. Dat geeft me ook meer energie om mijn best te doen en mijn teamgenoten te helpen. Denk aan de wedstrijd tegen Vitesse. We stonden al na twintig minuten met tien man. Ik kreeg niet veel kansen om te scoren, maar ik kon wel op een andere manier het team helpen. Door mee te verdedigen, ballen vast te houden. Ook dat is soms nodig als spits. Ik ben er voor het team en ik denk dat dat makkelijker gaat als de sfeer in de groep goed is. Dan ben je sneller bereid om dingen voor een ander te doen.’

De vraag is nog wat Dimata na het seizoen van plan is. Zijn contract bij Espanyol loopt nog door tot medio 2024. ‘Het einde van het seizoen is in mijn hoofd nog ver weg’, vertelt de spits. ‘Ik ga van de ene naar de andere wedstrijd en wat er in de zomer gebeurt, zie ik dan wel weer. Als ik op deze manier doorga, heb ik na het seizoen opties genoeg. Misschien is dat wel gewoon mijn plan, doen wat ík wil doen. Ik wil niet meer in een kooi gestopt worden en iets moeten doen wat ik niet wil. Maar om dat te kunnen doen, moet ik blijven presteren. Dat wil ik de komende maanden doen. In mei moet ik op meer dan vijf doelpunten staan.’