KV Oostende onder de loep: laboratorium KVO

Elke week neemt Sport/Voetbalmagazine een Belgische club onder de loep. We kijken terug op de lessen van het voorbije seizoen en blikken vooruit op de (transfer)plannen voor het komende jaar. Deze aflevering: hoe KVO probeert te overleven door het moderne voetbal te omarmen.

We beginnen met het goede nieuws: KV Oostende vertoefde nog nooit zo lang en zo succesvol in de hoogste klasse als de afgelopen jaren. Sinds de promotie in 2013 groeide KVO waanzinnig snel uit tot een subtopper, speelde het twee keer play-off 1, bereikte het de de bekerfinale en pakte het zelfs een Europees ticket na een 4e plek in de competitie. Natuurlijk heeft de figuur en het vermogen van Marc Coucke een handje geholpen. Sinds/door zijn vertrek in 2017 ging het dan ook stijl bergaf met de Kustboys.

Yves Vanderhaeghe werd al vroeg in het seizoen 2017/18 ontslagen na een 1 op 21. Zijn assistent Adnan Custovic nam met succes over en bracht de Kustploeg al snel in veiligheid door 18 op 30 te pakken in zijn eerste 10 matchen als hoofdcoach. Daarna begonnen vooral de verdedigende prestaties te slabakken, terwijl de ploeg altijd min of meer evenveel kansen bleef creëren. Custovic mocht na het seizoen beschikken. De nieuwe bazen kozen voor Gert Verheyen als coach.

Onder de voormalige Rode Duivel begon KVO goed aan de competitie, met 13 op 24, waardoor het nooit in acuut degradatiegevaar kwam. Maar daarna wist Verheyen nog welgeteld 2 matchen te winnen. Ook hij kreeg te kampen met een falende defensie, wat hij probeerde te compenseren door meer verdedigend te gaan spelen. Daardoor zakten ook de gecreëerde kansen verder. Met gemiddeld 1 ‘Expected Goal’ per match werd het hoe dan ook moeilijk een match te winnen.

Dit seizoen probeerde de Kustploeg nogmaals een nieuwe start te nemen onder leiding van de Noor Kare Ingebrigtsen. Met een verrassende 6 op 6 in het begin van de competitie gaf hij zijn ploeg meteen wat ademruimte, maar het verhulde de grotere problemen bij KVO. Hoewel de offensieve én defensieve cijfers aanvankelijk wat beter waren dan het seizoen voordien, bleef Oostende veel meer kansen weggeven dan het zelf creëerde. Dan ben je als ploeg sowieso veroordeeld tot het onderste gedeelte van het klassement. Door uitschieters tegen Anderlecht en AA Gent leek KVO niet meer in de problemen te komen, maar het plotse vertrek van Ingebrigtsen bracht paniek in de Versluys Arena.

Onder zijn vervanger Van Wijk pakte Oostende nog één levensbelangrijke zege tegen STVV, maar het zou op de laatste speeldag de redding hebben moeten veiligstellen door een puntje te pakken tegen Cercle Brugge of te hopen dat Waasland-Beveren niet kon winnen tegen AA Gent. Ook Van Wijk en de teruggekeerde Custovic kregen nauwelijks verbeteringen in de prestaties. KVO creëerde zelfs nooit minder kansen dan op het einde van dit seizoen, terwijl het ongeveer twee ‘Expected Goals’ per match weggaf.

Hopen op zwakke concurrenten?

Gelukkig was de tegenstand dit seizoen uitzonderlijk zwak. Geen enkele ploeg had de afgelopen vijf seizoenen zo weinig punten nodig om te overleven. De malaise bij Waasland-Beveren (en in mindere mate Cercle Brugge) heeft zeker geholpen.

*Eindklassementen sinds de afschaffing van Play-off 3.

Bovendien verdienden de Kustboys eigenlijk beter. Qua onderliggende prestaties deden ook STVV en Eupen het nog slechter. KVO gaf minder kansen weg dan de Kanaries (maar slikten wel meer goals) en creëerde een stuk meer dan Eupen en Waasland-Beveren (en scoorde ook meer), vooral dankzij de doelpunten van Fashion Sakala. Behalve de snelle Zambiaan scoorde geen enkele speler meer dan 3 doelpunten voor KVO. Met een betere efficiëntie voorin en achterin had KVO dus eigenlijk een 13^e plek verdiend, zij het zonder veel overschot op de 16^e.

Ook voor volgend seizoen moet Oostende hopen op zwakke rechtstreekse concurrenten. Volgens de site Transfermarkt beschikken enkel Cercle Brugge en Mouscron (en Waasland-Beveren) op dit moment over spelerskernen die minder waard zijn. Beide clubs deden er lang over om een nieuwe coach aan te stellen en zijn volop bezig met nieuwe spelers aantrekken. Maar allebei zijn ze er de afgelopen seizoenen wel al eens in geslaagd om vanuit een quasi verloren positie nog terug te komen.

Lees ook: Cercle onder de loep: hoe de Vereniging in cirkeltjes blijft draaien

Inzetten op jong talent, met hulp van data?

Aan de kust moet de nieuwe coach Alexander Blessing het voorlopig ook doen met een erg beperkte en jonge spelersgroep, waar naar verluidt nog maar twee à drie versterkingen zullen bijkomen. Die zijn hoognodig, want de huidige kern bevat welgeteld 5 spelers die het afgelopen seizoen meer dan 900 minuten (10 volledige wedstrijden) in de Jupiler Pro League afgewerkt: Sakala, Hjulsager, Bataille, Capon en Vandendriessche. Bovendien verlieten deze zomer nog eens 16 spelers de club.

De vervangers klinken voor de Belgische voetbalvolgers niet bepaald bekend in de oren. De jonge Duitsers Jäkel en Bätzner (en binnenkort mogelijk Krauss) zijn aangebracht door de nieuwe technische staf, al is er van een officiële samenwerking met RB Leipzig nog geen sprake, en hebben nog ze nog geen minuut profvoetbal gespeeld (toegegeven, Krauss wel al 3 minuten). Hetzelfde geldt voor Theate die van de beloften van Standard overkomt, net als Landry Dimata enkele jaren geleden. Om hun prestaties of potentieel in te schatten kan er dus nauwelijks beroep gedaan worden op de data-analyses waar de nieuwe eigenaars Pacific Media Group zo graag mee uitpakken. Voor andere aanwinsten als D’Arpino, Kvasina, Ndicka en Hendry kunnen we een dergelijke analyse wel eens nabootsen.

D’Arpino is een 24-jarige centrale middenvelder die zijn opleiding genoten heeft bij Olympique Lyon, maar daar niet kon doorbreken. De afgelopen drie seizoen werd hij uitgeleend aan Orléans, waar hij 67 wedstrijden speelde, goed voor 4 goals en 7 assists. Zijn cijfers tonen aan dat hij bij de beste balheroveraars van de Franse Ligue 2 op zijn positie hoorde dit seizoen. Die recuperaties deed hij wel vooral op eigen helft. Een belangrijke nuance hierbij is dat Orléans met afstand de zwakste ploeg was van de hele competitie, waardoor hij veel meer moest verdedigen dan de gemiddelde centrale middenvelder. En dat in een competitie die ook nog eens lager aangeschreven staat dan de JPL.

Ook de 20-jarige Théo Ndicka komt over vanuit het opleidingscentrum van Lyon. De linksachter werd afgelopen seizoen uitgeleend aan derdeklasser Bourg-en-Bresse waar hij goed was voor 4 goals en 2 assists in 19 matchen. Niet slecht voor een linksachter, die ook als flankaanvaller kan spelen. Uit zijn onderliggende statistieken blijkt vooral zijn zin voor avontuur. Per match onderneemt hij gemiddeld 5 dribbels, waarvan er slechts de helft lukken. Zijn verdedigende cijfers zijn niet echt om over naar huis te schrijven. Volgens de algoritmes van gespecialiseerde websites hoorde hij daarmee niet eens tot de beste 10 linksachters van de Franse derde klasse van het afgelopen seizoen.

Aanvaller Marko Kvasina komt wel van een ploeg van een vergelijkbaar niveau als KVO, namelijk het Oostenrijkse Mattersburg. Daar scoorde hij dit seizoen 4 keer in alle competities samen (in 931 minuten). Het jaar voordien lukte dat nog 9 keer (en 5 assists) in 1700 minuten. Ongeveer één doelpunt per 200 minuten dus, geen slecht gemiddelde. Voordien kon hij niet doorbreken bij het Nederlandse Twente en sinds zijn terugkeer in Oostenrijk heeft hij ook geen vaste basisplaats kunnen veroveren. Uit zijn statistieken blijkt dat hij een degelijke targetman kan zijn. Hij is in staat lange ballen bij te houden, is in de combinatie wat minder, maar mikt wel meer dan de helft van zijn schoten binnen het kader. Een nuttige speler om in de ploeg te hebben, ware het niet dat de Kustboys met de nu geblesseerde Sindrit Guri al min of meer hetzelfde type in huis hebben.

Om de defensieve problemen op te lossen, huurt KVO ook Jack Hendry van Celtic. Tweeënhalf jaar geleden betaalde de Schotse recordkampioen nog anderhalf miljoen euro voor hem. De 25-jarige verdediger van 1 meter 93 kwam het afgelopen seizoen wel nauwelijks in actie, ook niet op uitleenbasis bij het Australische Melbourne waar een blessure roet in het eten gooide. In het seizoen 2017/18 speelde hij wel volop, eerst bij Dundee en daarna bij Celtic. Als we dat seizoen als referentiepunt nemen, lijkt Hendry een interessante speler. Uit zijn cijfers komt hij naar voor als een allround verdediger, sterk in de lucht en met een degelijke pass. Dat bevestigde ook zijn voormalige ploeggenoot Frédéric Frans (nu bij Beerschot) al in de Engelse media. Bij Celtic moest hij nauwelijks onderdoen voor Rode Duivel Dedryck Boyata. Maar dat is intussen dus wel al meer dan drie jaar geleden…

Bij elk van de nieuwkomers mag er dus een (serieus) vraagteken geplaatst worden of ze effectief een versterking gaan zijn. Een aantal van hen hebben zeker potentieel, maar is er voorlopig altijd wel een ‘maar’. Met een aantal meer ervaren en kwalitatieve versterkingen erbij kunnen de jongere talenten misschien wel stappen zetten in hun ontwikkeling, maar CEO Gauthier Ganaye liet op de eigen clubwebsite al verstaan dat het de bedoeling is om (gratis) spelers onder de 23 jaar aan te trekken. Nochtans was dat in zijn succesvolle periode bij Nice anders. Daar omringde hij de beloftevolle jongens wel met mannen die alles al hadden meegemaakt zoals Wesley Sneijder, Dante of Mario Balotelli.

Iedereen die KVO een warm hart toedraagt, kijkt met gemengde gevoelens naar de recente ontwikkelingen aan de kust. Enerzijds maakt de nieuwe manier van werken van (redder in nood) PMG Oostende een razend interessante club om volgen, anderzijds dwingen de feiten tot realisme. Met de huidige kern gaat KVO een erg moeilijk seizoen tegemoet. Als de club niet degradeert, is het seizoen hoe dan ook geslaagd. En in de voorlopige formule biedt ook een 15^de plaats nog geen zekerheid. Gelukkig is de transfermarkt nog lang open en kan er zelfs na de wintermercato nog heel wat gebeuren, zoals Cercle Brugge dit jaar heeft bewezen. Het doet ook de vraag rijzen of PMG het zelfs erg zou vinden als KVO (tijdelijk) naar 1B zou afzakken. Met het nieuwe format heb je daar toch 25% kans op promotie, of toch zeker op barrage. Voor de eigenaars is het voldoende als ze elk jaar een aantal spelers uit hun laboratorium met een flinke meerwaarde kunnen verkopen, los van de resultaten. Ook dat is het moderne voetbal.