De generatie van doelman Geert De Vlieger kon een match over de streep trekken, ‘op z’n Belgisch’.
De lichting Rode Duivels waar ik deel van uitmaakte, kreeg een zware erfenis. Sinds 1982 hadden de Belgen zich telkens geplaatst voor het wereldkampioenschap. Maar het voetbal veranderde en voetballand België raakte stilaan achterop. Je kwalificeren voor het WK was niet meer zo vanzelfsprekend. Zouden wij de eerste generatie zijn die de rol moest lossen?
In de kwalificatiecampagne lukte het net niet: op de laatste speeldag lieten we het liggen tegen Kroatië. Dat betekende barragematchen tegen Tsjechië. Een ploeg met sterren als Pavel Nedved, Karel Poborsky en Milan Baros, die duidelijk favoriet was tegen de Rode Duivels. In Brussel werd het 1-0, al lagen we grote delen van de wedstrijd onder. De Tsjechen meenden dat ze dat in de terugmatch wel recht zouden trekken.
Het was bar koud in Praag, in november 2001. De match draaide uit op een belegering, maar we stonden pal. Onze ploeg liep niet over van klasse, maar in werkkracht deden we voor niemand onder. Bijna alle Rode Duivels speelden in de Belgische competitie. We kenden elkaar goed, stonden op dezelfde manier in het leven en dat zag je ook terug in ons voetbal. Yves Vanderhaeghe, Eric Van Meir, Bart Goor, Timmy Simons, Nico Van Kerckhoven: allemaal mannen die begrepen hoe je een match over de streep trekt, met discipline en teamspirit. ‘Op z’n Belgisch’, noemden we dat toen. De Tsjechen hebben het geweten. We wonnen zelfs in Praag. Net voor affluiten werd Gert Verheyen gehaakt in het strafschopgebied. Marc Wilmots trapte de penalty hard binnen: we waren geplaatst voor het WK! Van Tomas Galasek, een ex-ploegmaat, hoorde ik later dat de Tsjechische sterren het in de aanloop naar die match niet te nauw hadden genomen – Praag is een mooie stad, weet je wel. Zo zeker waren ze dat ze korte metten zouden maken met die Belgen. Viel toch tegen. (lacht)
Op het WK stootten we in de tweede ronde op toernooifavoriet Brazilië. Iedereen herinnert zich scheidsrechter Peter Prendergast, die een kopbaldoelpunt van Marc Wilmots afkeurde omdat Marc zogezegd had geduwd. Zijn we toen geflikt? Waarschijnlijk wel, maar het maakte weinig uit. De Brazilianen waren simpelweg beter. Ze hadden ons hoe dan ook verslagen. We hebben gestreden voor wat we waard waren en sneuvelden op het veld van eer.
