In zijn eerste maanden bij Anderlecht viel klom hij snel op tot titularis en nu is Jérémy Doku op zijn 18 al Rode Duivel. ‘Ik besef nu: vijf spelers dribbelen zonder dat het iets opbrengt, is zinloos.’
Jérémy Doku kende zijn vuurdoop in de Jupiler Pro League in november 2018, maar in de maanden die volgden, kwam hij nog amper in het stuk voor. Zijn periode onder Fred Rutten en Karim Belhocine was eigenlijk één harde leerschool. Met 21 duels en zijn eerste doelpunten in het ingekorte seizoen 2019/20 deed Doku het daarna stukken beter. Vandaag is het ketje dat onlangs zijn 18e verjaardag vierde een onbetwiste titularis bij Anderlecht. En van alle paarse goudklompjes is hij wellicht de speler die het hart van alle bestuurders en stafleden het meest tilt doet slaan. Daarom kreeg hij van de club voor het eerst de toelating om een lang interview toe te staan.
Het voetbal zit simpel in elkaar: als ik niet elke week presteer, vlieg ook ik uit de ploeg.’
Tijdens de lockdown heb je een vraag- en antwoordsessie georganiseerd met je instagramvolgers. Vond je het tijd om jezelf voor te stellen?
Jérémy Doku: ‘Ik deed het zonder nadenken en er zat geen bewuste strategie achter. Je moet het niet ver zoeken: net zoals veel mensen verveelde ik mij thuis en toen kwam ik op het idee om met supporters te communiceren die mij al volgen sinds mijn debuut. Maar ik zou het niet meer opnieuw doen. Ik ga uit van het principe dat ik mij op het veld moet tonen, niet elders. Alles speelt zich af op het veld. Welk nut heeft het om als debutant blootgesteld te worden aan de media als je toch niets interessants te vertellen hebt? Misschien zouden mijn emoties de bovenhand genomen hebben. En misschien had ik dingen verteld waar ik achteraf spijt over zou hebben. Wanneer emoties in het spel zijn, kan je snel afdwalen. Vandaag ligt dat anders. Ik ben 18 jaar en ik ben meerderjarig. Ik ben daartegen bestand.’
Voel je je rijper dan een jaar geleden?
Doku: ‘Zeker. Ik heb intussen van alles meegemaakt, ik heb wedstrijden gespeeld en ik heb ervaring opgedaan. En ik voel dat het vertrouwen in mij groot is, wat niet per se het geval was toen ik net kwam kijken. En: ik krijg ook bepaalde verantwoordelijkheden. Tel dat allemaal op en je weet waarom het rustig is in mijn hoofd.’
Jouw status is ook geëvolueerd.
DOKU: ‘Juist. Weet je wat het meest frappante is? Ik kan niet meer dezelfde excuses gebruiken zoals na mijn eerste wedstrijden in de A-ploeg. Na een foutje kon ik altijd terugvallen op een veiligheidsnet. Er werd toen gezegd: ‘Jérémy is nog jong’, en noem maar op. Dat is verleden tijd. Ik word op dezelfde wijze behandeld als spelers die al jaren in de basis staan en ik heb dezelfde plichten als de anciens. Het is gedaan met excuses uitvinden. Het voetbal zit simpel in elkaar: als ik niet elke week presteer, vlieg ook ik uit de ploeg.’
Metamorfose
Hoe evalueer je de ontwikkeling die je hebt doorgemaakt sinds jouw doorstroming naar de A-kern? Ben je tevreden of had je gedacht verder te staan?
DOKU: ‘Ik moet toegeven dat ik in het eerste seizoen niet besefte wat er mij overkwam. Ik zat in een fase waarin je onbekommerd bent. Ik realiseerde mij zelfs niet dat mensen naar mij keken. In de loop van vorig seizoen is mijn instelling veranderd. Ik was als basisspeler aan het seizoen begonnen en daarna verdween ik naar het achterplan. Ik begon mij vragen te stellen en ik heb snel de juiste antwoorden gevonden. Ik had genoeg kansen gekregen om de staf voor mij te winnen maar mijn statistieken – nul doelpunten en nul assists – waren ondermaats. Daarom werd ik uit de ploeg gezet. Ik begreep dat profvoetbal geen schouwspel is waar je je dribbelnummers en kunstjes moet tonen. Een aanvaller die niet scoort en geen assists geeft, zal altijd geviseerd worden. Je wordt afgerekend op je statistieken. Ik heb vooral op dat vlak vooruitgang geboekt. Noem het maar een metamorfose. Bij de jeugd hechtte ik geen belang aan mijn statistieken. Ik was al lang blij als ik goed had gespeeld en enkele trucs had opgevoerd. Voor mij was dat genoeg.’
Je speelde dus puur voor de fun.
DOKU: ‘Ja, het moest vooral plezant zijn. Maar voetbal bij de grote jongens is meer dan plezier hebben.’
Wie heeft jou dat doen inzien?
DOKU: ‘Dat is uit mezelf gekomen toen ik vanaf de zijlijn moest toekijken. Toen de coach mij weer in de basis dropte tegen Oostende maakte ik een doelpunt en gaf ik een assist. Vanaf dat moment heb ik bijna alle matchen gespeeld. Een aanvallende flankspeler moet goede cijfers kunnen voorleggen. Punt aan de lijn. Vijf spelers dribbelen zonder dat het iets opbrengt, is zinloos.’
Drie maanden geleden ben je 18 jaar geworden. Was dat een mijlpaal voor jou?
DOKU: ‘Voor mij betekende het dat ik met de auto mocht rijden. Ik ben niet meer afhankelijk van Francis Amuzu, die mij overal moest voeren. Ik ben vrij om te gaan waar ik wil.’
Je scoorde dit seizoen in je eerste match. Je deed het helemaal alleen en er werd gezegd dat het een typische Doku-goal was. Leg eens uit wat een Doku-goal is?
DOKU: ‘De opbouw van dat doelpunt kwam langzaam op gang. De back had van bij de aftrap door dat ik constant naar dezelfde kant dribbelde. Bij de actie die tot het doelpunt leidde, ben ik onverwachts de andere richting uitgegaan. Hij was daar niet op voorbereid en ik heb mij in de ruimte gestort die hij had opengelaten. Dat soort doelpunten maakte ik vaak als jeugdspeler – ik heb het altijd van mijn snelheid en dribbels moeten hebben. Mijn techniek? Die heb ik eerder op straat aangeleerd dan in de clubs waar ik gevoetbald heb.’
Schaarbeweging
Welke technisch hoogstandje zou je willen stelen van een bekende speler?
DOKU: ‘Geef mij maar de schaarbeweging van Robinho. Ik heb die techniek een beetje onder de knie, maar ik gebruik de beweging niet omdat ze mijn spel vertraagt. Ik haal vooral dribbels boven die functioneel zijn en het best gecombineerd kunnen worden met mijn snelheid. Alles draait om efficiëntie en dat onderdeel moet ik nog in mijn spel integreren.’
Ben jij het type dat uren kan kijken naar filmpjes van Romelu Lukaku?
DOKU: ‘Op youtube kijk ik vooral naar de skills van spelers.’
Wat vind je van de dribbels van Eden Hazard?
DOKU: ‘Onze stijl van dribbelen is anders. Hij tikt de bal lichtjes aan en houdt die ook iets langer bij. Het lijkt alsof het leer aan zijn voeten kleeft. Ik duw de bal verder voor mij uit en ik maak vooral gebruik van mijn snelheid.’
Wie is volgens jou de ideale winger die schoonheid en efficiëntie aan elkaar koppelt?
DOKU: ‘ Sadio Mané, Raheem Sterling en Ousmane Dembélé. Ik ben ook fan van Kylian Mbappé wanneer hij op de flank speelt.’
Er is het eeuwige debat over de beste positie voor een flankspeler. Moet een rechtsvoetige speler als jij tegen zijn voet spelen of moet hij toch rechts opgesteld worden?
DOKU: ‘Vroeger, bij de jeugd, speelde ik voornamelijk vanop links. Ik hield er niet van om op rechts te staan. Maar ik heb geleerd om op beide flanken te spelen.’
Is het een richtlijn van de coach om van flank te wisselen met de andere winger of gebeurt het intuïtief?
DOKU: ‘Over het algemeen gaan we af op ons gevoel. Behalve als het doorgesproken werd tijdens de theorie. Of wanneer blijkt dat ik het tegen een verdediger moet opnemen die niet gewapend is om mijn specifieke kwaliteiten te counteren.’
Adrenalinestoot
Je scoorde op de eerste speeldag tegen KV Mechelen. Heb je teruggedacht aan de wedstrijd van vorig seizoen toen jouw uitsluiting de nederlaag van Anderlecht heeft bespoedigd?
DOKU: ‘Echt niet. Het is niet iets waaraan ik denk tijdens een match.’
Het heeft jou toch lang achtervolgd?
DOKU: ‘Het heeft mij duidelijk pijn gedaan. Ik was aan een goede wedstrijd bezig en toen was er die ongelukkige tackle.’
Als je al geel hebt, moet je toch meer op je hoede zijn?
DOKU: ‘In het heetst van de strijd let je daar niet op. Ik alleszins niet. Er is zoveel actie, de emoties lopen hoog op, je wilt winnen. De adrenaline die op dat ogenblik in mijn lijf zit, belet mij om helder na te denken. Toen de scheidsrechter floot, wist ik dat ik een stommiteit had begaan en dat ik uitgesloten zou worden.’
Frank Vercauteren kon er niet mee lachen.
DOKU: ‘Maar hij wist dat ik inzag dat ik een flater had begaan. Dat was het belangrijkste. En het is niet blijven hangen: in de wedstrijd na mijn schorsing deed ik het goed en in de daaropvolgende match scoorde ik twee keer en gaf ik een beslissende pass.’
Na de match tegen KV Mechelen zei Vercauteren dat jouw uitsluiting geen toeval was. Hij zinspeelde daarmee op de vergelijkingen die de weken ervoor gemaakt werden met Eden Hazard.
DOKU: ‘Nee, dat klopt niet! Mensen hebben het interview van Vercauteren op die manier geïnterpreteerd, maar hij is mij komen opzoeken om te zeggen dat hij het absoluut niet zo bedoeld had. Het was dus geen woordspeling.’
Wie heeft jou met Hazard vergeleken?
DOKU: ‘Ik zou het niet weten. En dat interesseert mij ook niet. Waarom word ik trouwens vergeleken met een gast die de Premier League door elkaar heeft geschud?’
Eigen traject
Dit is de gelegenheid om jouw versie te geven van jouw flirt met Liverpool. Wat weet je nog van jouw bezoek aan Liverpool?
DOKU: ‘Dat was echt gestoord. Ik was amper 15 jaar en ik werd samen met mijn ouders door Liverpool uitgenodigd om het stadion en het trainingscomplex te bezoeken. Mané is een praatje komen maken en Jürgen Klopp toonde ook interesse in mij.’
Wist je dat het opgezet spel was? Ze wilden indruk op jou maken en jou onder druk zetten om hun voorstel te aanvaarden.
DOKU: ‘Ja, ik sluit dat niet uit. Het was zeker geen toeval dat we in het trainingscomplex rondgeleid werden tijdens de middagpauze terwijl alle spelers aan het eten waren in het clubrestaurant. Steven Gerrard heeft mij zelfs even apart genomen om filmpjes te tonen van mij. Ze hadden blijkbaar veel beeldmateriaal van mij verzameld. Gerard gaf commentaar bij het afspelen van de beelden: ‘Wat je hier doet, zien we graag gebeuren.’ En nog van dat soort zaken. Mocht ik het voorstel aanvaard hebben, dan had ik Gerrard als coach gehad bij de jeugd. Tijdens de rondleiding sprak een van ons plots het woord Chelsea uit. Ik zag onmiddellijk een reactie bij de mensen van Liverpool, ze dachten wellicht dat ik ook in contact was met Chelsea. Maar met mijn ouders waren we gewoon over mijn zus aan het praten die Chelsea heet.’
Toen Liverpool interesse toonde op mijn 15e, dacht ik: dan zullen ze mij later wel komen halen nadat ik bevestigd heb.’ Jérémy Doku
Uiteindelijk heb je beslist om Anderlecht niet te verlaten.
DOKU: ‘Misschien speelde ik nu in de Premier League. Of misschien net niet. Het enige wat ik weet, is dat ik bij Anderlecht wel speel. Mensen uit mijn wijk raadden mij aan om naar Liverpool te gaan – ik zou allicht nooit meer zo’n kans krijgen. Ik zag het anders: als Liverpool interesse toont op mijn 15e, dan zullen ze mij later wel komen halen nadat ik bevestigd heb op het hoogste niveau. Ik stond ook in de belangstelling van Arsenal en Ajax en daar zijn we ook op bezoek geweest. Mijn ouders spoorden mij zelfs aan om te vertrekken, maar ik nam het besluit om bij Anderlecht te blijven. De stap naar het buitenland kwam te vroeg. Plezier maken en met mijn maten blijven voetballen stonden voorop.’
Heb je even aan het parcours van Charly Musonda gedacht? Hij vergooide al een deel van zijn carrière door te vroeg naar het buitenland te vertrekken.
DOKU: ‘Nee. Elke speler volgt zijn eigen traject. Ik hou geen rekening met spelers die op jonge leeftijd vertrokken zijn en gefaald hebben. En wil ook niet kijken naar diegene die wel geslaagd zijn. Er lopen niet alleen Musonda’s rond.’
Doku’s beste quotes
‘Mijn grote broer wilde ook profvoetballer worden, maar het is hem niet gelukt. Hij heeft er geen probleem van gemaakt. We zijn familie van elkaar en tussen ons heerst er geen jaloezie. Ik heb het gehaald en iedereen vindt het prima. Had hij het gehaald, dan was dat ook oké geweest.’
‘Er wordt gezegd dat ik de neiging hebben om te zweven. Wie zoiets denkt, kent mij helemaal niet.’
‘Fred Rutten zei dat hij met mij puur goud in handen had – ik deed hem denken aan Memphis Depay – maar hij stelde mij niet op. Daar had ik het moeilijk mee. Ik heb de moed gelukkig niet laten zakken en ik gaf het beste van mezelf bij de U21. Nu, ik begrijp waarom ik niet speelde. Op de ene flank had je Yannick Bolasie en aan de overkant was Yari Verschaeren aan het ontploffen.’
België of Ghana?
Jouw ouders zijn afkomstig uit Ghana en hebben zich om professionele redenen in de jaren negentig in de buurt van Antwerpen gevestigd. Wat heb jij daarvan meegekregen?
Jérémy Doku: ‘Ik herinner me vooral dat ik op mijn tiende bij Anderlecht beland ben zonder een woord Frans te spreken. Gedurende een of twee seizoenen werd ik door een busje thuis opgepikt om naar de trainingen te gaan. Daarna logeerde ik bij een opvanggezin en uiteindelijk ben ik op internaat terechtgekomen. Aan die periode houd ik enkel fijne herinneringen over. Ik sliep er met een tiental ploeggenoten en daar heb ik beetje bij beetje het Frans opgepikt.’
Je bent als kind een keer in Ghana geweest. Enkele maanden geleden werd je net als Derrick Luckassen en Francis Amuzu, die ook hun roots hebben in Ghana, door de Ghanese voetbalbond gecontacteerd. Waarom heb je een uitnodiging geweigerd?
Doku: ‘Ik wil dat toch nuanceren. Ik heb het aanbod niet geweigerd, ik heb gewoonweg niet geantwoord.’
Maar je hebt wel de bondscoach ontmoet?
DOKU: ‘Dat wel. Hij heeft mij uitgelegd dat het nationale elftal aan het verouderen is en dat hij de ploeg een boost wil geven met de introductie van een nieuwe generatie. Ik heb de deur niet dichtgegooid, maar ik heb hem duidelijk gemaakt dat ik andere zaken aan mijn hoofd heb. Ik gun mezelf nog even de tijd om de knoop door te hakken. Ghana wilde mij direct inschakelen, maar ik wil niets overhaasten.’
Jouw vader was zelf voetballer en jouw broer speelt ook. We kunnen ons inbeelden dat een interland van Ghana een niet te missen afspraak is thuis.
DOKU: ‘Zeker als Ghana actief is op de Afrika Cup of op een WK. Ik kan mij nog enkele mooie momenten voor de geest halen. Mijn beste herinnering? Ongetwijfeld de kwartfinale van het WK tegen Uruguay in 2010. Ik weet nog hoe Luis Suárez op het einde van de verlengingen zijn twee handen gebruikte om een bal uit doel te ranselen en dat Asamoah Gyan de strafschop die volgde tegen de lat trapte. Finaal was het Uruguay dat zich na strafschoppen kwalificeerde voor de volgende ronde. Dat heeft een diepe indruk op mij nagelaten.’
Roberto Martinez houdt jou blijkbaar in de gaten. Heeft jou dat ook aangezet om nog even een afwachtende houding aan te nemen?
DOKU: ‘Nee, ik wil nu geen definitieve keuze maken die ik later zou kunnen betreuren. Ik ben amper 18 jaar oud. Ik ben in België opgegroeid, ik heb de verschillende nationale jeugdselecties doorlopen en ik kom nu uit voor de Jonge Duivels. Dat speelt allemaal mee in mijn redenering.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier