‘Kan iemand zich eens bezighouden met het samenlevingscontract tussen sportclubs en gokkantoren?’

Comumnist Imke Courtois buigt zich deze week over de ongezonde relatie tussen gokkantoren en de voetbalwereld. ‘Voetbal en sportweddenschappen zijn al jaren trouwe partners. In goede en kwade dagen, toch?’

Zlatan Ibrahimovic, de 39-jarige Zweed duikt op in heel wat kranten. Pushberichten laten mij weten dat de Milanspits een jarenlange schorsing en geldboete riskeert. Een schorsing van drie jaar is levenslang voor een speler van bijna 40 jaar, maar de ‘mega’ die in de krantenkoppen aan het woordje ‘geldboete’ wordt geplakt, is verwaarloosbaar. Honderdduizend euro is lang niet mega voor een man die furore maakte bij Internazionale, Juventus, FC Barcelona, PSG, Manchester United, LA Galaxy en nu zijn rustgeld verdient bij AC Milan. Aan talent en uitstraling geen gebrek, dat weet ‘Ik, Zlatan’, ook. Na het schaarincident met Mido, doodgeschoten leeuwen in Zuid-Afrika en het hoofdengeknuffel met Romelu Lukaku, het nieuwe hoofdstuk over Bethard.

Zlatan besloot in 2018 om niet enkel en alleen ambassadeur maar ook aandeelhouder te worden van het gokkantoor Bethard. De gedeelde Malmö-roots met oprichter Erik Skarp, het zogenaamd ‘anders aanpakken van de zaken’ en de mogelijke verveling tijdens de revalidatie van de kapotte knie in Manchester waren voldoende om de ethische codes van de FIFA en de UEFA in de wind te slaan.

De transfer richting LA Galaxy bood rust in het onderzoek en het kantoor pakt uit met ‘ Winners dare more‘. Een winnaar heeft de moed om terug te keren naar de serie A en de nationale ploeg, en een durver doet dat weleens zonder zich zorgen te maken over zijn aandelen bij een gokkantoor dat wedstrijden uit zulke competities aanbiedt. Maar wereldschokkend nieuws is het niet, want voetbal en sportweddenschappen zijn al jaren trouwe partners. In goede en kwade dagen, toch?

De Jupiler Pro League wordt gesponsord door bwin, KAA Gent en Cercle Brugge door Napoleon Games, Antwerp door Golden Palace Casino & Sports, RE Mouscron, Waasland-Beveren en KVO door Star Casino en Club Brugge door Unibet. Truitjes staan volgedrukt, de televisiebumper laat snel nog de gokindustrie op ons los en het is niet langer de lokale handelaar maar het gokbedrijf dat pronkt op de boarding rond het veld.

‘Sportweddenschappen’ klinkt uiteraard sympathieker dan gokken en het brengt ons terug naar de sfeer waar we in een ver verleden hooguit 5 euro in de geldpot gooiden en een eindresultaat lieten noteren op een bierviltje. Het maakte de wedstrijd net iets spannender en de viering bij winst uitbundig. De winnaar van de weddenschap werd verheven tot echte voetbalkenner en de begiftigde trakteerde zijn aanhang voor de rest van de avond. Althans, tot de gewonnen geldpot leeg was.

Dat was mijn sfeer toen ik ooit één keer onder sociale druk bezweek en meedeed. Ondertussen lees ik hoe sportweddenschappen de populairste vorm van gokken is bij minderjarigen, ook al is het verboden. Hoe 1 op 5 mensen die meedoet aan sportweddenschappen risicovolle gokkers worden en hoe een EK of WK voor een toestroom van nieuwe spelers zorgt. De zelfbegoocheling van een supporter die de kans groot acht dat zijn/haar voetbalkennis zal leiden tot een quasi juiste voorspelling, in combinatie met het feitelijk onvoorspelbare karakter van voetbal zorgt voor een ‘goeie goksfeer’ en de heerlijke dopamine rush. Het punt is: het Zlatan-Bethard huwelijk staat (terecht) op springen, maar kan er misschien ook iemand zich eens buigen over het samenlevingscontract tussen sportclubs en gokkantoren?