‘Ja, onze Red Flames groeien, maar de andere landen groeien sneller’

De Red Flames zullen het WK 2023 op televisie moeten volgen na de 2-1-nederlaag in en tegen Portugal in een wedstrijd waarin ze nooit echt meer op het niveau kwamen dat ze deze zomer toonden. Een analyse.

‘Portugal is nu al een lastige tegenstander en dat zal de komende jaren nog moeilijker worden, want het is een land dat zal blijven groeien’, zei Ives Serneels in de aanloop naar de play-offwedstrijd tegen de Seleção. De coach had duidelijk gelijk. Ja, Portugal is veel meer waard dan zijn 27e plaats op de FIFA-ranglijst doet vermoeden. Het was een mooie overwinning voor Portugal tegen de Red Flames, die veel te timide waren om aanspraak te maken op wat een nieuwe apotheose had kunnen zijn tegen IJsland.

Het is niet alleen een kwestie van het gebrek aan grinta bij het team, maar ook hun onverzettelijkheid in de duels en verdedigende acties waren niet goed genoeg. Het had er ook helemaal anders uit kunnen zien als de twee doelpunten van de Red Flames niet werden afgekeurd. De eerste kwam er na de pauze toen Ella Van Kerkhoven uit een corner binnenkopte maar Elena Dhont een fout had gemaakt op de keeper. De tweede kwam er toen Tessa Wullaert doorbrak na een schitterende pass van Julie Biesmans, maar terecht werd afgevlagd voor buitenspel.

Maar noch die tegenslagen, noch de koelbloedig omgezette penalty van Wullaert net voor de rust kunnen de teleurstellende match van de Red Flames goedmaken. Het was een prestatie die nooit echt op die van het voorbije EK leek: de wil om alles te geven, een ijzeren verdediging en het uitbuiten van de zwakke punten van de tegenstanders waren niet meer te vinden op het veld. Het was een team dat niet meer verdiende dan deze vroegtijdige uitschakeling voor het WK.

Een mislukking die veel geld kan kosten

Het is jammer dat België het WK in 2023 niet haalde, want het kwam net uit die prachtige zomer in Engeland. Dat Fatima Pinto in de 89e minuut de WK-dromen van de Flames aan diggelen kopte, is jammer voor hen, ons en het hele Belgische vrouwenvoetbal, dat net als Portugal in een opwaartse spiraal zat. De curve is echter niet meer zo duidelijk als de vorige jaren, zoals blijkt uit de arme Amber Tysiak, die van een toekomstige Flames-ster naar een vervangster en vervolgens naar een antiheldin ging tegen Frankrijk op de EURO (ze werd er in juli afgestuurd voor een handbal) en in Portugal (opnieuw een rode kaart voor een overtreding als laatste speelster op de doorgebroken Silva). Misschien wel het symbool van de nachtmerrie die onze internationals gisteravond beleefden.

Als de mislukking in de play-offs voor het WK 2019 al erg zwaar was voor deze groep, dan kwam deze nederlaag nog harder binnen. Alles was namelijk aanwezig om te hopen op een ’trucje’ tegen een IJsland dat theoretisch sterker was, maar niet onoverkomelijk: internationale ervaring, goede flow, en misschien zelfs een ‘klik’ op de grote momenten. We hadden het gevoel dat deze Flames het konden waarmaken, dat eerste WK onder de Australische en Nieuw-Zeelandse zon volgende zomer. Helaas mocht het niet zo zijn en zullen we tot 2027 moeten wachten op een nieuwe kans voor de Belgische vrouwen.

Deze uitschakeling betekent echter niet dat de vooruitgang van het vrouwenvoetbal nu een halt wordt toegeroepen. In de missie om op enkele jaren tijden het aantal voetballende meisjes te verdubbelen naar 48.000, hoopte de bond natuurlijk wel op een stunt van de Red Flames. Wij durven echter te denken dat deze nieuwe golf niet zal stoppen door deze tegenslag. Het vrouwenvoetbal is namelijk globaal zo aan het groeien dat dat ook in ons land zal blijven doorsijpelen.

Achter op de buren

Deze nederlaag herinnert ons ook aan een wrede realiteit: ja, het Belgische vrouwenvoetbal groeit, verbetert, zoals blijkt uit de twee opeenvolgende kwalificatiewedstrijden voor de EURO, en biedt veel betere vooruitzichten dan vijf jaar geleden. Het probleem is dat onze buren ook groeien. En we moeten toegeven dat zij sneller gaan dan wij. Hoewel het verschil tussen de twee teams inhoudelijk niet echt onoverkomelijk was, hadden wij het gevoel dat de Portugezen beter voorbereid waren, misschien wel beter voorbereid op dit wereldevenement.

Portugal kan daarbij rekenen op Benfica, dat in december 2017 zijn vrouwenafdeling lanceerde en daar de grote middelen voor inzette. Natuurlijk is het gemakkelijker om een sterke structuur te ontwikkelen als je veel geld hebt, maar de grote Belgische ploegen zullen ook euro’s op tafel moeten leggen om hun vrouwenploegen in de toekomst beter te ontwikkelen. Het jaarlijkse budget van Standard Fémina van 300.000 euro is bijvoorbeeld veel te weinig om te hopen het topniveau te bereiken, laat staan de achterstand op andere Europese landen in te lopen. En de Luikse club is lang niet de enige in dit geval…

Middelen moeten er komen uit alle geledingen van het Belgische voetbal om de werkomgeving van de spelers verder te professionaliseren en zo een sterker nationaal elftal uit te bouwen, beter gewapend om de steeds zwaardere uitdagingen van de Europese competities aan te gaan. Een bredere basis van de piramide, een substantiëlere pool waaruit geput kan worden, dat is waar we vandaag naar moeten streven.