Ivan Perisic openhartig over zijn carrière: ‘Klopp heeft me compleet veranderd’

In een interview met Sport/Voetbalmagazine overloopt de 31-jarige Kroaat zijn carrière. Van Sochaux over Club Brugge tot in Milaan. Perisic gaat geen onderwerp uit de weg.

In de negen jaar sinds zijn vertrek uit Brugge heeft Ivan Perisic een aardig palmares opgebouwd: kampioen van Duitsland, een bedrag 37,5 miljoen euro aan transfers (naar Borussia Dortmund, VfL Wolfsburg, Inter en Bayern München), en vooral een doelpunt in een WK-finale.

Vanuit München, waar hij sinds 2019 speelt, toont de Kroaat zich eerst wat terughoudend. ‘Men heeft me verplicht om dit interview te doen’, bekent hij al snel. ‘Als het alleen van mij had afgehangen, dan zou ik niet gepraat hebben.’ Dat is duidelijk, maar in elk geval ook eerlijk.

De eerlijkheid gebiedt ons ook te zeggen dat dit interview werd afgenomen nog voor de coronacrisis uitbrak, maar dat maakt het niet minder interessant.

Je komt oorspronkelijk uit Omis, een kuststadje dat bekendstaat om zijn piratenverhalen…

Ivan Perisic: ‘Die ken ik eerlijk gezegd niet zo goed. Voor mij is Omis gewoon een stadje waar ik op mijn tiende begonnen ben met voetballen en waar ik met mijn familie gewoond heb tot mijn veertiende. Nadien ging ik voor Hajduk Split spelen. De eerste vier jaar deed ik met de auto elke dag vijftig kilometer heen en terug naar Split. Toen ik aan het lyceum begon, ben ik voor drieënhalf jaar in Split gaan wonen. Daarna ben ik verhuisd naar Sochaux.’

Klopt het eigenlijk dat je op je zestiende bij Sochaux getekend hebt opdat je papa zijn kippenkwekerij zou kunnen redden, die zwaar getroffen was door salmonella?

Perisic: ‘Toen ik naar ginds getransfereerd werd, was ik zeventien en ik was er honderd procent zeker van dat de scouts me gezien hadden op een toernooi en dat de coach me echt wilde. Toen ik dus naar Sochaux vertrok met mijn zus en mijn moeder, die werk gevonden had bij Peugeot, was ik er helemaal niet mee bezig dat de professionele situatie van mijn vader zodanig precair was en dat het afronden van mijn transfer hem hielp om zijn problemen op te lossen…’

Is de tatoeage van een kip op je rechterkuit een herinnering aan of net wraak op die episode?

Perisic: ‘Ik heb die tatoeage laten wissen. Ik heb het contact met mijn vader al enkele jaren verbroken – ik praat daar liever niet over…’

‘Had ik de echte redenen gekend van mijn transfer naar Sochaux, dan was ik misschien in Split gebleven, want het was mijn jongensdroom om voor Hajduk te spelen. Het is pas twee of drie jaar later dat ik de echte redenen van mijn vertrek uit Kroatië ontdekte. Dat is jammer, want ik heb in Frankrijk niet gespeeld… De eerste zes maanden kon ik niet spelen, omdat Hajduk mij niet vrijgaf. Ik trainde voortdurend met de profs, maar ik mocht niet meedoen met hen omdat ik geen licentie had.’

Niet meer profiteren

Wat onthoud je van je tijd centraal in de verdediging bij de reserven van Sochaux?

Perisic: ‘Ik denk dat het voor mij een toekomstplan is. Het zal me niet lukken om tot mijn achtendertigste op de flank te spelen… (lacht) Dus over twee of drie jaar moet ik er eens aan gaan denken om van positie te veranderen. Ofwel aanvaller, ofwel centrale verdediger. Op die posities heb ik misschien een bredere kijk op het spel.’

‘Vanop mijn huidige positie op de flank zie ik niet alles wat er gebeurt, want ofwel sta ik met mijn rug naar het doel, ofwel bevind ik mij in een één-tegen-éénsituatie.’

‘Bij de nationale ploeg heb ik onlangs vooraan gespeeld en ik heb twee keer gescoord. Ik ken al de bewegingen van een spits, dat is geen probleem. Om in de verdediging te spelen zou ik in het begin een goeie coach nodig hebben om me te gidsen, maar ik ben er zeker van dat het na vier of vijf wedstrijden wel zou gaan. Ik zou het fijn vinden om van daaruit alles en iedereen te overschouwen.’

‘Bovendien, wanneer ik met mijn vrienden zaalvoetbal speel, dan zet ik mij achteraan en dan controleer ik het spel samen met de keeper. Van daaruit wordt alles opgebouwd, daar hou ik van.’

In 2017 deed je mee aan een professionele competitie beachvolleybal. Is dat een optie voor later, als het met je nieuwe positie niet zo wil vlotten?

Perisic: ‘Drie of vier keer per jaar spelen is niet genoeg. Dan kun je hooguit de score beperken tot 21-13 of 21-14, want de tegenstanders zijn te sterk. Als ik er dagelijks aan werkte, dan zou ik misschien iets mogen ambiëren, maar op dit ogenblik is dat niet aan de orde.’

Hoe ga je als voetballer van 31 om met het gewicht der jaren?

Perisic: ‘Naarmate ik ouder word, kan ik me geen uitspattingen meer permitteren… Ik heb me altijd volledig gegeven op de training, maar sinds vier of vijf jaar doe ik veel spieroefeningen om honderd procent fit te blijven. Buikspieroefeningen en stretchen en zo. Ik heb ook mijn voedingsgewoontes aangepast. Ik eet ’s avonds bijvoorbeeld niet meer zo laat als toen ik jonger was. Nu eet ik om zeven uur. Dat is het ideale tijdstip.’

In Brugge werd je de avond voor een match eens betrapt in een discotheek niet ver van Antwerpen op een feestje georganiseerd door mannequin Jade Foret, waar ook Didier Drogba aanwezig was. Dat soort dingen ligt dus achter je?

Perisic: ‘Waarom niet gewoon wat plezier maken na een training? Ik heb veel vrienden in de ploeg en wanneer je vrij hebt, moet je daarvan profiteren door iets te gaan eten of drinken. Ik zou niet meer naar een discotheek gaan in een periode met veel wedstrijden, maar wanneer we meer tijd hebben dan ben ik altijd te vinden om iets te organiseren met ploegmaats of met vrienden buiten het voetbal.’

‘Nu was mijn leven wel helemaal anders voor ik mijn vrouw leerde kennen en we twee kinderen kregen. Vandaag ben ik papa, dus denk ik na de training aan hen. Ik keer zo snel mogelijk terug naar huis om bij hen te zijn. Ik profiteer er niet meer van zoals vroeger, het is anders.’

‘Toen ik bijvoorbeeld bij Inter speelde, heb ik Milaan ontdekt, de mooiste stad waar ik gewoond heb. Dag en nacht verschil met Dortmund of Wolfsburg, waar er niet veel te zien of te doen was.’

Herinneringen aan de oorlog

Even terug naar Omis, aan de kust. Welk belang heeft het strand gehad in je ontwikkeling als voetballer?

Perisic: ‘Voetballen op het strand en zaalvoetbal met mijn vrienden zijn heel belangrijk geweest. De momenten dat ik als kind in het zand speelde, zijn mijn sprongkracht ten goede gekomen: ik scoor trouwens geregeld met het hoofd. Dat is nog altijd een van mijn sterke punten.’

‘Indertijd speelden we overal: in de straat, voor ons huis… We deden van alles: voetbal, basketbal, tennis, volleybal, en in al die sporten is het erg belangrijk om je sprong goed te timen. Ik ben een fan van sport in het algemeen, niet alleen van mijn eigen sport. Als ik tijd heb, kijk ik naar de NBA, de grandslams, de Daviscup… In januari ben ik nog naar Stockholm gevlogen om de nationale ploeg van Kroatië bezig te zien op het EK handbal. Ze verloor de finale tegen Spanje.’

Heb je er een verklaring voor waarom Kroatië het zo goed doet in ploegsporten?

Perisic: ‘De laatste twintig jaar hebben we fantastische resultaten behaald voor een land met vier miljoen inwoners. Als je in Kroatië geboren wordt, dan heb je meteen een carrière voor je. Een Kroaat van aan de Adriatische kust zoals ik is nog een beetje speciaal: hij gaat alles geven voor de anderen, maar wanneer hij een idee in zijn hoofd heeft, is hij daar niet vanaf te brengen.’

‘Volgens mij heeft de oorlog onze identiteit gevormd, we zijn die beproeving samen te boven moeten komen, dat heeft ons dichter bij elkaar gebracht.’

Heb je nog herinneringen aan de oorlog?

Perisic: ‘Heel vaag, want ik was destijds maar drie jaar. Ik herinner me nog wel het geluid van de sirene. Ik heb nog dat beeld van hoe we samen met heel de familie in een bunker gingen schuilen. Ik was bang, maar dat was normaal, want ik zag mijn moeder huilen…’

‘De oorlog heeft de kracht van de Kroaten vergroot. Dat is waarom vandaag de dag veel voetballers niet bang zijn om naar het buitenland te vertrekken om hun karakter en hun kwaliteiten te tonen. Het is eigenlijk tijd om iets te doen voor de jongeren, zodat ze in eigen land op goeie velden kunnen spelen, maar op dit moment vertrekt men naar het buitenland. En daar geven we alles, want we zijn ervan overtuigd dat we de kwaliteiten hebben om door te breken, ook al kennen we bij aankomst telkens problemen. In alle grote ploegen van Europa speelt minstens één Kroaat.’

Goals voor Wikipedia

Het schijnt dat LeBron James een inspiratiebron is voor jou. Waarom is dat?

Perisic: ‘Dat is mijn favoriete speler. Toch in het basketbal. Hij kan scoren, passen en verdedigen: helemaal mijn type. Ik bewonder hem en ik ben van mening dat je al wat er bestaat in andere sporten moet benutten om je eigen spel te verbeteren. Van LeBron James volg ik bijvoorbeeld de manier waarop hij zich voorbereidt op wedstrijden en competities.’

‘In het handbal bekijk ik vooral de schijnbewegingen, trucs die ik ook kan aanleren om te dribbelen. Ivano Balic, de voormalige beste handballer ter wereld (in 2003 en 2006, nvdr), was een schoolvoorbeeld wat dat betreft. Zijn visie op het spel en zijn manier van werken voor de ploeg waren indrukwekkend. Hij had iets speciaals, een natuurlijk leiderschap en een buitengewone fysiek, want hij speelde in al zijn wedstrijden zestig minuten, heel zijn carrière lang (sic).’

‘In eender welke ploegsport hou ik van spelers die naar voren trekken, maar die vooral begrepen hebben dat je om daarin te slagen en die offensieve acties mogelijk te maken, in de eerste plaats goed moet verdedigen.’

Je hebt nu twee atleten genoemd die je bewondert om hun altruïsme, maar hoe zie jij jezelf als voetballer?

Perisic: ‘Ik zie een zege alleen tot stand komen via het collectief. Doelpunten zijn leuk voor mijn Wikipediapagina. Toen ik de sport begon te volgen, was het eerst het parcours van de generatie van het WK’98, met Boban, Asanovic en Prosinecki, die me deed dromen.’

‘Maar Zinédine Zidane was mijn eerste echte idool. Ik hield van zijn spelstijl, van zijn techniek, zijn leiderschap, maar ook van zijn rust buiten het voetbal met zijn familie. Ik denk dat ik ook zo ben. Het is in Italië dat ik het meest geleerd heb over verdedigen, gezien het belang van tactiek daar, maar ik ben het meest veranderd aan de zijde van Jürgen Klopp in Dortmund. Hij heeft me heel erg over mijn spel doen nadenken, hij heeft me compleet veranderd.’

‘Toen ik van Brugge kwam, speelde ik alleen naar voren, maar in het huidige moderne voetbal zijn er maar twee of drie spelers, zoals Lionel Messi, die daartoe in staat zijn. de anderen moeten allemaal werken.’

Ook al heeft hij je visie op het voetbal veranderd, je relatie met Klopp was niet altijd gemakkelijk. Je mokte soms over te weinig speeltijd en hij antwoordde je dat klagen in de pers het gedrag van een puber was…

Perisic: ‘Het is een Kroatische journalist die mijn woorden verdraaid heeft. Dat is de reden waarom ik niet graag interviews geef… Je zult mijn gezicht niet elke dag in de kranten zien, dat is zeker. Ik hou niet van die show, ik ben iemand die het liever rustig heeft buiten het voetbal.’

‘Maar goed, om terug te komen op Klopp, dat is de beste trainer die ik gehad heb tot nu toe. Hij heeft me echt het moderne voetbal bijgebracht. Vóór hem speelde ik op de 10 en concentreerde ik me alleen op de offensieve acties van zodra de bal over de middenlijn kwam. Nadien werkte ik in beide richtingen.’

‘Bij Borussia was ik niet tevreden over mijn statuut, ik wilde alle wedstrijden spelen als titularis en ik heb hem dat gezegd. Hij wilde me eigenlijk niet laten vertrekken, maar hij respecteerde mijn keuze en wenste me dan veel geluk toe. Het draaide goed uit, want bij Wolfsburg heb ik vaak gescoord tegen zijn ploeg…’ (glimlacht)

Talenkennis

Was tekenen bij Bayern ook een belangrijke stap in je carrière?

Perisic: ‘Inter betekende al veel voor mij, maar toen Bayern me vorige zomer contacteerde, heb ik daar met mijn gezin een avond lang over nagedacht. Toen besefte ik dat ik er al mijn hele carrière op zat te wachten om bij zo’n club te kunnen tekenen. In elk geval kan ik niet tien jaar in dezelfde stad of hetzelfde land blijven, dat is mijn stijl niet.’

Waarom is dat?

Perisic: ‘Sinds het begin van mijn carrière is het mijn bedoeling geweest om verschillende landen aan te doen en veel talen te leren. Ik hou ervan om iets nieuws te ontdekken en ik hou van uitdagingen. Dat is enigszins gewaagd, maar het is nodig: momenteel spreek ik Duits, Frans, Italiaans en Engels. Dat is positief en bovendien is het iets voor het leven, iets dat ik behoud na mijn carrière.’

‘Ik weet nog niet precies wat ik dan wil doen, of waar, maar ik ken alleszins veel mensen in verschillende landen. Dat is nuttig als ik in het voetbal blijf.’